در نشست تخصصی آینده‌پژوهی رخ داد؛
انتقاد شدید سالاری از ناکارآمد بودن سامانه‌های اطلاعات مکانی موجود و متعدد در شهرداری تهران
رییس کمیسیون شهرسازی و معماری شورای اسلامی شهر تهران ضمن انتقاد شدید از ناکارآمد بودن سامانه‌های اطلاعات مکانی موجود و متعدد شهرداری تهران، تجمع بی هدف و بدون استراتژی اطلاعات و داده‌ها را یک تهدید عنوان کرد.
به گزارش ایلنا، محمد سالاری در نشست تخصصی آینده‌پژوهی براساس داده‌های مکانی در شهرداری تهران که به همت مرکز مطالعات و برنامه ریزی شهرداری تهران و با حضور تعداد قابل توجهی از کارشناسان، نخبگان و دانشگاهیان برگزار شد، با بیان اینکه مشکل اصلی ما در شهرداری، نبود داده‌ها نیست بلکه قابل بهره برداری نبودن داده‌ها است، اظهار داشت: دغدغه امروز ما نبود داده‌ها نیست بلکه چگونگی دسته بندی، تحلیل و آنالیز و نحوه تبدیل آنها به اطلاعات درست و سپس دانش مفید و موثر است، داده‌ها در سامانه‌های اطلاعات مکانی باید برای تصمیم سازان و تصمیم گیران قابل بهره برداری باشد نه اینکه صرفاً انباشت اطلاعات صورت بگیرد.
وی ادادمه داد: سال‌هاست ظرفیتی مانند رصدخانه شهر تهران ایجاد شده اما ما به عنوان مسئول کمیسیون شهرسازی و معماری شورای‌شهر تهران هنوز نتوانستیم از این ظرفیت در تصمیم‌گیری‌ها استفاده کنیم. به عقیده من تجمع دیتاها و داده‌ها نه تنها فرصت نیست که ممکن است تبدیل به تهدید شود.
عضو شورای‌شهر تهران با اشاره به ابلاغ طرح تفصیلی شهر تهران در سال ۹۱ بیان کرد: به عنوان مثال حداقل انتظاری که از سامانه طرح تفصیلی شهر تهران که از مرجع‌ترین سامانه‌های اطلاعات مکانی شهرداری تهران است، داشتیم، این بود که اگر ظرفیت بارگذاری مناطق شهر نسبت به سقف پیش بینی شده در طرح تفصیلی اشباع شد، به مدیران شهری و نهادهای نظارتی مثل شورا آلارم دهد و نمایش دهد که این رویکرد و سرعت در حجم بارگذاری چه تبعاتی را در پی خواهد داشت، اما همانگونه که شاهد بودیم مال‌ها، مگامال ها، برج‌ها و مجموعه قابل توجهی از مجموعه‌های جاذب سفر ایجاد شد، تبعاتی را نیز در پی داشت و مدیران شهری و اعضای شورای شهر صرفاً شاهد این شکل‌گیری بودند و پس از شکل گیری و بروز و ظهور جدی تبعات ترافیکی، فرهنگی، اجتماعی و زیست محیطی نسبت به همدردی کردن با مردم و مشکلات محلات مربوطه اقدام کردند، حال سوال اینجاست که نقش سامانه اطلاعات مکانی چیست؟ به عبارتی اگر این سامانه و سامانه‌ها وجود نداشتند چه می‌شد؟
سالاری ادامه داد: به عنوان مصداقی دیگر باید بگویم که یکی از تکالیف طرح تفصیلی این بوده که شهرداری را مکلف به انجام مطالعات امکان سنجی برای تعیین کاربری‌های مجاز به استقرار در پهنه‌های m و s هنگام صدور پروانه کند که متاسفانه این تکلیف محقق نشده و در سال ۹۷ بنده طرحی را مبنی بر الزام شهرداری تهران به تعیین کاربری‌های مجاز به استقرار در پهنه‌های m و s ارائه دادم که یک فوریت آن به تصویب شورای شهر تهران رسید و برای اقناع همکارانم در شورای شهر مبنی بر اینکه عدم توجه به این تکلیف طرح تفصیلی چه تبعات سوئی برای شهر و شهروندان داشته باشد به سازمان فاوا و معاونت شهرسازی و معماری متوسل شدیم تا تحلیل‌ها، اطلاعات و دانش قابل بهره برداری از میزان ساخت و سازهای شهر در کاربری‌های مختلف ارائه دهند اما این سامانه‌های متعدد هیچگونه کمکی به ما نکردند.
وی افزود: عدم اهتمام شهرداری‌ها برای توجه به تحلیل‌ها و آنالیز داده‌های اطلاعات مکانی درباره طرح تفصیلی بیشتر بخاطر تداوم رویکرد شهرفروشی و درآمدزایی صرف از ظرفیت طرح تفصیلی در دوره مدیریت شهری گذشته بوده است.
رییس کمیسیون شهرسازی و معماری شورای شهر تهران با تاکید بر اینکه فلسفه وجودی ایجاد سامانه‌های داده‌های اطلاعات مکانی، استفاده از علم فناوری و سایر علوم در تجمیع و سپس تحلیل و تبدیل به دانش قابل بهره برداری برای تصمیم‌سازان و تصمیم‌گیران آن هم با نگاه به آینده است، گفت: نحوه ارائه اطلاعات باید مبتنی بر یک استراتژی باشد تا بتوان براساس آن، تصمیمات را اتخاذ کرد و مثلاً بتوان نحوه توسعه شهر را تعیین کرد.
سالاری تصریح کرد: سامانه اطلاعات مکانی باید در زمانی که به عنوان مثال تصمیم به احیا بافت فرسوده می‌گیریم، تحلیلی از وضعیت محلات دارای بافت فرسوده که در گذشته صرفاً درجاسازی در آنها صورت گرفته است به ما ارائه دهد و به ما این هشدار را بدهد که این رویکرد چه آثار مثبت و منفی دارد، برخی صاحبنظران معتقدند، درجاسازی مانع بازآفرینی در برخی محلات شده، چراکه در مقیاس بلوک شهری و محله‌ای خود مانعی جدی برای بازآفرینی جامع تلقی می‌شود و مدیران باید اطلاعات دقیق در خصوص اینگونه موارد را بدانند تا بتوانند تصمیم درستی اتخاذ کنند.
وی اضافه کرد: اکنون مهم‌ترین اولویتی که وجود دارد، اینست که مدیریت شهری تهران یک استراتژی در مورد استفاده بهینه از این ظرفیت عظیم اطلاعات مکانی تعیین کند و برای آن اتاق فکر تشکیل دهد تا مبتنی بر برنامه ۵ ساله سوم، بررسی و مشخص شود چه برنامه‌هایی باید برای آینده شهر داشته باشیم. به طور ملموس سامانه‌های اطلاعات مکانی باید به ما جهت بدهد که برای توسعه شهر در کدام مناطق، محلات و محدوده‌ها اقدام کنیم و یا اینکه وضعیت جمعیت پذیری و میزان سرانه‌های خدماتی محلات و مناطق را تحلیل کند و به تصمیم گیران شهری مبتنی بر تحلیل‌های علمی و قابل اعتنا، پیشنهاد بدهد که باید درکدام مناطق و محلات، بارگذاری متوقف و کند شود و کدام مناطق و محلات می‌توانند ادامه دهند و بودجه شهرداری در تامین سرانه‌ها با چه اولویت بندی و در چه مقیاسی و از بین کدام سرانه‌ها باشد.
سالاری با بیان اینکه ما در شهرداری تهران به اندازه کافی تحلیل‌گر نداریم، گفت: شهرداری تهران باید نیروهای زیادی را آموزش دهند تا بتوانند اطلاعات را تحلیل کنند و به تصمیم گیران و تصمیم سازان ارائه دهند تا خط و مشی‌ها براساس آن مشخص شود و تصمیم گیری های اشتباه صورت نگیرد.
وی افزود: برخی آینده‌پژوهان می‌گویند، شهر در آینده زنانه‌تر و یا سالمندتر می‌شود، حال سوال اینجاست ما برای چنین شهری چه کاری باید انجام دهیم و چه برنامه‌ای برای آن پیش بینی کنیم؟ اینجاست که داده‌های اطلاعات مکانی و سامانه‌ها و تحلیل گران حوزه مدیریت‌شهری باید به مدیران تصمیم‌گیر توصیه کنند و بگویند چرا این صحبت‌ها درست است؟ و اگر درست است چه باید کرد؟ و در برنامه‌ها پیشنهاد دهند چه کنیم؟
سالاری در پایان ضمن تقدیر از سازمان فاوا و شهرداری تهران که در سال‌های اخیر اقدامات خوبی در ایجاد سامانه‌ها انجام داده‌اند، گفت: تعداد قابل توجهی از این سامانه‌ها در حال حاضر در ارائه خدمات مختلف به شهروندان از جمله سامانه‌های حوزه حمل‌ونقل، خدمات شهری، پسماند، عمران، شهربان و حریم‌بان، آتش‌نشانی، حفاری، ماده ۷، اطلس هوشمند محلات، تهران من، اپلیکیشن رایا، سامانه‌های شهرسازی، مالی و املاک و بازدید در حال بهره برداری هستند. ما پیشنهاد می‌کنیم شهرداری تهران، تحلیل و آنالیز داده‌های اطلاعات مکانی را در اولویت خود قرار دهد، چراکه پیچیدگی‌ها و عدم قطعیت‌ها در اداره شهری همانند تهران بسیار زیاد است و اینجاست که باید شاهد بهره‌برداری از ظرفیت آنالیست‌ها، تحلیلگران و آینده‌پژوهان زبده و ممتاز از سامانه‌های اطلاعات مکانی باشیم.
