شورای صنفی نمایش نامه‌ی محرمانه خود به حجت السلام خاموشی را منتشر كرد

ایلنا: حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی هفته گذشته نامه‌ای محرمانه به وزیر ارشاد نوشت و از وی خواست تا در بحث اكران سینما آزادی مداخله كند اما شورای صنفی اكران بر حق قانونی خود در ندادن حواله اكران به سینما آزادی، و برای اولین بار نامه محرمامه خود به حوره هنری را منتشر كرد.

به گزارش خبرنگار ایلنا؛ متن این نامه كه نسخه‌ای از آن در اختیار ایلنا قرار گرفته است؛ بدین شرح است:

 خدایا....
کلام آوری با مردی که راوی پیام آور آسمان است و عمامه و عبای محمد (ص) به سر و تن دارد. ممکن است سهل و آسان نباشد اما به دعای نیمه شبی ماند که اگر اتفاق افتد کوه‌ها از هم بشکافند.
حاج آقا خاموشی سلام
اینروز‌ها همه دامن خود از دسترس سینما و اهالیش برکشیده و شسته‌اند حتی... و حتی... و حتی...!
سینما در خلاءای ناخواسته، پله ور‌ها مانده است، به کاوشگران ماه می‌ماند.
نه دستی به آسمان دارد و نه پایی بر زمین. حکایت تلخ وادادگی اجرام آسمانی بر هیچکس پوشیده نیست که سمت و سو ندارد اشاره کوچکی در آن خلاء نسبی به هر ناکجاآبادی راهیشان می‌کند... اما چه باک که باری و به هر جهت بودن جزء ذات شما نیست شما پیام آور آسمان و ادامه دهنده راه پرافتخار‌ترین رسول خدایید و یقین به فراست دریافته باشید که امروز دیگرانی که دگراندیشی‌شان برهمگان روشن است به همراه براندازان و سینه چاکان فتنه هشتاد و هشت در درگاه شما لانه کرده اندو این سینمای واداده و تنها در خلاء مانده را به‌‌ همان ناکجا آبادش! سوق می‌دهند که قرار کرده‌اند! آنهم به نام شما که خود مرد خدائید. هشدار که زمان سکون نمی‌شناسد، سرعت گذر زمان‌گاه از سرعت نور و صوت هم بر می‌گذرد مباد که تاریخ این نكس و سکون در سینما را به نام شما مرد خدا رقم زند شما با حمایتتان آینده را به گردن گرفته‌اید چه لانه کنندگان در کنج عافیت خود، چون موریانه‌ها در راستای غریزه فقط به فکر جویدن اطراف و اکناف خویش‌اند و بس سلیمان و و عظمتش را که خاطرتان هست؟ می‌اد آنروز!
بله، سینما چه در تولید و نمایش و سالن داری در داخل کشور و چه در جشنواره‌های فشل‌ساز غربی و چه جشنواره‌سازی‌های داخلی، بین المللی و چه در تعامل با رسانه‌های خانگی و تلویزیونی و چه در حضور در فضاهای ماهواره‌ای و سایبری و نه تنها خالی از اشکال نیست که پر از اشکال بوده و هست و این نابسامانی نه سی سال که از اول حضور صنعت سینما در ایران با این سینما‌زاده شده و اکنون هم هست بله، نیاز به شخم دارد به ویژه امروز و همه جانهای به جان آمده در سرتاسر جهان چشم و گوش دلشان به ایران است و فریادهای حق طلبانه‌اش حتی ملت‌های به جان آمده ۹۹ درصدی تمامی غرب و آمریکا!
بله! این سینما با این وسعت مخاطب تشنه حقیقت، اصلاح که به، انقلاب! می‌خواهد اما همانگونه که ولی زمان و زمین نهیب می‌زند: نه با ترشرویی و غضب! نه تخریب روحیه و سیاه نمایی و نه فراری دادن تولیدگر و تماشاگر!
بله همانگونه که فرموده‌اند: اینروز‌ها که جهان غرب صبعانه تا به ناف دهن دریده است برای بلعیدن ما و دیگر آزادگان جهان، دیگر حق نیست که خود تخریب کننده روحیه هم آورد و هم سنگر خود باشیم می‌فرمایند با تولید ملی، با نیروی کارملی با سرمایه ملی باید مهربان بود پله برای پیشرفت انتقاد لازم است حتی انتقادهای بیرحمانه اما دلسوز و صمیمی نه خنجر از پشت که پهلوی این سینما بار‌ها و بار‌ها توسط دوست ریخت‌های دشمن از هم دریده شده است این سینما هرگز دوست و صاحب دلسوز نداشته است هر چه بوده برداشت بی‌رویه و شخصی از آن بوده است مثل انتخابات مثل انتصابات مثل روزهای بهره‌مندی از رانت‌ها و....
حاج آقا خاموشی
این سینما بیش از هر چیز نیاز به مدیریت جسور آگاه دلسوز و یک کاسه شدن و اتحاد دارد اطاق فکرهای جداگانه، چندگانه و حتی بیشتر از ده گانه پیکر این سینما را تبدیل به جزایر از هم دور افتاده‌ای کرده‌است که هر کدام به تنهایی در شعاع خورشیدن سوزان سینمای مستهجن و جهت دار غرب در حال بخار شدن است. ما کوچکیم اما‌گاه شنیدن از کوچکتر‌ها هم می‌تواند که مفید باشد اگر لانه کنندگان هویت آشنای حوزه شما بخواهند که تحت لوای نام شما درجهت منافع گروهی، مالی و یا انتخاباتی خود خنجر فرو کنند به پهلوی زخمی این سینما قهقهه مستانه سردهند! به ناچار و بخاطر مسئولیت صنفی و دفاع از اعضاء مظلوم و سرگشته این روزهای سینما، بی‌آنکه دیگر به توصیه و خواسته خنثی و‌گاه منفعت طلبانه این... و آن... و دیگری اعتناء و توجهی شود صرفا بخاطر تنازع بقاء، بخاطر زنده ماندن سینما که به زنده و زندگی ما اهالی سینما بستگی دارد می‌ایستیم از اکران آینده که کمتر از ده روز به پایان آن باقی است می‌ایستیم و مقابله به مثل می‌کنیم این انتخاب، انتخاب دلخواه ما نیست اما گریزی هم نیست باید بایستیم تا هویت و آزادگی به- آزادی-؟! برگردانده شود یقین کنید که دیگر تا به آنروز از پای نخواهیم نشست.