تئاتر ایران خوشحال از بازگشت محمد رحمانیان به کشور؛
رحمانیان: عدهای به کار کردن من علاقه نداشتند
رحمانیان: روشن نگهداشتن چراغ تماشاخانهها کار بزرگی بود که بچهها طی سالهای گذشته به بهترین شکل از عهده آن برآمدند/ نصیرپور: امیدوارم استقبال مردم ندایی باشد تا مسئولان شرایطی فراهم کنند که ذهن هنرمندان به دور از نگرانی معطوف آفرینش هنری باشد/ امجد: به تغییراتی که رخ داده؛ دل بستهام.
ایلنا: بازگشت محمد رحمانیان به ایران و آغاز فعالیت با اجرای برنامه روخوانی نمایشنامه «شب سال نو» برای بسیاری از هنرمندان و علاقهمندان به هنر نمایش در کشور نویدبخش تغییر شرایط و ایجاد روحیه امید به فراهم شدن فضایی محسوب میشود که طی آن فعالان عرصه نمایش میتوانند دور از حاشیه سازی به آفرینش اثر بپردازند. این سوال را همراه با سوالهایی درباره سالهای دور از کشور و برگزاری برنامه نمایشنامه خوانی روز شنبه را با محمد رحمانیان، مهتاب نصیرپور و حمید امجد در میان گذاشتیم که پاسخ این سه هنرمند را در ادامه میخوانید.
به گزارش خبرنگار ایلنا، محمد رحمانیان در پاسخ به این سوال که با توجه به شور ایجاد شده در مردم و عدهای از هنرمندان میتوانیم به ماندن او در ایران امیدوار باشیم یا خیر گفت: من همیشه بودهام اما دیگران من را نخواستند که ناچار به رفتن شدم، گویا جای عدهای را تنگ کرده بودم که علاقه به کار کردن من نداشتند. اما در حال حاضر راه کوچکی باز شده تا فعالیت داشته باشم که باید ببینیم در ادامه چه پیش خواهد آمد، بسیار امیدوارم امکان حضور وجود داشته باشد.
کارگردان نمایش «فنز» ضمن امیدوارکننده دانستن آثار اجرا شده توسط هنرمندان تئاتر طی چند سال گذشته اظهار کرد: خبر کارهای بچههای تئاتر را دنبال میکنم و معتقد هستم بسیار خوب و فوقالعاده هستند. در واقع باید بگویم بهترین اخباری که میشنوم درباره اجرای موفق آثار بچههای تئاتر در ایران است. روشن نگهداشتن چراغ تماشاخانهها در شرایط موجود کار بزرگی بود که بچهها طی سالهای گذشته به بهترین شکل از عهده آن برآمدند.
نویسنده و کارگردان نمایش «پل» همچنین به تصمیم خود برای اجرای نمایش «آسید کاظم» اشاره کرد و گفت: تمرینهای نمایش در شهر ونکور انجام شده و به محض بازگشت به کانادا تمرینات را ادامه خواهیم داد تا به اجرا برسیم.
امجد: تنها رحمانیان میتواند اجرای اثر را از یک نمایش صرف فراتر ببرد
حمید امجد که طرح نمایشنامه «شب سال نو» مطعلق به اوست درباره احساس خود پس از نمایشنامه خوانی این متن در فرهنگسرای اندیشه گفت: با محمد رحمانیان همواره چیزی تجربه میشود که یکجا جمع شده و در کنار هم قرار گرفتن آن کاملا نشان از تاثیر کارگردانی او دارد. تنها رحمانیان است که میتواند اجرای کار را از یک نمایش صرف فراتر ببرد و مانند آنچه در فرهنگسرای اندیشه تجربه شد اتمفسر شور انگیزی در سالن حاکم کند.
این پژوهشگر ادامه داد: شاید نخبهترین مخاطبان تئاتر که میشود تصور کرد در شهر حضور دارند و میتوان آنها را زیر یک سقف جمع کرد شب نمایشنامه خوانی کنار یکدیگر جمع شدند و البته محمد رحمانیان میتواند این گرما و تاثیر تکان دهنده را ایجاد کند. شاید برای همین همه دلتنگ او بودند، چون به اعتقاد من کاری که انجام میدهد فقط تئاتر نیست و از مجموعهی عوامل برای زنده نگهداشتن فضای تئاتر بهره میگیرد.
امجد همچنین به این سوال که آیا با آمدن رحمانیان میتوان به حضور هنرمندانی مثل بهرام بیضایی و دیگرانی همچون محمد رضایی راد در صحنه تئاتر ایران امیدوار بود، پاسخ داد و گفت: همه ما امیدوار هستیم و من هم بسیار به تغییراتی که اتفاق افتاده است دل بستهام. گرچه گاهی اخباری مبنی بر تلاشهایی به گوش میرسد که بعضی مدیران فرهنگی سابق در تلاش هستند سمتهای خود را حفظ کنند اما به هرحال باید صبر کنیم تا از ببینیم پس از انتخاب مدیران چه افرادی امور را به دست خواهند گرفت.
نویسنده نمایشنامه «پستوخانه» به جلسه نمایشنامه خوانی "شب سال نو" اشاره کرد و اظهار داشت: رحمانیان چنان تاثیرگذار کار میکند که این فکر را به وجود میآورد در صورت علاقه به ماندن و کارکردن در کشور تنها باید دل در گروه هنر خود داشته باشید و به شور حاصل از آن فکر کنید نه چیز دیگر.
نصیرپور: امیدوارم بستر خلق آثار در شان مردم ایران فراهم شود
مهتاب نصیرپور در رابطه با نخستین تجربه اجرا برای تماشاگر ایرانی پس از چهارسال دوری عنوان کرد: با توجه به اینکه مدتها در ایران روخوانی نمایشنامه نداشتیم تصمیم گرفتیم جلسهای با همین موضوع بگزار کنیم اما من اصلا تصور چنین استقبالی را نداشتم. واقعا قدردان تماشاگرانی که به دیدن نمایش آمدند هستم و این اتفاق بسیار ما را خوشحال کرد، امیدوار هستم در ماهها و سالهای آینده همراه هنرجویان و هنرمندان کشور این متن را روی صحنه ببریم.
وی همچنین به همراهی هنرجویان کلاسهای محمد رحمانیان در برنامه نمایشنامه خوانی «شب سال نو» اشاره کرد و ادامه داد: اعتقاد دارم باید فرصت را برای جوانان فراهم کنیم تا خود را در کنار هنرمندان کارآزموده محک بزنند، تجربه به من نشان داده بهترین ترکیبها از دل گروههای آماتور و حرفهای شکل میگیرد. به نظر من چنین ترکیبی برای هر دو گروه نتیجه مثبت خواهد داشت، چون احتمال دارد هنرمند حرفهای به دلیل فعالیت مداوم و آنچه مدام از او درخواست میشود دچار روزمرگی شده باشد و از طرفی قرار گرفتن هنرمندان جوان در کنار با تجربهها موجب پدید آمدن انگیزه مضاعف برای رسیدن به اجرای بهتر خواهد شد که خوشحال هستم امکان روخوانی نمایشنامه «شب سال نو» به وجود آمد.
این هنرمند همچنین به پیگیری اخبار آثار روی صحنه طی سالهای اقامت در کانادا اشاره کرد و گفت: از آنجا که طبیعتا امکان دیدن آثار روی صحنه را نداشتم اطلاعات خود را با مطالعه نقدهای منتشر شده، عکس اجراها و پیگیری رسانهها دریافت میکردم که طرح داستانی بعضی آثار مثل نمایش «تیم شنا» گاهی من را به وجد میآورد. در این مدت تعریفهای زیادی از اجرای نمایش «یرما» به کارگردانی دکتر رفیعی شنیدم که متاسفانه نتوانستم آثار را ببینیم.
نصیرپور همچنین درباره لحظههایی که بابت شنیدن اخبار اتفاقات تئاتر ایران افسوس خورده است صحبت کرد و افزود: در جریان مشکلات ممیزی و نظارتی به وجود آمده برای همکارانم بودم که به شدت موجب ناراحتی ما میشد. به عنوان نمونه شنیدن اخبار مسائل به وجود آمده برای اجرای نمایش «خشکسالی و دروغ» محمد یعقوبی یا دیگر دوستان تاسف آور بود.
این مدرس بازیگری نسبت به تغییرات شرایط در کشور ابراز امیدواری کرد و گفت: امیدوارم این مشکلات در آینده برطرف شود چون اعتقاد دارم مردم ما شایسته بهترینها هستند و امیدوارم به ما این فرصت داده شود تا آثاری در خور آنها خلق کنیم.
بازیگر نمایش «شب سال نو» در پاسخ به این سوال که با توجه به تغییرات صورت گرفته در کشور و بازگشت محمد رحمانیان تا چه اندازه میتوان به گشایش فضا و دیدن آثار بزرگان روی صحنه امیدوار بود بیان کرد: ما بسیار امیدوار هستیم و به نظرم امید تنها چیزی است که برای ما باقی مانده و باید دو دستی آن را بچسبیم. چنین صحبتی را از این نظر مطرح میکنم که کمتر در مسئولیتهای اجرایی نقش برعهده داریم و هیچیک از ما دستی در کار انتخاب مدیران ندارد، از سویی نمیدانیم چه افرادی به عنوان مدیر انتخاب میشوند یا مسئولان چگونه برخورد خواهند کرد یا سیاستها چه میشود.
وی در پایان اظهار کرد: امیدوارم استقبال مردم از نمایشنامه خوانی «شب سال نو» و دیگر نمایشهایی که این روزها پرمخاطب اجرا میشوند برای مسئولان مانند ندایی عمل کند که متوجه اهمیت فرهنگ در میان مردم باشند و زمینهای فراهم کنند تا ذهن هنرمندان به دور از دل مشغولی و دلنگرانیهای دیگر معطوف به آفرینش هنری باشد. همه هنرمندان دلسوز اجتماع خود هستند و برای دست یافتن به شرایط بهتر تلاش میکنند.