مدیران غیرحرفه‌ای درمقابل عزم هنرمندان چاره‌ای جز تسلیم ندارند

ایلنا: سازندگان شش فیلمی که توسط حوزه هنری در زمان اکران تحریم شده بودند؛ بیانیه‌ی جدیدی را منتشر کردند.

به گزارش خبرنگار ایلنا، متن این بیانیه که نسخه‌ای از آن در اختیار ایلنا قرار گرفته، بدین شرح است:

یک سال پیش، در روزهای آخر تابستان سال ۱۳۹۱، مدیران حوزه هنری مرتکب اشتباه بزرگی شدند. آن‌ها طی اقدامی بی‌منطق، تنگ‌نظرانه و غیرقانونی، تصمیم گرفتند شش فیلم از تولیدات سینمای ایران را تحریم، و از اکران آن‌ها در سینماهای خود ممانعت کنند.

تک‌تکِ این شش فیلم به شکلی قانونی و حرفه‌ای تولید شده بودند. هر شش فیلم پروانه ساخت و نمایش داشتند و سازندگانشان برای اهل سینما چهره‌هایی آشنا بودند. اما مدیران حوزه به تحریم این فیلم‌ها اکتفا نکردند. آن‌ها هم به شکل علنی، در مطبوعات و رسانه‌ها، و هم پشت درهای بسته و از خلال رایزنی‌های متعدد، اقدام به پرونده سازی علیه این فیلم‌ها کردند. گفتند این فیلم‌ها ضداخلاق‌اند و نباید دیده شوند. گفتند مردم به آن‌ها پشت خواهند کرد. گفتند مجوزی که به این فیلم‌ها داده شده باید پس گرفته شود. آن‌ها حتی شایعه لغو این مجوز‌ها را منتشر کردند و به این عملکرد خود مفتخر بودند.

تنها وجه اشتراک سازندگان این شش فیلم، حضور آثارشان در لیستِ سیاهِ حوزه بود. این لیست شامل طیف وسیعی از سینماگران می‌شد و به شیوه‌ای طراحی شده بود که مانع شکل‌گیری هرگونه اتحاد معنادار بین این فیلم‌سازان بشود. اما این اتحاد در اوج ناباوری مدیران حوزه شکل گرفت و تا یک سال بعد، تا امروز، همچنان پایدار مانده است. اعضای این گروه دست به دست هم دادند، در مقابل یکی از بزرگ‌ترین هجمه‌ها علیه تولیدات فرهنگی این کشور ایستادگی کردند، و تک‌تک فیلم‌هایشان را با موفقیتی چشمگیر به نمایش عمومی درآوردند.

امروز ما اکرانِ عمومیِ ششمین فیلم از فیلم‌های تحریم شده توسط حوزه هنری را جشن می‌گیریم. خوشحالیم که ثابت کردیم اراده صنفیِ سینماگران این کشور تا این حد مقتدرانه و تاثیرگذار است. خوشحالیم که ثابت کردیم مدیران غیرحرفه‌ای در مقابل عزم هنرمندان چاره‌ای جز تسلیم ندارند. خوشحالیم که ثابت کردیم قانون‌مداری و صبوری اهل فرهنگ موجب سرافکندگیِ عناصر خودرای می‌شود.

ما ماموریتی را که یک سال پیش به عهده گرفتیم امروز به پایان می‌بریم، ولی همچنان نگرانیم. نگرانیم که اتفاقات سال گذشته درس عبرتی کافی برای مدیران حوزه هنری و دیگر مدیران عرصه فرهنگ نشده باشد. به این دلیل، برآیند تجربیات این حرکت صنفیِ موفق را در قالب پنج درخواست مشخص ارائه می‌کنیم:

۱) ما خواستار استعفای دسته جمعی آمران و مشاوران این تحریم در حوزه هنری هستیم. مسئولان این اقدام ضدفرهنگی طی این سال‌ها نشان داده‌اند که ظرفیت صیانت و مدیریت در عرصه فرهنگ را ندارند. دوران موسوم به تدبیر و امید، دوران خداحافظی با استبداد فرهنگی است. استعفای این آقایان، از نظر ما، اولین گام در راه ایجاد اعتماد دوباره بین سینمای ایران و حوزه هنری است. در ادامه، از مدیر آتی سازمان تبلیغات اسلامی تقاضا می‌کنیم به هنگام انتصاب مدیران حوزه، خاطرهٔ تلخِ شکستِ مدیرانِ فعلی را در ذهنشان مرور کنند و تاریخ را تکرار نکنند.

۲) از مدیران و مسئولان صنفی که در قبال این تحریم سکوت کردند و ما را تنها گذاشتند می‌خواهیم که از فعالیت‌های صنفی در حوزه سینما کناره‌گیری کنند. شما نماینده صنفی ما بودید، ولی در سخت‌ترین دوران به ما پشت کردید و از دفاع علنی از حقوق ما سر باز زدید. شما به نفسِ مفهومِ صنف‌گرایی خیانت کردید و دیگر نمی‌توانید نماینده صنف ما باشید.

۳) از وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی و معاونت محترم سینمایی تقاضا می‌کنیم به هنگام مشاوره با مدیران حوزه هنری و کسانی که خود را به عنوان مدیران اصناف سینما معرفی می‌کنند، مفاد کلیدی این بیانیه را درنظر بگیرند. اعتمادِ بدنه سینمای ایران از این دو گروه سلب شده است.

۴) بخش عمده‌ای از فعالیت‌های صنفی سازندگان این شش فیلم با دوران تبلیغات نامزدهای ریاست جمهوری هم‌زمان بود. به این دلیل، هرگونه اعتراض از جانب ما به عملکرد شهردار تهران در قبال مسئله سینما آزادی می‌توانست موجب بروز سوءتفاهم شود. ما سکوت کردیم، اما سکوت ما هرگز نشانه رضایت نبود. بار‌ها و بار‌ها، از کانال‌های مختلف، از شهردار محترم تهران، جناب قالیباف و معاونین ایشان، تقاضا کردیم تا به مسئله سینما آزادی توجه کنند، اما گویا توجه به خواسته‌های ما با برنامه‌های سیاسی ایشان سنخیتی نداشت و شکواییه‌های ما بی‌جواب ماند. از شهردار آینده و همچنین از اعضای جدید شورای شهر تقاضا داریم اجازه ندهند سینماهای شهرداری تهران، که سرمایه‌های عمومی شهروندان تهران هستند، به عنوان اهرمی برای پیشبرد اهداف سیاسی جناح‌ها به کار گرفته شوند. حوزه هنری ظرفیت مدیریت سینماهای کشور – و به خصوص سینما آزادی – را ندارد. این سینما‌ها باید از حوزه هنری پس گرفته شوند و توسط مدیرانِ مدبّر اداره گردند.

۵) در سال گذشته ما برای جبران خسارتی که سوءمدیریت حوزه هنری بر سرمایه ما وارد کرده بود، شکایتی حقوقی علیه مدیران حوزه تنظیم کردیم، ولی روند این شکایت پس از مذاکراتی که بین سازمان سینمایی و حوزه هنری انجام گرفت، برخلاف میل ما و بدون اطلاع ما، به مصالحه و توقف منجر شد. ما از وزیر محترم ارشاد و معاونت محترم سینمایی تقاضا می‌کنیم تا این پرونده را بازگشایی کرده، و به شکایات قانونی ما از حوزه هنری رسیدگی کنند.

در پایان وظیفه خود می‌دانیم که از همهٔ سینماگران، منتقدین، خبرنگاران و، از همه مهم‌تر، سینمادوستان عزیزی که در این مسیر پر افت و خیز در کنار ما ماندند، از اکران هر شش فیلم ما استقبال کردند، و صدای اعتراض ما را، بلند‌تر و رسا‌تر از آنچه می‌شد تصور کرد، همه جا منعکس کردند، صمیمانه تشکر کنیم. ما بدون حمایت و دلگرمی شما به اینجا نمی‌رسیدیم. هر یک از ما گلی را در دروازه حوزه هنری کاشتیم و بازی را شش بر صفر بردیم، ولی همه پاس‌های گل را شما دادید! از تک‌تک شما ممنونیم. با شما عهد می‌بندیم که در آینده، با همین اقتدار و سربلندی، علیه مدیریت خودسرانه و متفرعنانه در حوزه فرهنگ کنار شما باشیم.

سازندگان شش فیلم تحریمی: مرتضی شایسته، مصطفی شایسته (من همسرش هستم)، غلامرضا موسوی، فریدون جیرانی (من مادر هستم)، رضا کاهانی (بی‌خود و بی‌جهت)، مانی حقیقی (پذیرایی ساده)، سید جمال ساداتیان، پیمان معادی (برف روی کاج‌ها)، علی سرتیپی، مهدی کرم‌پور (پل چوبی).