تامین منابع مالی و انسانی بزرگترین مشکل NGO‌ هاست

یک فعال مدنی حوزه کودکان کار و خیابان با اشاره به اینکه مشکلات مالی و کمبود نیروی متخصص انسانی از بزرگ‌ترین مشکل NGO‌های حامی کودکان کار و خیابان است، گفت: بخشی از این کمبود بودجه بر اساس قانون باید توسط نهادهای دولتی مانند بهزیستی حل شود اما این کمک‌ها نباید تاثیری بر استقلال NGO‌ها بگذارد.

" خسرو صالحی " فعال حوزه کودکان کار و خیابان در گفتگو با ایلنا در مورد «شبکهٔ یاری کودکان کار و خیابان» گفت: این شبکه فعالیت خود را از سال ۱۳۸۲ با عضویت حدود ۳۷ NGO حوزهٔ حقوق کودکان آغاز به کار کرد البته در ادامه تنها ۲۲ عضو این انجمن توانستند از نهاد‌های دولتی مانند بهزیستی، وزارت کشور و نیروی انتظامی مجوز فعالیت بگیرند.

وی افزود: هدف از ایجاد شبکه برای سازمان‌های مردم نهاد حوزه کودکان کار وخیابان توانمندسازی این انجمن‌ها و ایجاد هماهنگی و بسترسازی مناسب میان سازمان‌های مردم نهاد بود؛ بنا براین با احساس نیاز به هماهنگی میان نهادهای مدنی این شبکه شروع به کار و فعالیت کرده است.

صالحی در مورد فعالیت NGO‌های کودکان کار و خیابان گفت: انجمن‌های این حوزه، مطالبات خود را بر اساس قوانین کشوری و در راستای اجرای مفاد پیمان‌نامه حقوق کودک و نیازهای اولیه کودکان در معرض خطر، شروع کردند.

این فعال مدنی حامی کودکان کار و خیابان ادامه داد: انجمن‌های این حوزه در طی این سال‌ها علاوه بر اینکه خودشان به طور مستقیم به کودکان در معرض خطر آموزش و خدمات‌رسانی می‌کردند با ارائه طرح، برنامه‌ و راهکارهایی به نهادهای دولتی نیز، سعی در اجرایی شدن حقوق کودکان داشته‌اند.

وی با اشاره به اینکه کمبود منابع مالی، اعتباری و نیروی انسانی کارآمد از جمله اساسی‌ترین مشکلات NGO‌ها در طول این سال‌ها، بوده است، افزود: جذب نیروی‌انسانی داوطلب، توانا، متخصص و دلسوز که بتواند در بحث‌های آموزشی، بهداشتی و روان‌شناسی کمک‌های لازم را ارائه دهد همواره از مهم‌ترین مشکلات انجمن‌های حامی کودکان کار و خیابان بوده است.

صالحی ادامه داد: متاسفانه به دنبال این دو مشکل، مسائل اجرایی نیز در طول این سال‌ها به انجمن‌ها آسیب رسانده است. البته ناگفته نماند بسیاری از انجمن‌ها سعی نمودند با حداقل‌ها و شرایط سخت موجود کار خودشان را به بهترین شکل ممکن پیش ببرند.

این فعال مدنی در مورد راهکار‌های موجود برای حل مشکلات NGO‌ها گفت: برای حل مشکل تامین منابع مالی دو راهکار برای NGO‌ها وجود دارد؛ این انجمن‌ها می‌توانند از منابع و ردیف‌های دولتی در زمینه فقر زدایی و تامین اجتماعی بخش آسیب‌پذیر اجتماع و آموزش کودکان باز مانده از تحصیل استفاده کنند.

وی افزود: راهکار دوم نیز استفاده از کمک‌ ‌افرادی است که نگاه انسانی و خیرخواهانه نسبت به کودکان در معرض خطر دارند که البته برای اجرایی شدن این دو راهکار می‌بایست برنامه‌ریزی و اطلاع رسانی جامع و شفاف‌، صورت گیرد.

صالحی در پاسخ به اینکه «آیا استفاده از منابع دولتی استقلالNGO‌ها را به خطر نمی‌اندازد؟» گفت: در بودجه‌های سالانه سازمان‌هایی مانند وزارت رفاه، بهزیستی و شهرداری برای کمک به انجمن‌ها ردیف‌های مشخصی وجود دارد و این سازمان‌ها ملزم به کمک‌رسانی به NGO‌ها هستند، اما انجمن‌ها باید ساز و کاری برای استفاده از این منابع تعریف کنند که این کمک، استقلالشان راتهدید نکند.

این فعال حوزه کودکان کار و خیابان ادامه داد: مساله دیگری که انجمن‌ها همیشه با آن درگیر بوده و هستند مشکلات تمدید و ثبت مجوز از سازمانهای دولتی است که متاسفانه همواره فرایندی طولانی و پیچیده و حتی همراه با سال‌ها انتظار را به همراه داشته است، البته قرار است به زودی دفتر آسیب‌های اجتماعی وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی در جلسه‌ای با حضور سازمان‌ها غیر دولتی به حل این مشکل بپردازد.

وی در پایان اشاره کرد: متاسفانه یک نهاد ملی در زمینهٔ حمایت از حقوق کودکان و هماهنگی بین بخشی وجود ندارد و وزارت رفاه، وزارت دادگستری، بهزیستی، شهرداری و.. هرکدام جداگانه به این مساله می‌پردازند که این نا‌هماهنگی سبب کاهش تاثیر گذاری این نهاد‌ها در حل مسائل و مشکلات کودکان در معرض خطر شده است.