بیشترین بازه سنی کودکان کار ۱۰ تا ۱۵ سال است

ایلنا: یک فعال حقوق کودک گفت: آمارهای غیر رسمی حکایت از ۷ میلیون کودک کار در کشور دارد که نیمی از این جمعیت مربوط به کودکان اتباع کشورهای همسایه هستند.

به گزارش خبرنگار ایلنا، در سمینار تخصصی کودکان کار که به همت جمعیت امداد دانشجویی - مردمی امام علی(ع) برگزار شد " محیا واحدی "، فعال حقوق کودک و دبیر سمینار تخصصی «کودکان کار» به سخنرانی پیرامون جغرافیای کودکان کار در ایران پرداخت و گفت: طبق تعریف‌های رسمی، کار کودک هرگونه فعالیت اقتصادی است که به واسطه آن کودک مورد آسیب جسمی، روحی و روانی قرار گیرد و از آموزش باز بماند.

وی در بیان نتایج تحقیقاتی که از سوی جمعیت دانشجویی امام علی(ع) در ارتباط با مسئله کودکان کار صورت پذیرفته است، اظهار کرد: در بررسی‌های به عمل آمده مشخص شد که سازمان‌های رسمی به طور دقیق آمار کودکان کار را اعلام نکرده و به بیان تخمینی حدود ۲ میلیون کودک کار اکتفا کرده‌اند؛ اما آمارهای غیر رسمی حکایت از ۷ میلیون کودک کار در کشور دارد که نیمی از این جمعیت مربوط به کودکان اتباع کشورهای همسایه هستند که در ایران مشغول به کارند.

واحدی گفت: بیشترین بازه سنی کودکان کار ۱۰ تا ۱۵ سال است؛ البته کودک کمتر از ۵ سال و حتی نوازدی که در آغوش مادر و به اجبار وارد چرخه کار می‌شود نیز وجود دارد.

به گفته این فعال حقوق کودک بیشتر کودکان کار دارای والدین بیکار یا کم درآمد هستند که تامین معاش اعضای خانواده وگاهی هزینه مواد مخدر والدین را برعهده دارند و علیرغم اینکه در رسانه‌ها به خصوص رسانه ملی تصویر ارائه شده از کودکان کار به صورت فعالیت باندی است، غالب این کودکان دارای خانواده و پدر و مادر بوده و نه در باند، بلکه در کنار خانواده‌های خود زندگی می‌کنند.

دبیر سمینار تخصصی کودکان کار به بیان ویژگی‌های خاص محل سکونت کودکان کار در تهران و برخی از استان‌های کشور پرداخت و گفت: خاستگاه و محل سکونت این کودکان در سراسر کشور از ویژگی‌های یکسانی برخوردار است. به طور مثال در منطقه شوش و دروازه غار تهران اعتیاد، فحشا و سایر معضلات به وضوح دیده می‌شود. کولی‌ها موسوم به غربتی‌ها در این منطقه بسیار زیاد هستند که کودکان آن‌ها فاقد شناسنامه بوده و خانواده‌هایشان آن‌ها را مجبور به کار می‌کنند. در منطقه فرحزاد در غرب تهران کودکان کار اکثرا افغانی هستند. در این منطقه کودکان علاوه بر کار اجباری، به مواد مخدر اعتیاد داشته و در فروش مواد مخدر فعال هستند. الگویی که از سوی خانواده و محل به کودکان ارائه می‌شود الگوی نامناسب و نامطلوب بوده و این کودکان انتخاب دیگری جز این الگو ندارند.

واحدی محل سکونت کودکان کار در مشهد را محله قلعه ساختمان و‌نژاد آنان را از قومیت بلوچ عنوان کرد و افزود: در استان سیستان و بلوچستان نیز اکثر کودکان کار از محلات شیرآباد و کریم آباد هستند. در این استان انواع مظاهر کار را می‌توان دید. در تمام مغازه‌ها کودکان به پادویی مشغول بوده و مابقی نیز در سطح خیابان به مشاغل کاذب و بعضا فروش مواد مشغول هستند. برخی از کودکان نیز در شهرهای مرزی برای حمل و جابجایی مواد مخدر مورد استفاده قرار می‌گیرند به این صورت که مواد مخدر را بلیعده و پس از عبور از مرز، آن را دفع می‌کنند که به خاطر این کار بسیاری از کودکان نیز جان خود را از دست داده‌اند.

این فعال حوزه حقوق کودک با تاکید بر اینکه در ایران کار کودک کاذب بوده و خارج از چرخه اقتصادی کشور است، اظهار کرد: اصولا افراد از روی ترحم و کمک به کودکان کار مبادرت به خرید کالا از قبیل فال یا گُل از آنان می‌کنند. بیشتر این کودکان به خاطر معضلات اجتماعی از قبیل فقر، اعتیاد و فحشا وارد کار شده و از تحصیل محروم شده‌اند.

به گفته واحدی رابطه مستقیمی میان وضعیت اقتصادی خانواده و هنجار بودن کار کودک وجود دارد و اگر بنیان خانواده دچار مشکل شود، شکل کار کودک نیز تغییر و بعضا الگوی بزه به خود می‌گیرد.