لزوم تاسیس شورای عالی تغییرات اقلیم و معیشت جایگزین

وی تاکید کرد: با توجه به اهمیت موضوع باید یک شورای عالی در خصوص تغییر اقلیم، گرمایش جهانی و معیشتِ جایگزین داشته باشیم زیرا باید خیلی جدی به این مساله توجه شود ولی متاسفانه به اندازه‌ مورد انتظار جامعه علمی، به آن پرداخته نشده است و اگر همین روال ادامه یابد با چالش‌های سختی مواجه خواهیم شد، زیرا امروزه شاهد مهاجرت‌های اقلیمی در بسیاری شهرهای کشور از جمله مشهد هستیم.

بابائیان گفت: سال ۱۳۸۶ اولین نشست روسای سازمان‌های هواشناسی ۱۰ کشور عضو اکو به پیشنهاد ایران در مشهد برگزار شد از آن تاریخ همکاری‌های بین کشورهای عضو را با محوریت سازمان هواشناسی کشور و مرکز مدیریت ریسک بلایای طبیعی آغاز کردیم، دومین جلسه روسای سازمان‌های هواشناسی در ترکیه برگزار شد و امروز سومین نشست در ایران است و هم‌زمان نیز کارگاهی برای کارشناسان سازمان هواشناسی کشورهای عضو داریم.

وی افزود: مرکز مدیریت ریسک بلایای طبیعی اکو در مشهد وب سایتی را بر اساس وظایفی که در دومین نشست به روسای سازمان‌های هواشناسی عضو محول شده بود راه‌اندازی کرد که بر اساس آن یک سری خدماتی را به کشورهای عضو ارائه می‌دهد که شامل سامانه پیش‌آگاهی خشکسالی برای کشورهای عضو اکو است، پرسشنامه‌هایی را در خصوص پتانسیل کشورها در ارتباط با مدیریت بلایای طبیعی تهیه و ارسال کردیم، همچنین در برنامه آینده که با همکاری دبیرخانه اکو بوده نقشه‌های مدیریت ریسک مخاطرات طبیعی را با تاکید بر مخاطرات هیدرواقلیمی و همچنین کشاورزی تهیه خواهیم کرد.

رئیس پژوهشکده اقلیم‌شناسی سازمان هواشناسی ادامه داد: گرمایش جهانی تاثیر زیادی بر کشاورزی و امنیت غذایی کشورهای منطقه دارد، گرمایش جهانی بیشترین تاثیر منفی را بر منطقه اکو به علاوه شمال آفریقا دارد و لازم است کشورهای منطقه همکاری خیلی نزدیکی را برای بحث سازگاری با گرمایش جهانی در بخش کشاورزی، آب، محیط زیست و مدیریت ریسک بلایای طبیعی داشته باشند.

وی اظهار داشت: در ارتباط با گرمایش جهانی جدیدترین گزارشی که هیات بین دولت‌های تغییر اقلیم ارائه داده نشان می‌دهد که کشورهای غرب ایران تقریبا از شرق مدیترانه تا حدود افغانستان در آینده با کاهش بارش مواجه خواهند شد، به طور قطعی افزایش دما را خواهیم داشت که در خوشبینانه‌ترین حالت از ۲ تا ۵ درجه خواهد بود، در سه دوره آینده نزدیک، میانه و دور یعنی ۲۰، ۴۰ و ۶۰ سال آینده با افزایش دما در منطقه مواجه می‌شویم از آنجا که کشورهای غرب ایران و حتی غرب ایران به ویژه منطقه زاگرس با بیشترین تبعات منفی گرمایش جهانی یعنی کاهش هم‌زمان بارش و افزایش قطعی دما مواجه می‌شوند، قطعا تبعات منفی زیادی به همراه خواهد داشت.

وی ادامه داد: اکنون یک درجه افزایش دما داریم که با این همه مخاطرات اقلیمی مواجه هستیم حال تصویر کنید این مقدار به عددی بین ۲ تا ۵ درجه برسد که قطعا تبعات بسیار ناگوار و غیر قابل جبرانی را برای کشورهای منطقه به همراه خواهد داشت و ما با محوریت مرکز مدیریت ریسک می‌خواهیم همکاری نزدیکی با کشورهای عضو اکو در خصوص چالش‌های مرتبط با تغییر اقلیم داشته باشیم.

بابائیان در پاسخ به این سوال که آیا وقوع این وضعیت غیر قابل اجتناب است یا می‌توان از آنها جلوگیری کرد، گفت: اکنون اگر حتی به توافقنامه پاریس که ۲۰۱۵ در پاریس امضا شد نیز متعهد باشیم باز هم در انتهای قرن حاضر ۲.۷ دهم درجه افزایش دما خواهیم داشت یعنی باید اقدامات سختگیرانه‌تری حتی نسبت به توافقنامه پاریس داشته باشیم، طبق یافته‌های علمی، برای جلوگیری از گرمایش جهانی باید اقدامات سختگیرانه‌تری نسبت به توافقنامه پاریس داشته باشیم که البته اجرای آن برای ایران و کشورهای در حال توسعه واقعا سخت است چون اقتصاد ما به شدت به نفت و گازهای گلخانه‌ای وابسته است.

وی افزود: طبق توافقنامه پاریس تعهد کردیم تحت شرایطی بین ۴ تا ۱۲ درصد کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای داشته باشیم، اگر واقعا تمام کشورهای دنیا دست به دست هم بدهند و نگذارند دما بیشتر از ۲ درجه افزایش یابد شاید بتوانیم عواقب را کمی تعدیل کنیم، اما واقعا اقدامات خیلی سختگیرانه‌تری لازم است تا افزایش دمای کره زمین را زیر ۲ درجه نگه داریم حتی در توافق‌نامه پاریس گفته شده که تلاش شود زیر ۱.۵ درجه بماند که با این وضعیت ممکن نیست، الان بسیاری کشورها حتی به توافق‌نامه پاریس هم عمل نکردند، میانگین ۵ سال گذشته می‌گوید که این توافق‌نامه به خوبی اجرا نشده و حتی در برخی موارد بدتر هم شده است که این امر تبعات سنگینی را برای منطقه به همراه دارد. 

رئیس پژوهشکده اقلیم‌شناسی سازمان هواشناسی تصریح کرد: مهم‌ترین منطقه‌ آسیب‌پذیر ایران، منطقه غرب یعنی زاگرس است که بر اثر تغییر اقلیم ممکن است بخش مهمی از جنگل‌های زاگرس در دهه‌های آینده از بین برود که کنترل و مدیریت تمام اینها نیاز به برنامه‌ریزی دارد، حتی برخی مناطق روستایی بسیار آسیب‌پذیرند که باید با برنامه‌ریزی نگذاریم که مردم به علت بحث گرمایش جهانی مهاجرت کنند زیرا اکنون مهاجرت اقلیمی بسیار زیاد شده است بنابراین باید در همان مبدا به داد مردم برسیم و معیشتِ جایگزین داشته باشیم.