کم توجهی صدا و سیما به حقوق کودکان

یک فعال حقوق کودک گفت: محتوای برنامه‌های رسانه ملی منطبق بر واقعیت‌های جامعه در حوزه کودکان نیست.

«ثریا عزیز پناه» در گفتگو با خبرنگار ایلنا در مورد تعریف کودک آزاری گفت: به هر آنچه که سلامت جسم و روان کودک را مورد تهید قرار می‌دهد، کودک آزاری گفته می‌شود که مهمترین نشانه آن تکرار و افزایش شدت این اعمال آزار دهنده است.

وی با اشاره به اینکه مصداق‌های کودک آزاری همواره در حال تکمیل است، ادامه داد: در گذشته آزارهای جسمی بیشتر به عنوان کودک آزاری شناخته می‌شد در حالی که اکنون آزارهای روانی مانند غفلت نسبت به نیاز‌های کودک، محرومیت او از آموزش و ناکارآمدی والدین در فرزندپروری نیز از جمله موارد کودک آزاری محسوب می‌شود.

این فعال حقوق کودک یکی از مهمترین چالش‌های مقابله با کودک آزاری در کشور را نبود آمار صحیح و بانک اطلاعاتی خواند و افزود: متاسفانه قادر نیستیم که دریابیم دقیقا با چه نوع کودک آزاری‌هایی در جامعه مواجه هستیم، نوع و شدت آنها به چه میزان است و این کودک آزاری‌ها بیشتر از طرف چه کسانی اعمال می‌شود.

عزیزپناه اظهار کرد: البته اکنون در میان گزارش‌هایی که در مورد کودک آزاری به انجمن ما می‌رسد آزارهای جسمی بالا‌ترین میزان را دارد اما این مساله دلیلی بر گستردگی کمتر آزارهای روانی نیست بلکه به دلیل آن است که کودک آزاری جسمی برای مردم شناخته شده‌تر است.

این فعال حقوق کودک افزود: در یکی از تحقیقان صورت گرفته مشخص شد که ۴۵ درصد حوادثی که برای کودکان رخ می‌دهد به دلیل غفلت والدین است و این مساله نشان می‌دهد که چقدر در حوزه آموزش به والدین دچار مشکل هستیم.

عزیزپناه اشاره کرد: آموزش‌های ۲ ساعته پیش از ازدواج نمی‌تواند تاثیری بر آموزش به والدین داشته باشد بلکه افراد جامعه باید در دراز مدت و از سنین پایین این آموزش‌ها را ببینند.

عزیز پناه اشاره کرد: ریشهٔ آسیب‌های اجتماعی مانند خشونت، اعتیاد و… در دوران کودکی است اگر خواستار آن هستیم که این مشکلات در آینده کاهش پیدا کند باید از دوران ۱۲ ساله‌ای که کودکان در اختیار نظام آموزشی قرار دارند، برای آموزش صحیح به آنها استفاده کنیم.

وی با اشاره به نقش رسانه ملی در جلوگیری و یا ترویج کودک آزاری گفت: بر اساس اصل ۴۴ پیمان نامه حقوق کودک دولت موظف است که با استفاده از رسانه ملی مفاهیم پیمان نامه را ترویج کند و نتایج آن را در گزارش‌های ۵ ساله خود به سازمان ملل لحاظ کند، درحالی که این اتفاق نمی‌افتد.

عضو انجمن حمایت از حقوق کودکان با بیان اینکه رفتارهای نامناسب با کودکان صحنه‌هایی است که در برنامه‌های صدا و سیما وجود دارد، افزود: با اینکه شبکه ۲ صدا و سیما شبکه دوستدار کودک نامیده شده اما متاسفانه از لحاظ محتوا و معنا ارتباطی با واقعیت‌های جامعه در مورد کودکان ندارد و از کارایی لازم برخوردار نیست.

وی افزود: به نظرمی رسد برنامه‌های صدا و سیما بر اساس ذهنیات خودشان، مشورت با افراد محدود و بدون مشارکت گروه هدف تهیه می‌شود. البته نه تنها در این سازمان بلکه در بسیاری از مراکز دولتی به شدت مشارکت کودکان در برنامه‌ها و در نظر گرفتن بینش کودکانه مغفول واقع شده است.

عزیزپناه با اشاره به اینکه برنامه‌های کودک نسبت به ۱۰ سال گذشته از نظر محتوای مناسب برای کودکان افت شدیدی داشته است، اظهار کرد: ارتباط کودکان با جامعه، حفظ محیط زیست، همزیستی و… از جمله مهمترین مفاهیمی است که باید در رسانه ملی به کودکان آموزش داده شود که متاسفانه در برنامه‌های تلویزیون نادیده گرفته می‌شوند.