۱۰۰ هزار هکتار از جنگل‌های ایران در حال نابودی است
رئیس انجمن متخصصان محیط زیست ایران گفت: ۱۰۰ هزار هکتار از جنگل‌های طبیعی کشور در حال از دست رفتن است.
مجید عباسپور در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا در ارتباط با دلایل افزایش بیابان‌زایی در کشور اظهار کرد: میزان بارش در کشور مقدار محدودی یعنی حدود ۴۰۰ میلیارد متر مکعب در سال است که در چند سال اخیر به دلیل تغییرات آب و هوایی و خشکسالی کمتر نیز شده، بنابراین یکی از عواملی که موج افزایش بیابان‌زایی در کشور می شود؛ مشکل کمبود بارش و آب است.
وی ادامه داد: همچنین الگوی بارش ها نیز تغییر کرده است و شاهدیم که در زمستان ها اگرچه بارش باران ممکن است؛ زیاد باشد، اما مقدار بارش برف کم شده و به همین خاطر یخچال های طبیعی که منابع آب جاری در فصل گرما برای آبیاری زمین ها و تامین سفره های آب زیر زمینی هستند؛ با چالش روبرو شده است.
عباسپور افزود: البته کمبود آب علاوه بر عوامل طبیعی، علت‌های انسانی و مدیریتی نیز دارد که از جمله آن می‌توان به الگوی کشت اشاره کرد. ما هنوز در کشور الگوی مناسبی برای کشت نداریم و برای مثال در حالی هندوانه صادر می کنیم که مقدار زیادی آب مصرف می کند و در واقع با این وضعیت کم آبی، آب گرانقیمت‌مان را به خارج از کشور صادر می کنیم.
رئیس انجمن متخصصان محیط زیست ایران اظهار کرد: ما در مدیریت بخش منابع آب کشاورزی نیز آن طور که باید درست عمل نمی کنیم، سهم بخش کشاورزی از کل منابع آبی کشور بیش از ۹۰ درصد است، در حالی که در صورت مدیریت صحیح و الگوی آبیاری درست مشکلاتی که برای تامین آب آشامیدنی وجود دارد، پیش نمی آمد.
عباسپور با اشاره به اهمیت برقراری توازن میان منابع تامین آب زیر زمینی و برداشت از آنها، اشاره کرد: مقدار برداشت زیاد آب، سفره های آب زیر زمینی را کاهش داده و ما با پدیده فرونشست زمین روبرو هستیم به طوری که در برخی مناطق سطح آب های زیر زمینی بیش ۲ الی ۳ متر کاهش پیدا کرده است.
وی توضیح داد: وقتی که برداشت آب بیش از حد است؛ زمین های کشاورزی نمی توانند؛ موردبهره برداری قرار بگیرند و زمین های مرتعی نیز دچار مشکل شده و تبدیل به اراضی لم یزرع می شود، و پدیده های مختلف مانند گسترش منابع بیابانی به وجود می آید. در مورد زمین های جنگلی نیز همین مشکلات را داریم به طوری که ۱۰۰ هزار هکتار از جنگل های طبیعی در حال از دست رفتن است که بخشی به دلیل نبود منابع آب و قاچاق چوب و بخش کمتری به دلیل تغییر اقلیم است .
عباسپور با اشاره به تاثیر اقدامات بدون برنامه ریزی مسئولان در دامن زدن به مشکل کمبود آب و بیابان‌زایی گفت: برای نمونه شاهد بودیم که سازمان مدیریت و برنامه ریزی که برای برنامه ریزی در همین موارد ایجاد شده، در مقطعی منحل شد و مشکلاتی زیادی را به وجود آورد، از طرفی برای اصلاح الگوی آبیاری و طرح های مقابله با بیابان زایی در شرایط کنونی کشور با وضعیتی که پیش آمده، دچار مشکل هستیم.
این استاد دانشگاه در مورد خطرات بیابان زایی اظهار کرد: اولین خطر بیابان زایی؛ ریزگردها هستند. همچنین بیابان زایی تبعات اجتماعی همچون مهاجرت را به دنبال دارد، از طرف دیگر مناطق شرقی کشور با مسائل مختلفی از نظر حفاظت مرزها روبه رو هستند و مبادی ورودی کالای قاچاق و مواد مخدر هستند که خلوت شدن مناطق به دلیل مهاجرت ناشی از مسائل زیست محیطی سبب مشکلات بسیاری می شود.
وی تاکید کرد: بیابان زایی علاوه بر تبعات سیاسی و اجتماعی، تبعات اقتصادی نیز دارد و از طرفی بحث سلامت و بهداشت را نیز متاثر می کند و بر روی آنها تاثیر منفی می‌گذارد.