واگذاری سرپرستی کودک بی‌سرپرست به زنان مجرد؛ فرصت یا تهدید

ایلنا: یک آسیب‌شناس اجتماعی معتقد است دادن فرزند خوانده به زنان مجرد بالای ۳۰ سال، در صورتی که قبلاً ازدواج کرده باشند گزینه بهتریست تا زنانی که ازدواج نکرده‌اند.

به گزارش خبرنگار ایلنا، قانون جدید فرزندخواندگی در یک قدمی تصویب است، در صورت تصویب این قانون، دختران و زنان بالای ۳۰ سال که از موقعیت و جایگاه مطلوب اجتماعی، اقتصادی برخوردارند، می‌توانند از این راه فرزند اختیار کنند.

" مصطفی فروتن "، آسیب‌شناس و رفتار‌شناس اجتماعی، در این مورد اظهار کرد: بحثفرزندخواندگی حتی قبل از قانونی شدن، وجود داشته است. در گذشته به علت جنگ و یا بلایای طبیعی کودکان بی‌سرپرست وجود داشته‌اند که معمولاً اقوام آن‌ها به صورت غیررسمی از آن‌ها نگهداری می‌کرده‌اند اما امکان داشت که با این کودکان بدرفتاری شود یا مورد سوءاستفاده رفتاری قرار بگیرند.

وی ادامه داد: امروزه سازمان‌های مردمی و نهادهای غیرمردمی متولی نگهداری از این کودکان هستند. در بعضی کشور‌ها این مسئله عنوان شده است که این نهاد‌ها هر چند حمایت کننده هستند اما نمی‌توانند برای این کودکان نقش خانواده‌ها را ایفا کنند. اکنون همه کشور‌ها معتقدند که یک فرد در صورتی می‌تواند وضعیت مطلوبی داشته باشد که در کنار خانواده قرار گرفته باشد.

به گفته فروتن؛ قوانینی که به خانواده اجازه می‌داد سرپرستی یک بچه را برعهده بگیرد؛ در گذشته بسیار سخت‌گیرانه بود و نیاز به اصلاح داشت اما تصویب قانونی که به خانم‌های مجرد بالای ۳۰ سال اجازهٔ داشتن فرزند را بدهد یک فرصت و یک هزینه را در بردارد.

وی ادامه داد: در جامعه ما براساس هرم سنی حدود ۵ / ۱ میلیون خانم مجرد بالای ۳۰ سال داریم که عدد کمی نیست. هر زنی غریزه مادری دارد و تحقیقات نشان داده زنانی که ازدواج نکرده‌اند زمانی که به سن یائسگی می‌رسند معمولاً دچار افسردگی‌های شدید می‌شوند. از طرفی دیگر کودکان هم نیاز به کسی دارند که حامی‌ و تکیه‌گاهشان باشد. این مسئله در نگاه اول مطلوب به نظر می‌رسد. اما من به عنوان آسیب‌شناس اجتماعی این نکته را را متذکر می‌شوم به غیر از درصد کمی که مسائل خاصی دارند باید وضعیت یک دختر ۳۵ ساله که تا این سن ازدواج نکرده؛ به دقت بررسی شود.

وی همچنین گفت: در مورد زنان مطلقه یا زنانی که همسرشان فوت کرده است؛ این مسئله هم می‌تواند نیاز عاطفی این افراد را برطرف کند هم کودک را به لحاظ نیازهای مالی و حمایتی‌اش تأمین کند. اما به طور کلی این جنبهٔ منفی را نیز دارد که باز هم کودک خانواده خود را تجربه نخواهد کرد و با یک جنس بزرگ خواهد شد که ممکن است در الگوپذیری کودک ایجاد مشکل کند بنابراین بهتر است بچه‌ها را به خانواده‌ها واگذار کند.

این آسیب شناس متذکر شد: اگر جامعه مدنی و قسمتی از حاکمیت که در این مسئله دخیل است مانند بهزیستی استانداردهای خود را بالا ببرد بهتر از آن است که کودک را در وضعیتی قرار بدهد که آینده‌اش مجهول باشد اگر وضعیت کسانی که کودک به آن‌ها سپرده می‌شود مطمئن و مشخص نباشد ممکن است خطرهایی مانند تکدی‌گری و مسائل دیگر کودک را تهدید کند.

به گزارش ایلنا، چندی پیش محمد نفریه(معاون امور اجتماعی بهزیستی) اعلام کرده بود، داشتن سلامت روانی که به تأیید پزشک رسیده باشد، شرایط مالی مناسب، نداشتن سؤسابقه، اعتیاد و… ازجمله مواردی است که خانواده‌ها برای پذیرفتن فرزند باید داشته باشند.