جشنواره صدای عشایر یا سرگردانی عشایر!

ایلنا: سرگردانی گروه عشایر کلات نادر استان خراسان رضوی در تهران به علت آماده نبودن محل استراحت و اسکان موقت موجب نارضایتی شدید این عزیزان شد و این سرگردانی آنان را تا سر حد انصراف از شرکت در جشنواره پیش برد.

به گزارش ایلنا، برپایی جشنواره صدای عشایر با هدف احیای سنت‌ها و رسم‌های محلی و عشایری و معرفی این سرمایه‌های معنوی و ارزشی کشور به نسل جوان و سایر کشورهای دنیا یم حرکت قابل ستایش و ارزنده تلقی می‌شود ولی این امر زمانی به نتیجه می‌رسد که تمام جوانب کار با جدیت دنبال و پیگیری شود و نباید فراموش کنیم که هر گونه کوتاهی در این زمینه می‌تواند نتیایج نامطلوبی را بر جای بگذارد.

این جشنواره روز گذشته، شنبه مورخ ۱۴ بهمن ماه جاری افتتاح شد و از چند روز جلو‌تر عشایر عزیز کشور از شهرهای مختلف و با آداب و رسوم مختلف محل زندگی خود را به قصد تهران محل برگزاری جشنواره ترک کردند.

انتخاب محل اسکان موقت عشایر مه‌مان جشنواره حواشی مختلفی را به دنبال داشت و برخی از گروه‌های مهمان را تا سر حد انصراف از شرکت در مراسم و جشنواره پیش برد.

یکی از گروه‌های معترض به وضعیت پذیرایی و اسکان موقت پیش از افتتاح جشنواره، عشایر کلات نادر خراسان رضوی بود که بیش از ۲۴ ساعت به علت نبود محل اسکان موقت در شهر تهران سرگردان بودند.

غلامرضا سپاهی سرگروه رقص محلی عشایر کلات نادر از نبود برنامه منظم جهت پذیرایی و اسکان موقت قبل از افتتاح جشنواره به شدت گلایه‌مند است و می‌گوید: چرا بدون مهیا کردن شرایط مناسب روستاییان را دعوت می‌کنند و اوضاع جوی و تردد جاده‌ای در نظر نمی‌گیرند.

او درباره اسکان پیش از جشنواره این گونه می‌گوید که بنا بود ما به امامزاده داود جهت اسکان موقت مراجعه کنیم ولی با توجه به محل و فصل فعلی، مسیر صعب العبور مانع رسیدن ما به محل شد و ما نتوانستیم به این محل برویم.

سپاهی بیشترین علت نارضایتی خود را از این بابت اعلام می‌کند که وقتی مسئولان را از نبود محل استراحت مطلع کردیم، تنها ما را با وعده سرگرم کرده‌اند و ما مجبور شدیم تا صبح در شهر تهران با اتوبوس بگردیم تا سوز سرما در امان بمانیم.

او ادامه می‌دهد؛ گروه ما شامل زنان، کودکان و مردان می‌شود و مسیر طولانی سفر خستگی گروه را دو چندان کرده بود و این فشار‌ها تا جایی ادامه داشت که ما تصمیم بر انصراف از شرکت در جشنواره گرفتیم ولی مسئولان میراث فرهنگی به محض اطلاع از این تصمیم سعی کردند که ما را از این تصمیم منصرف کنند.

سپاهی از روز حرکت دسته‌های عشایر در تهران این چنین می‌گوید: ما هنوز استراحتی نکرده بودیم که سازمان از ما درخواست کرد که در این مراسم شرکت کنیم و ما نیز با هدف احترام به آیین روستایی و استانی در این مراسم علی رغم تمام خستگی‌ها شرکت کردیم.

سرگروه رقص محلی عشایر کلات نادر می‌گوید: پس از اجرای راهپیمایی عشایر در تهران، ما را به نمازخانه نمایشگاه بردند و تا فردای آن روز هیچ شام و یا نهاری به ما ندادند.

زیدانلو سرپرست تیم ۴۵ نفره عشایر کلات نادر، اظهارات سرگروه رقص این گروه را تایید می‌کند و می‌گوید که ما به امید ایجاد تقابل آداب و رسوم بین عشایر و مردم ایران به این جشنواره آمده‌ایم ولی متاسفانه محل اسکان اولیه ما بدون توجه به شرایط جوی و جاده‌ای فعلی تهران انتخاب شده بود که در ‌‌‌نهایت این بی‌توجهی منجر به سرگردانی ما در تهران شد.

او مدعی است که مدیرکل میراث فرهنگی و گردشگری استان تهران از شرایط سرگردان این گروه مطلع بوده است ولی در ‌‌‌نهایت ۲۴ ساعت پس از ورود به تهران برای این افراد هتل مهیا شده است.

زیدانلو می‌گوید مشکلات از ابتدای سفر با ما همراه بوده است و خوشبختانه با گذر زمان این مشکلات کمتر شده است ولی در بدو ورود به تهران با دردسرهای زیادی رو به رو شدیم.

او همچنین به حضور پرسابقه این گروه در مراسم و برنامه‌های مختلف ملی اشاره می‌کند و مدعی است که در هیچ کدام از این برنامه‌ها مانند این جشنواره با ما این چنین برخورد نشده بود.

زیدانلو تاکیدش بر این امر است که این جشنواره باید خاطره‌های خوشی را در ذهن شرکت کنندگان و ببندگان برجای بگذارد ولی این گونه بی‌نظمی‌ها خلاف این امر را محقق می‌کند.

سرپرست گروه عشایر کلات نادر استان خراسان رضوی درباره آمادگی اعضای گروهش این چنین پاسخ می‌دهد که این افراد با وجو تمام خستگی‌ها آماده‌اند تا رسم و سنتهای خود را به بهترین شکل به مردم شهرنشین معرفی کنند و علاوه بر معرفی صنایع دستی و لباسهای محلی، با حضور نوازندگان و خوانندگان محلی در تلاش هستیم تا موسیقی محلی خود را در معرض نمایش قرار بدهیم.

جالب است که بدانیم در این گروه خواننده از ۸ سال تا زن ۶۰ ساله شركت دارند.

این جشنواره با هدف نزدیک شدن به آداب و سنن قدیمی و ارزشمند ایرانی برپا شده است تا در روزهایی که مردم درگیر تکنولوژی و ماشین آلات هستند بازگشتی به رسوم پسندیده و فرهنگ ایرانی داشته باشند و حال باید به این فکر کنیم که با این پذیرایی نامناسب از روستاییان و عشایر عزیز با خود چه چیزی را از تهران سوغات می‌برند!