معاون آموزش ابتدایی وزیر آموزش و پرورش:
از ظرفیت کودکان استفاده شود
معاون آموزش ابتدایی وزیرآموزش و پرورش با حضور در نمایشگاه هفته ملی کودک گفت: یکسانانگاری دنیای کودک با بزرگسالان یکی از آسیبهای دنیای امروز است.
به گزارش ایلنا، رضوان حکیمزاده معاون آموزش ابتدایی، ضمن استقبال از نمایشگاه هفته ملی کودک، برگزاری این برنامهها را فرصتی برای بازشناسی چالشهای پیش روی کودکان دانست.
معاون آموزش ابتدایی وزیرآموزش و پرورش گفت: «هفته ملی کودک فرصت مغتنمی است که ما دوباره به خودمان یادآوری کنیم که چهقدر کودکان را نادیده گرفتهایم. هفتهها باید متعلق به کودکان باشد و همه برنامهریزیها در سمت و سویی باشد که کودکی را پاس بداریم و به رسمیت بشناسیم. باید خانوادهها و مربیان و معلمان را آگاه کنیم و ظرفیتهای رسانهای را در این مسیر به کار بگیریم».
حکیمزاده ادامه داد: «درباره نمایشگاه باید بگویم فعالیتهای مختلف کانون که طلایهدار توجه نظاممند به کودک است جای تقدیر دارد. تنوع فعالیتها و تلفیق فرهنگ و هنر و ادبیات، آن هم با توجه به مقتضیات کودکی از سوی این نهاد چشمگیر است و اعتقاد داریم که اگر بتوانیم از همین ابزارها برای پیگیری اهداف آموزشی استفاده کنیم موفق خواهیم بود».
معاون آموزش ابتدایی وزیرآموزش و پرورش از فعالیت کانون در حوزه مخاطبان با نیازهای ویژه تقدیر کرد و افزود: «فعالیت کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان در حوزه فراگیر بسیار ارزشمند است. اینکه میبینیم کودکان کمتوان میتوانند در کنار سایرکودکان قرار بگیرند و امکانات معطوف به قشر خاصی نیست جای تقدیر دارد. امیدواریم کانون با بهرهگیری از عناصر فرهنگی- بومی و ظرفیتهای جهانی بستر خوبی را فراهم کند تا به بالندگی برسیم.»
او در پاسخ به این سوال که چالشهای موجود در حوزه کودک چیست، گفت: «یکسان انگاری دنیای کودک با بزرگسالان یکی از آسیبهای دنیای امروز است. ما از ظرفیت عظیم کودکان در حل مسایل اجتماعی مثل بحران آب غفلت میکنیم. در حالی که باید از ظرفیت آنها استفاده کنیم. در حالی که ما مینشینیم و تصمیم میگیریم و آنها را دخالت نمیدهیم. بچهها خلاقاند. دلیلش این است که هنوز به دام چارچوبهای از پیش تعیین شده نیفتادهاند. خب این فرصت مغتنم است و ما از آن غفلت کردهایم که از کمک آنها در برنامهریزی برای حل معضلات کشور و معضلات حوزهی کودک و نوجوان بهره بگیریم.»
حکیمزاده ادامه داد: «دومین نکته این است که با توجه به هجوم دنیای دیجیتال، فضای زندگی، نشاط و فعالیت بدنی را از بچهها دریغ کردهایم و کودکی بچههایی که در این سالها بزرگ میشوند با عدم تحرک و نشاط همراه شده است. گرچه از طریق فعالیتهای کانون بچهها را به دستورزی وادار میکنیم و این خیلی عالی است. اما نمیتواند به تمام نیازها پاسخ بدهد. پرتاب کردن بچهها در دنیای بزرگسالان و درگیرکردن آنها با دنیای بزرگسالی از مواردی است که باید به آنها اندیشید و برای رفع آن برنامهریزی کرد.»