تصاویر دیده نشده از حقیقت کشتی تایتانیک
کد خبر :
۷۳۹۳۴۱
احتمالا فیلم معروف ۱۹۹۷ جیمز کامرون را دیده اید، اما تصاویری که در ادامه خواهید دید، عکس‌های واقعی از این کشتی و مسافران آن است که دیدنش هم احساس سرما به جان آدم می‌اندازد.
به گزارش ایلنا، کشتی مسافربری تایتانیک که گمان می‌رفت غرق نشدنی باشد، در روز ۱۰ ام آوریل سال ۱۹۱۲ اولین و آخرین سفر خود را از ساوتهمپتون در انگلستان به سمت نیویورک آغاز می‌کند.
احتمالا فیلم معروف ۱۹۹۷ جیمز کامرون را دیده اید، اما تصاویری که در ادامه خواهید دید، عکس‌های واقعی از این کشتی و مسافران آن است که دیدنش هم احساس سرما به جان آدم می‌اندازد.
شب‌های ۱۴ تا ۱۵ آوریل، کاپیتان و خدمه‌ی او در شوک تصادف هستند. تایتانیک با یک کوه یخ برخورد کرده است. به خصوص، این خدمه‌ی کشتی هستند که بسیار شگفت زده شده اند، زیرا پیام‌هایی که توسط سایر کشتی‌ها برای هشدار به تایتانیک فرستاده شده بود، به کابین کاپیتان نرسیده است.
این کشتی طوری طراحی شده بود تا ورود آب به ۴ طبقه را تحمل کند، اما تصادف سرنوشت ساز باعث شد که ۶ طبقه از کشتی آسیب ببیند.
این کشتی طوری طراحی شده بود تا ورود آب به ۴ طبقه را تحمل کند، اما تصادف سرنوشت ساز باعث شد که ۶ طبقه از کشتی آسیب ببیند.
کشتی بدون ناخدایش معنی ندارد. در این عکس ناخدا ادوارد جی. اسمیت (سمت راست) و همکار و مشاور او هیو والتر مک الروری، را می‌بینیم که روی عرشه‌ی تایتانیک ایستاده اند.
مسافران مشغول سوار شدن به کشتی تایتانیک.
پسربچه ای، درست چند روز قبل از آن فاجعه، روی عرشه‌ی تایتانیک بازی می‌کند.
مارگارت براون، با نام مستعار مولی، یکی از مسافران طبقه‌ی درجه‌ی یک تایتانیک. او از خانواده‌ی طبقه‌ی متوسط بود که به ثروت کلانی رسید. در فیلم تایتانیک، او را در نقش حامی جک داوسون می‌بینیم.
یکی از آن عکس‌هایی که بیشترین احساس سرما را در آدم ایجاد می‌کند، همان کوه یخ معروفی که در غرق شدن کشتی مقصر اصلی شناخته شد. این عکس توسط یکی از مسئولان کشتی، پرینز آدالبرت، در صبح روز ۱۵ آوریل سال ۱۹۱۲ و با چند کیلومتر فاصله از قطعات کشتی تایتانیک ثبت شده است؛
و اینجا، قایق‌های نجات که نجات یافتگان را از صحنه‌ی دردآور غرق شدن کشتی دور می‌کنند.
این عکس به نظر نمی‌رسد که چیز خاصی را به نمایش بگذارد، اما... آخرین قایق نجاتی است که از ویرانه‌های کشتی به جای مانده است و مسافرانش نظاره گر غرق شدن تدریجی تایتانیک هستند.
در ساعت ۲:۲۰ دقیقه‌ی صبح، تایتانیک که از وسط دو نیم شده بود، کاملا غرق شد. دو ساعت بعد فاجعه کشتی کارپاتیا، که در نزدیکی تایتانیک بود برای کمک رسانی به مسافران از راه می‌رسد.
این خانواده‌ی جوان از غرق شدن جان سالم به در بردند. چشم‌های آن‌ها گویای اضطراب و دردی است که در این سانحه متحمل شدند.
بعضی از مسافران خوش شانس‌تر از بقیه بودند. شارلوت کولیر و دخترش مارجوری به شکل معجزه آسایی از فاجعه نجات یافتند.
استوارت کولت، یکی دیگر از نجات یافتگان. در کل، ۱۵۱۷ نفر در این تراژدی جان خود را از دست دادند.
مایکل ناوراتیل، ۴ ساله (سمت چپ) و ادموند ناوراتیل، ۲ ساله، بعد از آن که پدرشان را در این سانحه از دست دادند، عنوان یتیم‌های تایتانیک را به خود اختصاص دادند.
استقبال از بعضی نجات یافتگان کشتی شکسته در Millbay Docks در انگلستان. چهره‌های آن‌ها مملو از غبار غم است که به نظر می‌رسد هیچ گاه زدوده نخواهد شد.
وایت استار، در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم، یک شرکت کشتیرانی مهم محسوب می‌شد و نیمی از تایتانیک به او تعلق داشت. در این تصویر، تجمع مردم را در مقابل دفتر این شرکت، بعد از مطلع شدن از فاجعه می‌بینیم.
می‌توان تصور کرد که خانواده‌ها تا چه اندازه نگران بودند، آن‌ها حتی خبر نداشتند که آیا عزیزان و خویشاوندانشان از این تراژدی دلخراش جان سالم به در برده اند یا نه.
هر چه عمق فاجعه بزرگتر می‌شد، نگرانی نیز بیشتر می‌شد.
پسربچه‌ای در حال فروش نسخه‌های روزنامه‌ی عصر با تیتر: «فاجعه‌ی تایتانیک: بسیاری جان باختند.»
کمدین آمریکایی، جورج ام. کوهان (سمت چپ) در حال فروش نسخه‌هایی از یک مجله‌ی در نیویورک برای جمع آوری پول برای کمک به بازماندگان و خانواده هایشان.
برای کمک به بهبود شرایط بازماندگان یک مسابقه‌ی بیسبال با شرکت ۱۴ هزار نفر برگزار شد.
آرتور هنری روسترون، ناخدای کشتی کارپاتیا، که به محض با خبر شدن از فاجعه برای عملیات نجات رهسپار محل حادثه شد، در جمع برخی از نجات یافتگان مورد تقدیر قرار گرفت و یک جام نقره‌ای در ماه مه سال ۱۹۱۲ به او اهدا شد.
مراسم تدفین در کلیسایی در نیویورک.
این بنای یادبود برای بزرگداشت ایسادور و آیدا استراوس، زوج آلمانی-آمریکایی، که نپذیرفتند از هم جدا شوند و در کنار هم در کشتی جان باختند، در نیویورک بنا شده است.
فرادید
