کشفیات جدید در کهن‌ترین سکونت‌گاه شناخته شده انسان در جزایر خلیج فارس
یک باستان‌شناس با اشاره به اتصال جزیره قشم به سرزمین ایران در عصر یخبندان از کشف آثار متعلق به دوران پارینه سنگی میانی دراین جزیره خبر داد.
به گزارش ایلنا، سید مرتضی رحمتی با اعلام این خبر افزود: در جریان پژوهش باستان‌شناسی در محوطه بام قشم در خرداد ماه سال جاری در نزدیکی روستاهای طبل و سلخ، تعدادی دست تراش سنگی بدست آمده است.
رحمتی با اشاره به کشف مجموعه‌ای از دست تراش‌های سنگی شامل تراشه‌های ساده و انواع سنگ مادر، گفت: بیشتر آن‌ها از قلوه سنگ ساخته شده اندو بررسی اولیه سنگهای استفاده شده نشانه کاربرد سنگهای آذرین و آتش زنه در ساخت آن‌ها است.
وی گفت: با توجه به شیوه‌های تراشه برداری، خصوصا شیوه تراشه برداری لوالوا، دست تراش‌های بدست آمده متعلق به دوره پارینه سنگی میانی است.
این باستان‌شناس تصریح کرد: براساس مشاهدات اولیه این محوطه بیشتر به عنوان یک کارگاه ابزار سازی مورد استفاده بوده که با توجه به وفور قلوه سنگهای مختلف، انسان‌های اولیه در این محل ابزار سنگی را تولید و احتمالا در سکونت گاه‌های خود در خارج از این محوطه استفاده می‌کردند.
رحمتی افزود: دوره پارینه سنگی میانی از حدود دویست هزار سال پیش آغاز می‌شود و در حدود چهل هزار سال پیش با پیدایش انسان هوشمند جدید به پایان می‌رسد.
وی گفت: تاکنون آثار این دوره بیشتر در زاگرس و اطراف مرکز فلات ایران یافت شده است، اما اطلاعات اندکی از سکونت‌های این دوره در جنوب ایران وجود دارد.
به گفته این باستان‌شناس، تا پیش از کشف محوطه بام قشم، آثار این دوره به صورت پراکنده در اطراف میناب، دشت جم، سدیچ و کنارک در سواحل شمالی خلیج فارس یافت شده بود.
وی گفت: علاوه بر بررسی و جمع آوری دست تراش‌ها، نمونه‌هایی از رسوبات و نهشته‌های محوطه برای مطالعات زمین‌شناسی، رسوب‌شناسی و ریز ریخت‌شناسی برداشت شد.
رحمتی افزود: بام قشم کهن‌ترین آثار یافت شده از سکونت انسان در تمام جزایر خلیج فارس است و از این لحاظ اهمیت فراوانی دارد.
این باستان‌شناس اظهار داشت: از آنجا که در عصر یخبندان سطح دریاهای آزاد در دوره‌هایی بیش از ۱۰۰ متر پایین‌تر از امروز بوده و با توجه به عمق بسیار کم آب در حدفاصل بندر پهل و بندر لافت در جزیره قشم، این جزیره به سرزمین ایران متصل بوده است.
وی گفت: بام قشم محوطه باز و وسیعی است که در ارتفاعاتی به همین نام و در محدوده ژئوپارک قشم قرار دارد، این محوطه اولین بار درسال ۱۳۸۴ توسط عبدالرضا دشتی‌زاده شناسایی ودر سال ۱۳۹۰ در فهرست آثار ملی به ثبت رسید.
این پژوهش با نظارت علمی و راهبردی پژوهشکده باستان‌شناسی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری انجام شده و مجوز آن را رئیس پژوهشگاه صادر کرده است.