پوریا آذربایجانی:
«عاشقانههای تجریش» از خیلی فیلمهای دو دههٔ اخیر شریفتر است
کارگردان «عاشقانههای تجریش» با بیان اینکه این فیلم از خیلی فیلمهای اکران شده طی دو سال اخیر شریفتر است، گفت: «عاشقانههای تجریش» بیش از اینکه یک کار عشقی باشد، به از دستن رفتن اصالتها تاکید دارد.
ایلنا: کارگردان «عاشقانههای تجریش» با بیان اینکه این فیلم از خیلی فیلمهای اکران شده طی دو سال اخیر شریفتر است، گفت: «عاشقانههای تجریش» بیش از اینکه یک کار عشقی باشد، به از دستن رفتن اصالتها تاکید دارد.
به گزارش ایلنا، شامگاه یکشنبه (۲۳ مهرماه) نشست نقد و بررسی فیلم سینمایی «عاشقانههای تجریش» با حضور «پوریا آذربایجانی» (کارگردان)، «محمد رضا فروتن»، «شقایق فراهانی» (بازیگران)، «مهدی داوری» (تهیهکننده) و «رضا درستکار» (مجری و منتقد) در فرهنگسرای ارسباران برگزار شد.
در ابتدای این نشست «پوریا آذربایجانی» گفت: » عاشقانههای تجریش» سال ۹۰ ساخته شد و قرار بود در جشنواره همان سال حضور داشته باشد، اما هنوز موفق به کسب پروانه ۳۵ میلیمتری نشده است. از این نسخه که شما مشاهده کردید حدود ۶ دقیقه کم شده تا ما بتوانیم مجوز ویدویی دریافت کنیم.
او ادامه داد: این فیلم با مشکلات عدیدهای برای کسب پروانه مواجه شده است و هنوز هم فاقد پروانه نمایش است که امیدوارم به زودی مشکل پروانه نمایش این کار هم مرتفع شود.
در ادامه این نشست یکی از حضار از «محمدرضا فروتن» در مورد تم خیانت این فیلم سوال کرد که وی در پاسخ، اظهار داشت: همیشه سعی کردم نقشهایی که به من واگذار میشود را درک کنم و بعد اجرایش کنم. در این فیلم هم با نقشم خوب ارتباط برقرار کردم.
او گفت: وقتی فیلمنامه این کار را خواندم، احساس کردم فیلم خوبی از کار درخواهد آمد؛ چرا که خیلی چیزها در فیلم جاری و ساری بود.
فروتن در ادامه اظهار داشت: فیلمنامه این کار خیلی لبه تیغی بود و قبول ندارم که این فیلم از تم خیانت برخوردار است، چرا که من دیدگاه انسانی و مسئولانه این فیلم را بیشتر دوست دارم.
در ادامه «پوریا آذربایجانی» نیز در پاسخ به همین سوال، گفت: چیزی که بیشتر برای من اهمیت داشت، برخورد این دو نفر بعد از بیست سال بود.
این کارگردان ادامه داد: حالا که بعد از یک سال و نیم «عاشقانههای تجریش» را میبینم احساس میکنم که این فیلم، از خیلی فیلمهای سینمای ایران که در این دو سال اخیر اکران شده و همه به به و چه چه کردند به لحاظ اخلاقی شریفتر است.
در ادامه این نشست «رضا درستکار» نیز گفت: فیلم در ۲۰ دقیقه اول از ریتم کندی برخوردار است اما سپس با کاراکترها همراه میشویم و فیلم تا به انتها تماشاگر را با خود همراه میکند.
همچنین «پوریا آذربایجانی» در مورد ریتم کند این فیلم توضیح داد: برای هر ظرفی، مظروفی انتخاب میشود. ریتم کند فیلم به خاطر درآوردن سکانس اولیه فیلم است؛ اگر آن سکانس را میدید تمام ابهامهای شما رفع میشد اما من اگر قرار بود این فیلم را حالا بسازم حتمآ کار بهتری میشد، چون دو سال تجربه بیشتری داشتم، اما معتقدم در همان زمان هم بهترین مظروف را انتخاب کردم.
آذربایجانی تصریح کرد: من در میان دانشجویان تئاتر و سینما بزرگ شدم، خیلی از استعدادها بودند که الان منزوی شدند؛ در صورتی که میتوانستند یکی از بهترینهای سینما و تئاتر این مملکت باشند.
وی در ادامه افزود: به نظر من «عاشقانههای تجریش» بیش از اینکه یک فیلم عشقی باشد بیشتر در مورد از دست رفتن اصالتهاست. اصالتهایی که روزی با خوردن باقالی و رفتن در صف خرید بلیت جشنواره و دیدن «هامون» شکل میگرفت، حالا جای خود را به دادن پیغامها در فیسبوک داده است.
«شقایق فراهانی» نیز در مورد بازی خود در این فیلم گفت: این فیلم اولین کاری بود که خودم را بازی کردم و خیلی هم سخت بود، اما چون یک مادر عاشق هستم از این تجربیات برای بازی در این فیلم استفاده کردم. من هم احساس میکنم دیدگاه انسانی در این فیلم جاری است. اگر یک عاشق واقعی باشیم خیلی از گرههای کار برای ما باز خواهد شد.
از حاضران در این نشست میتوان به «اندیشه فولادوند»، «سید علیرضا علویان»، «نگار آذربایجانی»، «شایسته ایرانی»، «فرامرز روشنایی»، «نازنین فراهانی» و... اشاره کرد.