آموزش کودکان مهاجر، آسیب های اجتماعی را کاهش می‌دهد

مدیر انجن حمایت از زنان و کودکان پناهنده، با اشاره به اینکه حضور پناهندگان افغانستانی در کشور را به جای تهدید می توان به یک فرصت تبدیل کرد، گفت: آموزش و تحصیل این کودکان می تواند از بسیاری از آسیب های اجتماعی بکاهد و شرایط انتقال فرهنگ ایرانی به کشور همسایه را ایجاد کند.

به گزارش خبرنگار ایلنا در نشستی که به مناسبت روز جهانی پناهنده به همت انجمن حمایت از زنان وکودکان پناهنده(حامی) برگزار شد فاطمه اشرفی مدیر این انجمن با اشاره به اینکه همواره میان ایران و افغانستان به دلیل اشتراکات جغرافیایی، فرهنگی وسیاسی تعاملات بسیاری برقرار بوده است گفت: در ۲ دهه اول موج مهاجرت، بیشترین مهاجرینی که از کشور افغانستان به ایران آمده اند به دلیل اشتراکات زبانی و دینی اقوام هزاره و تاجیک بودند.

وی ادامه داد: اما از ۱۰ سال اخیر شاهد انبوه مهاجرانی بودیم که از ولایتهای جنوبی و پشتو نشین این کشور که قرابت دینی وزبانی زیادی با ایرانیان ندارند به دلیل تشدید ناامنی در کشور خودشان و کشور پاکستان، ایران را برای مهاجرت انتخاب کردند.

اشرفی افزود: حضور این مهاجران درکشور ما می تواند به فرصتی برای انتقال فرهنگ ایرانی به کشور همسایه تبدیل شود به این شکل که بسیاری از فرزندان آنها می توانند در کشور ما تحصیل کنند و پس از بازگشت به کشور خودشان این آموخته ها را انتقال دهند.

مدیر انجمن حامی با اشاره به اینکه خوشبختانه در دولت جدید فرصت طرح این مسائل به وجود آمده است، اظهار کرد: متاسفانه در کشور ما اجازه داده نمی شود که برخی از کودکان افغان به تحصیل بپردازند در حالی که شاید تنها ۳۰۰ هزار دانش آموز افغان در ایران وجود داشته باشدکه هزینه سرانه آموزش آنها درسال تنها یک میلیون تومان است.

وی افزود: این آموزش سبب می شود که از بسیاری از آسیب های اجتماعی جلوگیری شود و به لحاظ مالی نیز برای کشور به صرفه است زیرا بر اساس آمار رسمی قوه قضاییه هزینه نگهداری از هر فرد در کانون اصلاح و تربیت روزانه صد هزار تومان است که با هزینه تحصیل افراد تفاوت فاحشی دارد و تمامی این هزینه ها به جز هزینه های اجتماعی و معنوی است که به جامعه وارد می شود.

اشرفی در پایان با اشاره به یک خاطره گفت: درسفر اخیرم به کابل از کانون اصلاح و تربیت این شهر بازدید کردم و متاسفانه شاهد بودم که در این مرکز، بندی برای زندانیان امنیتی و سیاسی وجود دارد که چندین کودک ۱۳الی ۱۴ ساله در آن نگهداری می شوند، که پس از پرس وجو متوجه شدم این کودکان بچه های انتحاری هستند که توسط گروههای تروریستی توجیه شدند که با بستن کمربند انفجاری به میان جمعیت بروند.

وی ادامه داد: از آنها میزان سوادشان را پرسیدم ومتوجه شدم که ۲ - ۳ نفر از آنها درحد بسیار ابتدایی سواد دارند و حدود۳ تا ۴ نفر آنها نیز سابقه زندگی در ایران را داشتند، هنگامی که جویا شدم چرا در ایران به مدرسه نرفتند، یکی از آنها با بغض و کینه خاصی گفت شما ایرانی ها به ما اجازه ندادید که وارد مدرسه هایتان شویم.

یک سوم مهاجرین افغانستانی در تهران زندگی می کننند

در ادامه دکتر حسین بیانی یکی از حامیان حقوق مهاجرین افغانستانی در ایران، که خود نیز از این مهاجرین است گفت: بر اساس آمار رسمی وزارت کشور در سال ۹۱،۱ میلیون ۴۰۰ هزار مهاجر افغانستانی در ایران وجود دارند که البته بسیاری از کسانی که به افغانستان بازگشته اند در این آمار لحاظ نشده اند.

وی با اشاره به اینکه یک سوم این مهاجرین در تهران زندگی می کنند افزود: ۱۴ درصد مهاجرین افغانستان در خراسان رضوی، ۷ درصد در فارس، ۷ درصد در قم و ۷ درصد نیز در کرمان زندگی می کنند و استان های شمالی نیز به دلیل محدودیت های قانونی کمترین میزان مهاجرین افغانستانی را دارا هستند.

بیانی با تشریح سیاست های برخورد با مهاجرین افغانستانی پس از پیروزی انقلاب اسلامی گفت: در ابتدای انقلاب به دلیل ایدوئولوژی های مبتنی بر حمایت از مسلمانان جهان و در دوره سازندگی به دلیل استفاده از نیروی کار ارزان مهاجرین، با افغانستانی ها با سیاست های باز بر خورد می شد.

وی افزود: اما در دوره اصلاحات و در دوره دولت احمدی نژاد سیاست برخورد با مهاجرین افغان سیاست های بسته ایی بود که با تعیین حد زمانی مهاجرین را وادار به بازگشت می کرد. هرچند که در دوره اصلاحات رفت آمد مهاجرین دارای کارت اقامت میان برخی استان ها مجاز بود اما از ورود دانش آموزان به مقطع پیش دانشگاهی جلوگیری به عمل آمد.

بیانی گفت: بنابر این ۲۰۰ هزار جوان افغانستانی که سالها برای تحصیل هزینه کرده بودند از ادامه آموزش محروم شدند و به کشور های اروپایی مهاجرت کردند و در آنجا ادامه تحصیل دادند و یا در ایران ماندند و به مشاغل پست مشغول شدند.