یک آسیب‌شناس اجتماعی درگفت‌وگو با ایلنا:
کمتر از ۳۰ درصد زنان آسیب‌دیده جامعه‌پذیر می‌شوند
در کشورهای غربی بسیاری از رفتار‌ها که در ایران آسیب اجتماعی است یک رفتار عادی و حتی هنجار محسوب می‌شود و با توجه به پایین بودن سطح روابط عاطفی، جامعه‌پذیری در غرب با هدف احیای عزت نفس و ترمیم روحیهٔ اجتماعی معنایی ندارد.
ایلنا: یک آسیب‌شناس گفت: کمتر از ۳۰ درصد زنان آسیب دیده در کشور جامعه‌پذیر می‌شوند که البته همین تعداد نیز به علت تحکم روابط عاطفی در خانواده به جامعه باز می‌گردند و این در حالی است که در سایر کشورهای اسلامی در حال توسعه به خاطر اعتقادات اشتباه قومی، شرایط جامعه‌پذیری به مراتب سخت‌تر است و احیای زنان آسیب دیده کمتر است.
مجید ابهری در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا درباره جامعه‌پذیری زنان آسیب‌دیده اجتماعی، گفت: جامعه پذیری زنان آسیب‌دیده به درمان‌های مداوم و مستمر نیازدارد و این آسیب‌دیدگان در گام اول تحت روان درمای، پازپروری هویتی قرار بگیرند و در مرحل بعدی جامعه‌پذیری باید از آنان حمایت‌های اقتصادی شود.
این آسیب‌شناس با بیان اینکه ترمیم روحیه زنان آسیب‌دیده شرط اول جامعه‌پذیری آنان است، خاطرنشان کرد: تا زمانی که این افراد از نظر روحی و روانی به وضعیت مناسب نرسیده باشند در مقابل مراحل درمانی مقاومت یا فرار می‌کنند لذا می‌بایست مراحل درمانی و مددکاری این زنان را ازنظر روحی ترمیم و آماده درمان کنیم.
وی فراهم کردن امکانات شغلی و درآمدزایی را یک فرآیند مهم در جامعه‌پذیری زنان آسیب دیده عنوان کرد و افزود: می‌توان با آموزش‌های فنی، حرفه‌ای و هنری زمینه‌های اشتغال را برای زنان آسیب‌یدده فراهم کرد و همچنین حمایت‌های مالی نیز نباید فراموش کرد.
ابهری توجه به غریزه جنسی زنان آسیب‌دیده را یک امر حیاتی در جامعه‌پذیری دانست و گفت: این زنان مانند تمام انسان‌ها دارای نیازهای جنسی هستند بنابراین زمان بازپروری هویتی، روان‌کاوی و شخصیت پروری نباید از این نیاز مغفول ماند.
این آسیب‌شناس ادامه داد: یکی از بهترین راهکار‌ها در کنترل غریزه جنسی این زنان سیاست‌های تشویقی ازدواج با این آسیب‌دیدگان است و همچنین فراهم کردن شرایط اقتصادی می‌تواند بستر ازدواج‌های موفق را فراهم کند.
وی با بیان اینکه جمعه باید نگاه خود را نسبت به زنان آسیب‌دیده تغییر دهد، افزود: می‌بایست دستگاه‌های فرهنگی و آموزشی کشور در تغییر دید جامعه به زنان آسیب‌دیده تلاش کنند تا این زنان بتوانند ترس خود از جامعه را مهار کنند و راحت‌تر از مراحل درمانی استقبال کنند.
ابهری خانوده را کلیدی‌ترین مجموعه در جامعه‌پذیری عنوان کرد و گفت: باید خانواده‌ها با تغییر درست در رفتار و مهربانی، اشتباه‌های گذشته اعضای خانواده را بپذیرند و به آنان فرصت دوباره زندگی بدهند.
این آسیب‌شناس اظهار کرد: زنان آسیب دیده را همواره خطراتی همچون قتل، بیماری، این زنان را تهدید می‌کند ولی مهم‌ترین آسیبی که به این زنان صدمه می‌زند، بحث آسیب‌های روانی است که باید به صورت جدی این آسیب‌ها درمان شود.
ابهری درباره آسیب‌های روانی زنان آسیب‌دیده، تصریح کرد: این آسیب‌ها باعث می‌شود تا زنان دچار سرخوردگی و از دست دادن عزت نفس شوند و همچنین عفت و پاکدامنی آنان مورد تعرض قرار بگیرد.
وی با بیان اینکه افزایش زنان آسیب‌دیده اجتماعی یک تهدید بزرگ برای بنیاد خانواده‌هاست، افزود: افزایش این زنان در جامعه باعث می‌شود تا مردانی که از نظر اخلاقی متزلزل هستند از کانون خانواده خارج شوند و آسیب‌های اجتماعی را از زنان آسیب‌دیده به داخل خانواده منتقل کنند و الگوه‌های نامناسبی را به فرزدان و زنان خود ارائه دهند.
این آسیب‌شناس درباره میزان جامعه‌پذیری زنان آسیب‌دیده در کشور، خاطرنشان کرد: کمتر از ۳۰ درصد زنان آسیب دیده در کشور جامعه‌پذیر می‌شوند که البته همین تعداد نیز به علت تحکم روابط عاطفی در خانواده به جامعه باز می‌گردند و این در حالی است که در سایر کشورهای اسلامی در حال توسعه به خاطر اعتقادات اشتباه قومی، شرایط جامعه‌پذیری به مراتب سخت‌تر است و احیای زنان آسیب دیده کمتر است.
ابهری درباره جامعه‌پذیری زنان آسیب‌دیده در کشورهای غربی، تاکید کرد: در کشورهای غربی بسیاری از رفتار‌ها که در ایران آسیب اجتماعی است یک رفتار عادی و حتی هنجار محسوب می‌شود و با توجه به پایین بودن سطح روابط عاطفی، جامعه‌پذیری در غرب با هدف احیای عزت نفس و ترمیم روحیهٔ اجتماعی معنایی ندارد.
