در نشست رسانه‌ای نمایش «چكامه رستاخیز» مطرح شد:
در پی انتخاب متن سیاسی نبوده‌ایم
میلر در آثار گذشته خود به جنگ، دوران مک کارتیزم، دوران رکود اقتصادی و... واکنش نشان داده و چكامه رستاخیز آخرین تلاش نویسنده درجهت تحقق اهداف انقلابی‌اش است.
ایلنا: نشست رسانه‌ای نمایش «چکامه رستاخیز» به كارگردانی داود دانشور صبح امروز(7خردادماه) با حضور عوامل گروه سینما تئاتر آیین در محل نشست‌های مجموعه تئاتر شهر برگزار شد.
به گزارش خبرنگار ایلنا، دانشور در ابتدای این نشست درخصوص انگیزه اجرای اثر پس از چهارسال در مجموعه تئاترشهر گفت: بعد از آخرین كاری که در تئاتر شهر روی صحنه آوردم؛ تصمیم گرفتم نمایشنامههای دیگری کار کنم كه شورای نظارت نمی‌پذیرفت. در حقیقت نمایشنامههای متعددی بود که برای اجرا پیشنهاد می‌دادم اما هر بار به بهانه‌هایی مجوز دریافت نمی‌کرد.
وی ادامه داد: با شناختی که از آثار گذشته آرتور میلر داشتم؛ تصمیم گرفتم آخرین نمایشنامه این درام‌نویس را روی صحنه بیاورم. برخورد منتقدان در اروپا و آمریکا هم با آخرین اثر میلر متفاوت بود و من باتوجه به همین تضارب آرا و تفاوت دیدگاه‌های گوناگون تصمیم گرفتم این نمایش را اجرا کنم.
این نویسنده و كارگردان همچنین در ازتباط با علاقه گروه به اجرای متون خارجی اظهار كرد: در سابقه كاری گروه ما اجرای دو متن ایرانی به چشم می‌خورد و اینطور نیست كه بگوییم گروه سینما تئاتر آیین تنها به نمایشنامههای خارجی بها می‌دهد، خیر، معتقد هستم نمایشنامههای ایرانی خوب هم وجود دارد اما هنگامی كه گروه تصمیم به اجرای نمایش می‌گیرد به تناسب اثر با شرایط اجتماعی كشور خود و دنیای ذهنی كه خودش تجربه می‌كند، توجه دارد و تفاوتی ندارد نویسنده نمایشنامه ایرانی باشد یا خارجی بلكه نزدیكی دنیای فكری اهمیت ویژه‌ای در انتخاب متن خواهد داشت.
پریسا مقتدی(بازیگر نقش امیلی شاپیرو) در نمایش «چکامه رستاخیز» در رابطه با تجربه همکاری با گروه اظهار کرد: من تجربه‌ی همکاری با این گروه را در گذشته نداشتم اما همواره از دوستان و قدیمی‌ترها درباره کارهای گروه سینما تئاتر آیین شنیده بودم که پس از همکاری متوجه شدم شنیده‌ها حقیقت دارد و تعاریفی که از این گروه می‌شود؛ به جاست.
وی افزود: متن نمایشنامه متعلق به نویسنده‌ای است که قطعا به عنوان یکی از بزرگترین درام‌نویسان جهان شناخته می‌شود. من در این اثر نقش کارگردان تلویزیونی را بازی می‌کنم که تصمیم دارد علاوه بر امکانات حرفه‌ای و شغلی خود به وسیله امکانات فردی و شخصی دربرابر یک اتفاق غیرانسانی ایستادگی کند و جلوی آن را بگیرد.
طوفان مهردادیان(بازیگر نقش هنری) درباره همکاری خود با گروه بیان كرد: مدت زیادی نیست که برای ایفای نقش به گروه پیوستم و فرصت تمرین زیادی برای من وجود نداشت اما از گذشته کار نیمه تمامی میان ما وجود داشت که موجب می‌شد همواره نسبت به گروه سینما تئاتر آیین ادای دین احساس کنم و فرصت همکاری در این نمایش امکان ادا کردن این دین را برای من فراهم كرد.
وی اضافه کرد: همه می‌دانند علاقه بسیار زیادی به آثار آرتور میلر دارم، به خصوص که نمایشنامه «چکامه رستاخیز» آخرین اثر نویسنده‌ای محسوب می‌شود که شاید بتوان گفت نویسنده در آن به نوعی وصیت‌نامه خود را مطرح کرده است.
مهردادیان تصریح كرد: به نوعی احساس می‌کنم نقش «هنری» در نمایشنامه شخصیت خود میلر است که ناظر بر تمام شخصیت‌ها و کنش‌های آن‌هاست. میلر در آثار گذشته خود به جنگ، دوران مک کارتیزم، دوران رکود اقتصادی و... واکنش نشان داده و چكامه رستاخیز آخرین تلاش نویسنده درجهت تحقق اهداف انقلابی‌اش است. اینكه میلر در سال‌های پایانی عمر به چنین دیدگاهی دست پیدا كرده برای من بسیار جالب است، مجموعه این عوامل موجب همکاری با گروه شد.
رضا امامی(بازیگر نقش استنلی) در رابطه با همکاری خود با گروه سینما تئاتر آیین اظهار داشت: از سال 80 توسط علی‌اکبر علی‌زاد به گروه معرفی شدم و باید بگویم به نوعی خود را به جمع تحمیل کردم که بسیار از این تحمیل خرسند هستم. ما پیش از این دو نمایش دیگر نیز با یکدیگر کار کردیم که همکاری در نمایش چكامه رستاخیز سومین تجربه مشترک محسوب می‌شود.
امامی ضمن بیان اینکه جا دارد اینجا از منصور براهمی یادی کنیم، ادامه داد: از بازی در نقش استنلی خوشحالم، این شخصیت علاوه بر اینکه مکمل دیگر نقش‌ها محسوب می‌شود اما در عین حال کارکتر رو شخصیتی مستقل دارد و به قول آقای دانشور یکی از حواریون مسیح است. در یک جمله می‌توانم بگویم این نمایش اثری بدون حاشیه و بی‌ادعاست که امیدوار هستم وقتی تماشاگر برای دیدن اثر به سالن می‌آید به همین صورت با کاری بدون حاشیه مواجه شود كه قصد نداشته با سوء استفاده از اسامی ستاره‌ها جذب مخاطب كند، گرچه بازیگرانی مثل پریسا مقتدی، طوفان مهردادیان، هوشنگ قوانلو و دیگر هنرمندان حاضر در این اثر در تئاتر شناخته شده هستند.
این بازیگر تصریح كرد: نوع عملكرد و حمایت مركزهنرهای نمایشی از كار ما و اصولا شیوه حضور این نهاد در تئاتر بیشتر به حباب در سینما شباهت دارد و اتفاق عملی نمی‌افتد كه تصویب یك سوم از بودجه مورد نیاز برای تولید نمایش «چكامه رستاخیز» مصداق عملكرد حباب گونه آن‌ها است.
شهریار علی رشیدپور(دیگر بازیگر اثر) با اشاره به اینکه بسیار خوشحال هستم بعد از مدتی فعالیت در مرکز هنرهای نمایشی و تئاترشهر با ایفای نقش در این اثر مجدد به تئاتر بازگشتم، گفت: ما همواره در بیان دلایل دوری از تئاتر می‌گوییم مشکلات شخصی موجب شد این امکان را نداشته باشیم درحالی‌که به نظر من؛ اصل ماجرا به مدیریت تئاتر بازمی‌گردد چراکه هر جا میکروفونی مقابل ما روشن می‌شود و یا در جمعی هستیم؛ در مورد حمایت از تئاتر صحبت می‌کنیم اما در عمل چنین اتفاقی نمی‌افتد. چنانچه تنها یك سوم از بودجه مورد نیاز ما تصویب شده و گفتند 80درصد را باید از گیشه تامین كنیم و من امیدوارم به تئاتر نگاه ویژه‌ای وجود داشته باشد.
کارگردان نمایش در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه آیا اثر شما سیاسی محسوب می‌شود، عنوان کرد: تئاتر از ابتدای شکل‌گیری هنری سیاسی محسوب می‌شده اما وقتی که گروه تصمیم به اجرای نمایشنامه آرتور میلر گرفت چنین قصدی نداشت و در پی این نبود که متن سیاسی انتخاب کند بلکه نویسنده اثر و ویژگی‌های متنی برای ما اهمیت بیشتری داشت. البته ادامه جریان آموختن به همراه فعالیت عملی در این حوزه را مد نظر داشتیم.
طوفان مهردادیان در همین ارتباط ادامه داد: متن‌هایی مثل آنتیگونه و آثار نوشته شده توسط ایبسن در ادبیات دراماتیک جهان وجود دارد که تاریخ مصرف ندارند و هر زمان روی صحنه می‌آیند؛ بیان کننده دغدغه‌های روز بشر هستند. انسان پس از مطالعه این آثار متاسف می‌شود که دغدغه‌ها و مشکلات بشری طی سده‌های مختلف ثابت باقی مانده و برطرف نشده است.
پریسا مقتدی در ادامه این نشست در واکنش به سوالی مبنی بر اینکه چه عاملی موجب می‌شود امروز پس از چهارسال نمایش‌نامه‌ای خارجی روی صحنه بیاید و با انتقادهایی هم مواجه باشد، اظهار کرد: به تماشاچی حق می‌دهم با اثر ارتباط برقرار کند یا نه اما با آقای مهردادیان هم موافق هستم که در تعدادی آثار مفهوم زمان و مکان تاثیری ندارد کما اینکه نمایشنامههای ایرانی مانند «یک دقیقه سکوت» نوشته محمد یعقوبی چنین ویژگی دارد. اما متن چکامه رستاخیز هم نزدیکی‌هایی به فضای اجتماعی ایران امروز دارد که شاید برای مخاطب جذاب باشد.
وی ادامه داد: گرچه گفته می‌شود مشكلات اجرایی گروه ارتباطی به مخاطب ندارد اما به نظر من تئاتر ما امروز در شرایطی به سر می‌برد كه بد نیست تماشاگر هم از مشكلات گروه‌های نمایشی برای به صحنه آمدن یك اثر هنری مطلع باشد و بداند به تماشای اثری می‌نشیند كه در راه آفرینش آن موانع متعددی وجود داشته است.
داود دانشور در ارتباط با تصمیم خود برای انتشار نمایشنامه «چكامه رستاخیز» و دیگر متونی كه توسط گروه سینما تئاتر آیین ترجمه شده، اظهار داشت: انتشاراتی‌ها رغبت زیادی به چاپ نمایش‌نامه‌ها از خود نشان نمی‌دهند مگر اینكه مدیریت فرهیخته‌ای داشته باشد كه قدم پیش بگذارد و شخصا چنین درخواستی را با مترجم مطرح كند. گروه ما متن‌های دست اولی در اختیار دارد كه اعتقاد دارم جای آن‌ها در ادبیات نمایشی و فضای مطالعاتی تئاتر كشور خالی است و ما خوشحال می‌شویم آن‌ها را منتشر كنیم.
این هنرمند همچنین به برقراری رابطه نزدیك با مخاطب اشاره كرد و اظهار داشت: در گذشته راه‌هایی برای انتقال اطلاعات و ارتباط مشترك میان مخاطبان و هنرمندان بیش از امروز بود و ما با ترجمه و چاپ متون نویسندگان جهان و همچنین با انتشار نظرات خود در مطبوعات با یكدیگر رابطه داشتیم اما متاسفانه امروز این رابطه به طور كل قطع شده و تماشاگر هم شناخت زیادی از دشواری‌های من به عنوان فردی كه قصد دارد تئاتر به روی صحنه بیاورد؛ ندارد كه موجب بروز مشكلات زیاد و عدم درك متقابل شده است.
