رسول نجفیان در گفتگو با ایلنا مطرح كرد:
تاسیس دپارتمان شاهنامه‌شناسی نیاز اساسی است
نجفیان اعتقاد دارد؛ این روزها در تئاتر جای توجه به متون اصیل و كهن ایرانی تلاش می‌كنیم با گنجاندن چند كلمه سیاسی در اثر بگوییم تئاتر سیاسی اجرا كردیم و ادای روشنفكری دربیاوریم.
ایلنا: رسول نجفیان كه سال گذشته نمایش «شاه عالمتاب، کنیزک بی‌تاب، سونات مهتاب» را در فرهنگسرای نیاوران روی صحنه برد، درباره آفرینش نمایش جدید و تلاش برای اجرای عمومی نمایش خود در سالن نمایشی دیگر، گفت: باتوجه به اینكه آفرینش تئاتر دشواری زیادی دارد به همین دلیل بعید می‌دانم در سال جدید كاری برای اجرا داشته باشم. از طرفی باتوجه به اینكه گروه اجرایی این نمایش 50 نفر هستند نیاز به شرایطی داریم تا گروه از نظر مالی تامین و حمایت شود كه باتوجه به شرایط امروز تئاتر امكان‌پذیر نیست.
به گزارش خبرنگار ایلنا، این نویسنده و كارگردان با اشاره به سختی‌های زیادی كه برای اجرا بردن نمایش «شاه عالمتاب، کنیزک بی‌تاب، سونات مهتاب» متحمل شده و نیز آنچه علاقه دارد بیشتر بر شاهنامه فردوسی كار كند، در پاسخ به این سوال كه چرا نویسندگان و كارگردانان جوان تئاتر از متون كهن فاصله گرفته‌اند، اظهار كرد: به نظرم بیشتر برای ادا درآوردن و امروزی نشان دادن خود است، نتیجه این می‌شود كه در تئاتر خود جای توجه به متون اصیل و كهن ایرانی تلاش می‌كنیم با گنجاندن چند كلمه سیاسی در اثر بگوییم تئاتر سیاسی اجرا كردیم و ادای روشنفكری دربیاوریم كه یكی از معضلات سیاست‌زدگی اجتماع امروز ما است.
وی افزود: بی‌سوادی و بی‌اطلاعی از اینكه كتاب‌هایی مانند شاهنامه چقدر با جهان امروز مطابقت دارد، موجب فاصله بیشتر هنرمندان جوان از این متون كهن و با ارزش شده است. در خارج از كشور هم كه می‌رویم به ما می‌گویند چرا اجرای تئاتر با نگاه به مثنوی و شاهنامه كم است. متاسفانه امروز چهارنفر جمع می‌شوند و متلك‌های سیاسی می‌اندازند و می‌خندند و به این صورت فكر می‌كنیم تئاتر روی صحنه آوردیم.
نجفیان بر اهمیت توجه و مطالعه متون كهن ایرانی تاكید كرد و گفت: مگر می‌شود فردی نام هنرمند برخود بگذارد و ادعای آفرینش در تئاتر را چه در مقام نویسنده و یا كارگردان داشته باشد اما ادبیات كهن سرزمین خود را مطالعه نكرده باشد؟ بارها گفته‌ام ما نیاز به تاسیس دپارتمان شاهنامه‌شناسی داریم تا افرادی كه در این رابطه تحقیق و پژوهش می‌كنند، دستاوردهای خود را به دانشجویان جوان انتقال بدهند و اتفاقا در این رشته فارغ‌التحصیل هم داشته باشیم.
وی ادامه داد: دپارتمان‌هایی از این دست در دیگر كشورهای جهان وجود دارد البته شاید دقیقا به همین نام نباشد اما مثلا دانشجویان در یك زمینه مثل مثنوی تخصص پیدا می‌كنند و مدرك آن را نیز دریافت می‌كنند.
این هنرمند در پایان بیان كرد: آرزو دارم روزی برسد كه ادبیات ارزشمند و كهن كشور ما كه برای مردم تمام دنیا حرف‌های شنیدنی دارد، بیش از این در قالب آثار نمایش روی صحنه سالن‌های نمایش كشور دیده شود.
