روایتی از سختی کار معلمان در مناطق مرزی/وجود مجردسراهایی که آدم را یاد زندان و سربازخانه می‌اندازد

ابراهیم زاده عضو کانون صنفی معلمان استان سیستان و بلوچستان درباره سختی کار معلمان در این منطقه به خبرنگار ایلنا گفت: سیستان و بلوچستان استان پهناوری است و معمولا ممکن است؛ برای پوشش نیروها در نقاط دورافتاده، چیزی حدود هزار کیلومتر از خانه تا محل کار یک فرهنگی فاصله وجود دارد.

عضو کانون صنفی معلمان ادامه داد: در حال حاضر در نقاط دور افتاده سیستان و بلوچستان بالای 90 درصد نیروها غیربومی هستند که البته منظور از نیروهای غیربومی کسانی هستند که داخل خود استان تامین شده اند اما بعد مسافت زیادی تا خانه دارند.

ابراهیم زاده اضافه کرد: ما نیروهای خارج از استان هم داریم که عموما از مناطق خراسان جنوبی یا کرمان تامین می شوند که البته در حال حاضر بیشتر نیرو از داخل خود استان تامین می شود.

عضو کانون صنفی معلمان درباره حقوق معلمانی که در مناطق مرزی سیستان و بلوچستان فعالیت می‌کنند، گفت: معلمانی که در این مناطق وجود دارند عموما با سنوات پایین و کسانی هستند که تازه استخدام شده اند و معمولا حداکثر حقوقی که در این مناطق می‌گیرند 1 تا 1.200 میلیون تومان است.

وی همچنین در مورد هزینه‌های جانبی این معلمان اظهار داشت:  بعضا برخی از این معلمان از منزل تا محل کار خود 600 تا 700 کیلومتر فاصله دارند و هزینه رفت و برگشت آنها سر به فلک می‌زند به طور مثال معلمی را می‌شناسم سه روز در هفته را در مناطق مرزی می‌گذراند و مابقی روزهای هفته را به واسطه عدم شرایط اسکان در آن منطقه مجبور به بازگشت به خانه هستند و این رفت و آمدهای مداوم باعث می‌شود که بیش از نصف حقوق صرف ایاب و ذهاب معلمان شود.

ابراهیم‌زاده با بیان اینکه ما در جریان اسکان این همکاران مخصوصا همکاران خانم اعتراضات فراوانی داشتیم خاطرنشان کرد: در مناطق مرزی مجردسراهایی برای همکاران در نظر گرفته شده که  آدم را یاد ساختمان‌های سربازی و زندان می‌اندازد تا محیطی برای اسکان و استراحت آنها. این مجردسراها یک اتاق بزرگ 16 تا 20 متری با یک یخچال و تلویزیون است و ممکن است 20 همکار در چنین شرایطی در این اتاق حضور داشته باشند. به دلیل شرایط بدی که این مجردسراها دارند عملا فرهنگیان از آنها استفاده نمی‌کنند.

وی ادامه داد: معلمان در اکثر مناطق دورافتاده که فاقد مهمان‌سرا و یا مجردسرا هستند از خانه‌های داخل روستا استفاده می‌کنند که البته هزینه آن هم خود می‌پردازند. سال گذشته در پی شهادت یکی از همکاران فرهنگی  در سیستان و بلوچستان نسبت به این موضوع هم  اعتراض کردیم اما عملا اتفاق خاصی نیفتاده است. ما در این اعتراضات تاکیدمان بیشتر بر فرهنگیان خانم بوده است.

عضو کانون صنفی معلمان با تاکید بر اینکه وضعیت اسکان و خورد و خوراک فرهنگیان در این مناطق از ضروریات آنها به شمار می‌رود، گفت: معتقدم اسکان و تسهیل در شرایط رفت و آمد همکاران و هزینه آن باید در اولویت قرار گیرد.

ابراهیم‌زاده درباره حق نوار مرزی معلمان گفت: در سیستان و بلوچستان معلمان در  برخی از مناطق حق نوار مرزی دریافت می‌کنند اما در برخی مناطق دیگر که ممکن است شرایط سخت‌تری داشته باشد، این حق به آنها تعلق نمی‌گیرد.

عضو کانون صنفی معلمان در پاسخ به این سوال که حق نوار مرزی در سیستان و بلوچستان چقدر است، گفت:  حق نوار مرزی در این منطقه چیزی حدود 100 هزار تومان است که ما آن را کافی نمی‌دانیم و این شیوه پرداخت حتی در خود سیستم آموزش و پرورش قابل قبول نیست. چرا که معلمان برخی از  مناطق  این حق را دریافت می‌کنند و برخی دیگر دریافت نمی‌کنند.

وی ادامه داد: ما همچنان در مناطق دورافتاده سیستان مدارس کپری داریم و معلمان از حیوانات برای رفت و آمد به آنها استفاده می کنند. اینکه گفته می شود؛ دیگر هیچ مدرسه کپری نداریم اینطور نیست و ما هنوز از این گونه مدارس در نقاط دور افتاده استان داریم.