‌HIV را از انزوا خارج کنیم

به گزارش ایلنا، متن این پیام به این شرح است؛

از هنگامی که نخستین نمودهای اچ آی وی نزدیک به ۴٠ سال پیش گزارش شدند، تلاش های بسیاری در سطح جهانی، منطقه ای و کشوری برای مبارزه با اپیدمی اچ آی وی شده است. در این مدت شواهد علمی فراوانی درباره مداخلات موثر فراهم شده است که در پیشگیری از عفونت، مراقبت و درمان افرادی که با اچ آی وی زندگی می کنند و مهار گسترش ویروس توان ما را می افزاید.

در همین راستا، رهبران جهان قول داده اند تا به هدف ٣/٣ توسعه پایدار برای پایان دادن به ایدز تا سال ۲۰۳۰ میلادی در قالب یک تلاش گروهی برای رسیدن به اهداف توسعه پایدار دست یابیم.آنها همچنین اهداف میانراهی سه‌گانه ۹۰-۹۰-٩٠ را وضع کرده‌اند: این که مطمئن شویم تا سال ۲۰۲۰ میلادی ۹۰ درصد از کسانی که با اچ آی وی زندگی می‌کنند ابتلایشان تشخیص داده شده، ۹۰ درصد اینها درمان دارویی دریافت می‌کنند و در ۹۰ درصد گروه اخیر ویروس سرکوب شده است.

 روز جهانی ایدز امسال درست پیش از قرار ۲۰۲۰ فرارسیده است. بنابراین فرصت مناسبی است تا هم دستاوردها و هم کمبودهای خود را در پیشگیری درمان و مراقبت اجرایی بررسی کنیم و بسنجیم.

افسوس که در منطقه مدیترانه شرقی شاهد گسترش فزاینده اپیدمی هستیم، در حالی که از سال ۲۰۱۵ تعداد مبتلایان جدید در جهان رو به کاهش داشته در منطقه ما دچاران جدید اچ آی وی ۳۲ درصد مرگ و میر مرتبط با ایدز، ۶٣ درصد نسبت به سال ۲۰۱۰ افزایش یافته است.

‌

در انجام آزمایش برای رسیدن به نخستین هدف ۹۰ درصدی برای تشخیص مبتلایان به اچ آی وی شکاف بزرگ در منطقه دیده می شود در سال ۲۰۱۸ از بین ۴٠٠٠٠٠ نفری که تخمین شده با اچ آی وی زندگی می‌کنند، تنها ۱۲۷ هزار نفر است از وضعیت خود خبر داشتند در واقع ۲۷۳ هزار نفر هنوز بی خبرند. اگر خطر سرایت ناآگاهانه ویروس به دیگران را در نظر بگیریم، این دغدغه های بزرگی است، افزون براین، ۷۹ درصد کسانی که با اچ آی وی زندگی می کنند، داروهای ضد ویروسی لازم برای نجات جانشان را دریافت نمی کنند.

مهمترین عامل این بحران درمانی کمبود خدمات مشاوره و آزمایش است که هنوز خدمات کنونی مشاوره و آزمایش به جمعیت کلی در معرض خطر بیشتر سرایت اچ آی وی، یعنی کسانی که مواد تزریق میکنند، مردان با مردان دیگر آمیزش می کنند، کارگران جنسی افراد تراجنسیتی و زندانیان نرسیده است.

در ضمن جمعیت‌های کلیدی که بیشتر تحت تأثیر اپیدمی ایدز قرار گرفتند اغلب از عفونت های همزمان نیز رنج می‌برند، بیماری هایی با راه سایت مشابه مانند، هپاتیت ویروسی بی و سی و عفونت های آمیزشی و یا عفونت‌هایی مانند سل که مرتبط با شرایط زندگی این جمعیت ها است. افزون براین ، هرکس دیگری که با اچ آی وی به زندگی می کند، اغلب نیازهایی در حوزه سلامت دارند که فراتر از آسیب‌پذیری و ابتلا به اچ آی وی است.

ما برای پشتیبانی از کشورها در حرکت به سوی پوشش همگانی سلامت و اطمینان از فراموش نشدن هیچ کس، گام های بلندی برداشته ایم. پوشش همگانی سلامت به معنای آن است که هر کسی به درمان و مراقبت موثر و ایمن بدون تحمل دشواری مالی دسترسی دارند. مداخلات ما برای پایان دادن به اپیدمی ایدز باید در این چارچوب دیده شود.

خدمات مربوط به اچ آی وی باید کاملا در نظام خدمات بهداشتی اولیه هر کشوری ادغام شده باشند، بدین ترتیب می توان تلاش برای رسیدن خدمت به هر انسان را افزون کرد، از از اتلاف فرصت برای تشخیص کسانی که از بیماری خود آگاه نیستند پرهیز کرد، آنها را به درمان و مراقبت لازم پیوند داد و انگ و تبعیض پیرامون افراد دچار اچ آی وی را کم کرد. ادغام خدمات به معنای آن است که نظام سلامت به جای آن که فقط بر عفونت اچ آی وی آنها تمرکز کند، می‌تواند به نیازهای سلامت هر کسی به شکلی منسجم و جامع پاسخ دهد.

هنگام آن است که پیشگیری، تشخیص، درمان و مراقبت اچ آی وی را از انزوا خارج کنیم، کسانی که با اچ آی وی زندگی می‌کنند و آنهایی که بیشتر در معرض خطر هستند، حق دارند تا مانند دیگران از یک نظام خدمات رسانی و مراقبت سلامت جامع، یکپارچه و به سادگی در دسترس برخوردار باشند. در راستای چشم انداز سازمان جهانی بهداشت در منطقه مدیترانه شرقی که «سلامت برای همه، همه برای سلامت» است، من، همه همکاران خود، کشورهای عضو، شرکای ملی، بین المللی و جامعه مدنی را برای حرکت به سوی خدمت رسانی یکپارچه برای اچ آی وی در نظام مراقبتهای بهداشتی اولیه فرامی‌خوانم.