سلامت عمومی افراد تحت تحریم و اشغال نظامی، از دید مجمع جهانی بهداشت دور نماند

به گزارش ایلنا، بنابر اعلام وزارت بهداشت، در بخشی از متن سخنرانی دکتر بهرام عین اللهی در هفتاد و ششمین مجمع جهانی بهداشت در ژنو (WHA۷۶) به این شرح است: «سازمان جهانی بهداشت اخیراً پایان کووید-۱۹ را به عنوان یک وضعیت اضطراری بهداشتی جهانی اعلام کرده است. مایلم از این فرصت استفاده کنم و قدردانی عمیق خود را از تلاش های خستگی ناپذیر همه کارکنان بهداشتی متعهد که در پاسخگویی به این بیماری همه گیر مشارکت داشتند، ابراز کنم. بر اساس آموزه های اسلامی و آیه قرآنی ما (مَنْ أَحْیَاهَا فَکَأَنَّما أحْیا النَّاسَ جَمِیعًا) هر که جانی را نجات دهد، گویی همه بشریت را نجات داده است.

حق برخورداری از سلامت و برخورداری از بالاترین استانداردهای بهداشتی باید در اختیار هر کسی بدون تمایز از نژاد، مذهب، عقاید سیاسی، شرایط اقتصادی یا اجتماعی باشد. دسترسی عادلانه، بدون مانع و به موقع به محصولات بهداشتی و اقدامات متقابل پزشکی در شرایط اضطراری بهداشت عمومی بسیار مهم است. اقدامات قهری یکجانبه، همانطور که در گزارش گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد در سفر به جمهوری اسلامی ایران اذعان شده است، بر حق سلامت افراد تحت تحریم تأثیر منفی می‌گذارد. همانند اقدامات تهدید آمیزجهانی، درگیری‌های مسلحانه چالش‌هایی برای سلامت عمومی ایجاد می‌کنند. با توجه به اثرات نامطلوب تحریم‌ها و درگیری‌ها بر سلامت، خطرات و چالش‌های سلامت عمومی افراد تحت تحریم و اشغال نظامی، از جمله مردم فلسطین، نباید از دید مجمع جهانی بهداشت دور بماند.

همکاری های منطقه ای و زیرمنطقه ای می تواند نقش مهمی در پیشبرد سلامت برای همه داشته باشد. ابتکارات زیرمنطقه‌ای سلامت محور، مانند طرح برنامه همکاری گروه پنج در منطقه ما، می‌تواند به بهبود تاب‌آوری سیستم‌های سلامت کمک کند. برنامه همکاری گروه پنج توسط جمهوری اسلامی ایران با مشارکت افغانستان، پاکستان، عراق و سازمان جهانی بهداشت و تاجیکستان به عنوان ناظر طراحی و آغاز شده است. این گروه زیرمنطقه‌ای، نمونه منحصر به فرد همکاری جنوب - جنوب در حوزه سلامت است. سازوکار گروه پنج در سال گذشته در سطح همکاری‌های فرا مرزی در حوزه سلامت موفق به دستیابی به پیشرفت ها و نتایج قابل توجهی شده است. ما خوشحالیم که دستاوردهای مشترک بهداشتی زیرمنطقه ای خود را با سایر مناطق و کشورها به اشتراک می گذاریم.

ما بر این باوریم که تنها راه برای تضمین تحقق جهانی اهداف بهداشت جهانی، از جمله «نجات انسانها و تامین سلامت برای همه»، افزایش فرصت‌ها برای همکاری و مشارکت بین‌المللی معنادار، می باشد.»