روزبهانی: دوست دارم حرفه‌ای زندگی کنم

احسان روزبهانی متولد سال 1367 و در تهران و محله تهرانپارس بزرگ است. 12 سال است که بوکس را به صورت حرفه‌ای دنبال می‌کند و در باشگاه قائم با مربیگری مرحوم صادق پرهیزکار به عنوان اولین مربی بنده، - که سال گذشته قبل از اینکه پای به مسابقات جهانی بگذارد فوت کرد- مبارزه را اموخته است. فوت استاد انگیزه‌ای شد که در مسابقات با تمام قوا با حریفان بجنگد و مدال برنز را کسب کند و سهمیه المپیک را هم بدست آورد.

به گزارش ایلنا، احسان روزبهانی بعد از درخشش در رقابت‌های بوکس لیگ نیمه حرفه‌ای جهان و همچنین کسب یک پیروزی شیرین در این مسابقات مقابل حریفی از آمریکا، به تازگی توانسته در WSB نفر اول رنکینگ وزن85- باشد. روزبهانی توانست از بین 30 نفری که هر سال از سوی فدراسیون بوکس آماتور جهانی انتخاب می‌شوند در جایگاه هفتم این رنکینگ قرار بگیرد.

روزبهانی بعد از درخشش در رقابت‌های بوکس لیگ نیمه حرفه‌ای جهان و همچنین کسب یک پیروزی شیرین در این مسابقات مقابل حریفی از آمریکا، به تازگی توانسته در WSB نفر اول رنکینگ وزن85- باشد. روزبهانی توانست از بین 30 نفری که هر سال از سوی فدراسیون بوکس آماتور جهانی انتخاب می‌شوند در جایگاه هفتم این رنکینگ قرار بگیرد.

روزبهانی پس از کسب این موفقیت‌ها چند روزی است به کشور برگشت تا به استراحت بپردازد. البته احسان تمرینات بدنسازی خود را زیر نظر مرتضی بهرامی‌نژاد در مرکز سنجش قابلیت‌های جسمانی آکادمی ملی المپیک و پارالمپیک پیگیری می‌کند و همین امر سبب شد با ستاره بوکس آسیا چند دقیقه‌ای همکلام شویم تا از آخرین وضعیت خود و مسابقه آخرش با حریف امریکایی‌اش با خبر شویم.

شرایط لیگ جهانی

این لیگ در واقع به نام WSB مخفف (وورد سری اف بوکسینگ) است که این مسابقات 5 راند 3 دقیقه‌ای است که کلاه و رکابی نمی‌پوشند و در آن خطاها زیاد به چشم نمی‌آید و کمتر کسی را اوت کلاس می‌کنند و خیلی سخت است، مخصوصا وزن من که یکی از شلوغ‌ترین وزن‌ها است که فقط در تیم ما پنج حریف وجود دارد که قبل از شروع لیگ جهانی انتخابی صورت گرفت و توانستم همه آنها را شکست دهم و الان به عنوان نفر اول وزن 85- کیلوگرم تیم آستانه آلانس قزاقستان رقابت می‌کنم.

شکست در اوکراین

من در اولین مسابقه ام در اوکراین با حریفی از همین کشور در اوایل راند 2 بود که ابرویم پاره شد به طوری که صورتم کاملا پر خون شده بود ولی تا آخر راند پنج بوکس کردم و حتی راند سوم یک ناک‌تان بد از او گرفتم که حتی خوابید ولی در ادامه بلند شد و مسابقه را ادامه داد. در کل بوکسور خوبی بود که قبلا نیز توانسته بود علی مظاهری را دو بار شکست دهد. هر بار هم که داور می‌خواست بازی را قطع کند به خاطر جراحت ابروی من این اجازه را نمی‌دادم، نمی‌خواهم باختم را توجیه کنم ولیمسائل داوری هم در برد حریف‌ام بی تاثیر نبود ولی در بازی برگشت با خودم گفتم هر طور شده باید این بازی را ببرم و موفق شدم با اختلاف پنچ امتیاز حریف ام را شکست دهم که به شدت از طرف قزاق‌ها تشویق شدم که همان روزها بود به عنوان ستاره بوکس آسیا شناخته شدم.

سفر به آمریکا

من بلافاصله بعد از این بازی قرار بود با حریفی روسی در آمریکا مبارزه کنم که فیلم مبارزات حریفم را دیده بودم و شناخت کاملی به نوع بوکس و شگردهای او داشتم که قبلا با کادر فنی آنالیز کرده بودیم ولی در روز وزن‌کشی به من گفتند حریفت عوض شده و بهترین بوکسور ایالت کالیفرنیا قرار است با تو رقابت کند که البته من بدون هیچ ترس و استرسی این قضیه را با خودم هضم کردم چون من برای برد به آمریکا رفته بودم و فرق نمی‌کرد حریفم چه کسی باشد.

ناک‌دان حریف امریکایی در کمتر از یک راند

من دو هفته قبل در قزاقستان یک مسابقه خوب داده بودم و به همین دلیل کاملا آماده بودم و هیچ موضوعی نمی‌توانست مانع برد من شود، همین امر سبب شد در همان راند اول کار حریف را یکسره کنم. البته حریفم در ابتدا چند مشت خوب زد ولی رفته رفته سوار بازی شدم که در یک صحنه تونستم چند هوک سنگین به صورتش بزنم و دیگر حس کردم حریف قادر نیست روی پاهایش بایستد که من هم دیگر مشتی نزدم و باید داوران در آن لحظه با دیدن همچین صحنه‌ای بازی را متوقف می‌کردند، ولی این کار را نکردند، من هم به خاطر اینکه نمی‌خواستم بازی به راند دوم کشیده شود. یکی دو مشت دیگر زدم و حریف را زمین‌گیر کردم که البته گزارشگر حاضر در سالن من را به خاطر اینکه در صحنه اول وقتی دیدم حریفم توانایی ایستادن ندارد مشتی نزدم به عنوان جوانمرد اعلام کرد که حاضرین من را تشویق کردند.

بهترین بوکسور کالیفرنیا

آمریکا همواره بوکسورهای قوی دارد و همچنین حریف من بهترین بوکسور کالیفرنیا بود. در بوکس wsb مشخص نمی‌شود که چه بوکسوری قوی است و چه بوکسوری ضعیف. چشم‌ها را می‌بندند و مشت می‌زنند و به خاطر اینکه کلاه نداریم امکان دارد هر اتفاقی بیافتد. در کل تمامی کسانی که به لیگ جهانی می‌آیند بوکسورهای خوبی هستند و کمتر کسی پیدا می‌شود که بخواهد مشت بزند و فرار کند چراکه داوران به او اخطار می‌دهند و باید تا آخر مبارزه کنند.

نقش لژیونر شدن

وقتی در یک کشور مثل قزاقستان بوکس را دنبال می‌کنید خیلی چیزها را آنها یاد می‌گیرید، به علاوه اینکه شما رینگ‌های متفاوتی را تجربه می‌کنید و این بسیار برای رشد بوکس هر کسی می‌تواند مفید باشد. من این را قبول دارم از سرعت بوکس‌ام تا حدودی کاسته شده ولی در کنارش به تکنیک من اضافه شده است. از لحاظ روحی روانی و استرس خیلی بهتر شده‌ام و حریفانم را راحت‌تر می‌شناسم و مبارزه می‌کنم.

بحث قرارداد

من برای یک فصل قرارداد دارم و فصل 9ماهه تمام می‌شود. هر هفته مسابقات برگزار می‌شود و اینکه چه کسی در آن وزن مبارزه کند بستگی به تفکر کادر فنی دارد، ولی من ماهیانه 1500 دلار قرارداد دارم و اگر هر بازی رو ببرم 5 هزار دلار می‌دهند و اگر هم ببازم هزار دلار می‌دهند.

رضایت از شرایط مالی

خدارو شکر از شرایط راضی‌ام. البته می‌توانست این مبلغ بیشتر باشد زیرا من متاسفانه اطلاعی نداشتم از این مسابقات و الان کسانی هستند که هیچ مقامی در آماتور ندارند ولی ماهی دو الی سه هزار دلار می‌گیرند.

زندگی حرفه‌ای در آستانه

ما در کمپی مخصوص بوکس در 30 کیلومتری از شهر آستانه هستیم. من صبح‌ها معمولا زودتر از سایر هم تیمی‌هایم بیدار می‌شوم. باید قبل از ساعت 8 همگی جمع شویم تا برنامه روزانه خود را از مربیان بگیریم و بعد برای صرف صبحانه به سالن غذاخوری می‌رویم. بعد از این مرحله اولین دور تمرین خود را ساعت 11 شروع می‌کنیم که تا ساعت یک هم ادامه دارد. سپس بعد از خوردن ناهار دو - سه ساعتی را به استراحت می‌پردازیم تا اینکه ساعت 5 سر تمرین می‌رویم و تا 7شب ادامه دارد. بعد از اینکه شام را خوردیم من معمولا هر شب یک تایمی را برای کتاب خواندن می‌گذارم تا اینکه 9:30 ساعت خاموشی است و همه می‌خوابند، حتی من در این چند وقتی که در اینجا بودم شاید 4 بار داخل شهر آستانه نرفته باشم و دوست دارم کاملا حرفه‌ای زندگی کنم.

وضعیت تیم آستانه آلانس

تیم ما 27 بوکسور دارد و در هر وزن 4 تا 5 بوکسور داریم که در وزن من 6 بوکسور در تیم حضور دارند. از این تعداد 10 بوکسور خارجی و از کشورهای ازبکستان، ایرلند، کرواسی، اوکراین، لهستان، روسیه و چند کشور دیگر هستند.

رابطه با هم تیمی‌ها

من با همه رابطه خوبی دارم و در آنجا من را برادر صدا می‌زنند ولی با رستم از قزاقستان و اریک که به او معلم می‌گویم چون به من زبان آموزش می‌دهد و همچنین با یک بوکسور روس ارتباط نزدیکتری دارم.

بازگشت به فضای المپیک و حریف قزاق

در حال حاضر با نیاز بیوتوف حریف‌ام در المپیک لندن در یک کمپ هستیم و او در اردوی تیم ملی کشورش به سر می‌برد که هر از گاهی همدیگر را می‌بینیم و رابطه خوبی با هم داریم، در ضمن وقت‌هایی می‌شود که با هم تمرین می‌کنیم ولی نمی‌شود گفت که اگر مبارزه کنیم چه کسی برنده می‌شود. من تجربه‌ام بیشتر شده و مطمئنم مبارزه به مراتب بهتری مقابلش انجام می‌دهم. برای من و بوکس ایران افتخاری است که بوکسورهای تیم ملی قزاقستان می‌آیند و با من عکس یادگاری می‌گیرند.

برنامه‌های آتی

تیم ما الان بسیار خوب است و توانسته با اختلاف 5 امتیاز با تیم دوم از ایتالیا صدر جدول گروه B لیگ جهانی را در اختیار بگیرد، در ضمن مسئولین این تیم امسال خرج زیادی را کردند و اگر سال بعد هم این شرایط وجود داشته باشد قطعا قرارداد می‌بندم.

تیم ملی بوکس

تا حدودی می‌دانم اردوی تیم ملی از این هفته آغاز شده است. ما بوکسورهای خوبی داریم اما اگر امکانات را بیشتر کنیم و بازی‌های تدارکاتی بیشتری را برای ملی‌پوشان ایران در نظر بگیرند قطعا نتیجه خوبی را در مسابقات می‌گیریم. من حتی در آنجا فیلم مسابقات مهدی طلوطی، فروتن گل‌آرا نشان دادم تا آنها را به خدمت بگیرند ولی آنها گفتند ما تیم را بستیم و نمی‌توانیم کسی را بگیریم و انشاالله از سال بعد. من با آنها صحبت کردم تیم آستانه آلانس قزاقستان یک اردوی مشترک با تیم ملی ایران در کشورمان داشته باشد که فعلا جوابی به من ندادند.

تمرین در ایران

تمرینات بدنسازی خود را هر روز زیر نظر مرتضی بهرامی‌نژاد در آکادمی ملی المپیک پیگیری می‌کنم تا از فرم ایده‌ال بدنی خارج نشوم. تا چهارشنبه این هفته در تهران هستم و دوباره به آستانه بر می‌گردم تا در خدمت تیمم باشم. اولین بازی‌ام را 3 هفته بعد با حریفی از آلمان برگزار خواهم کرد.

صحبت پایانی

در آخر یک دلخوری داشتم و آن این است که بعد از اینکه از آمریکا برگشتم، انتظار داشتم با توجه به افتخارات و رنکینگ‌هایی که بدست آوردم مسئولین پاداشی را به من بدهند تا با روحیه بهتری به قزاقستان برگردم اما این اتفاق نیفتاد...