پری صابری:
اگر بنیاد رودکی نبود، مرغ باران موفق اجرا نمی‌شد
کارگردان نمایش "مرغ باران" از روند اجرایی شدن این نمایش و انتظار حمایت از سوی مسئولان سخن گفت.
ایلنا: پری صابری، کارگردان نمایش "مرغ باران"با اشاره به اینکه مرغ باران یکی از دغدغه‌های چند ساله اش بوده است، بیان کرد: مرغ باران یکی از دغدغه‌هایم از چندین سال قبل بود زیرا من در موضوع‌های مختلفی کار می‌کنم و یکی از آنها بختش باز می‌شود و روی صحنه می‌آید و در این میان "مرغ باران" را چند سال پیش نوشتم و به مرور آن را تکمیل کردم.
وی به روابط بنیاد رودكی درباره اینکه به دنبال چه اتفاقی مرغ باران روی صحنه آمد، گفت: حدود یک سال پیش نمایش "مرغ باران" و "بابانشاط" که براساس شخصیت ملا نصرالدین بود را به بنیاد رودکی پیشنهاد کردم و علاقمند بودم بابا نشاط زودتر به روی صحنه بیاید زیرا اکثر کارهای من تراژدی است و دوست داشتم کار طنز هم در کارنامه‌ام باشد ولی تاکید بنیاد رودکی بر نمایش "مرغ باران" بود.
کارگردان نمایش "مرغ باران" با تاکید بر اینکه این نمایش یک کار تیمی قوی است، گفت: در این نمایش نه تنها همکاران در آن به خوبی فعالیت کردند بلکه مسئولین بنیاد رودکی بسیار کمک کردند که اگر حمایت اینها نبود به نوعی روی دست اندازهای اداری می‌افتادیم.
این نمایشنامه نویس افزود: وقتی به سراغ یک موضوع ملی می‌روید، باید از شما حمایت‌های جدی صورت گیرد ولی ما هیچگونه کمکی از رده‌های بالاتر دریافت نکردیم؛ درصورتی که من انتظار داشتم برای این کار فرهنگی از لحاظ مالی حمایت کنند زیرا حمایت لفظی کافی نیست اما بنیاد رودکی حمایت‌های گسترده‌ای انجام داد تا جایی که توانستیم ساعت نمایش را از 18 به 20:30 تغییر دهیم.
صابری در پاسخ به اینکه در ساخت نمایش "مرغ باران" به دنبال نشان دادن چه موضوعی بوده است، اظهار داشت: تمام قصه‌های شاهنامه برای من عزیز است. شاهنامه دریایی گسترده است که اگر دستتان را در آن دریا فرو کنید، در دستتان مروارید می‌آید یعنی قصه‌های بسیار زیبایی در شاهنامه نوشته شده و این قصه‌ها هم از لحاظ بافت دراماتیک جذاب هستند هم به لحاظ اینکه فردوسی همواره ما را به خرد دعوت میکند؛ جالب است.
وی ادامه داد: نمایش "مرغ باران" دقیقا بیانگر این است که انسان را به خردورزی و دوری از نابخردی دعوت میکند. پادشاهی که می‌توانست مدارج بالایی را طی کند اسیر غرور می‌شود و می‌‌گوید من چیزی از خدا کم ندارم و سقوط میکند و در واقع این جدال، یعنی جدال بین تاریکی و روشنایی در تمام آثار فردوسی موجود است که در این داستان پررنگتر دیده می‌شود.
