بحران‌هایی که امروز گریبانگیر زنان شده‌، برآمده از تاریخ‌ است

پروفسور «کارول آن موسکه-دوکس» استاد دانشگاه کالیفرنیای جنوبی در رشته ادبیات است. این شاعر و نویسنده آمریکایی تاکنون آثار ادبی و نظری بسیاری را به رشته تحریر درآورده است که از میان آن‌ها می‌توان به «زنان و ادبیات»، «پنجره‌ای رو به آسمان» (مجموعه شعر)، «پرستو» (مجموعه شعر)، «هلهله» و «استتار» اشاره کرد. وی این یادداشت را به بهانه روز جهانی زنان در اختیار ایلنا گذاشته است:‌

بی‌تردید این سالروز از اهمیتی نمادین برخوردار است و در عین حال فرصتی را برای زنان پیش می‌کشد تا در سراسر جهان درباره مسائلی که برای همه ما از اهمیت برخوردار است، حرف بزنند.

بحران‌هایی که امروز گریبانگیر زنان شده‌اند برآمده از تاریخ‌ هستند؛ انقیاد زنان قرن‌هاست که پابرجای بوده و انزوای زنان از سوی منابع قدرت سبب شده که آنها در اشکالی سیاسی و اجتماعی، حتی در دوران معاصر، از یکدیگر جدا بیفتند.

روز جهانی زن یعنی آن‌که زنان ایران آزادند که با من در ایالات متحده گفت‌وگو کنند و موانعی که از منظر سیاسی میان دو کشور به‌وجود آمده را کنار بگذارند. من استاد دانشگاه، شاعر و نویسنده‌ام. من در دانشگاه ادبیات تدریس می‌کنم و باور دارم که ادبیات درباره زندگی به ما می‌آموزاند... برای من آزاداندیشی از اهمیت بسیاری برخوردار است، این‌که آثاری را بخوانیم که پس‌مان بزند و شگفت‌زده‌مان کند و در عین حال باورهایمان را تحکیم ببخشد. تا چگونگی اندیشیدن را یاد نگیریم نمی‌توانیم فکر کنیم. به باور من، روا نیست که از هر ایده و روایتی که آزارمان می‌دهد روی برگردانیم و خود را از ضرورت تحلیل مستقل در تمام سطوح محروم کنیم.

اخیرا، یادداشتی در روزنامه نیویورک تایمز منتشر شد که در آن نویسنده به زنان سفیدپوست جنبش اعطای حق رای به زنان در آمریکا، در صدمین سالگرد قانون حق رای زنان، به‌خاطر آن‌که به «خواهران» سیاه‌پوست خود خیانت کرده بودند حمله کرد. این حرف به نظر من ناراحت‌کننده آمد، اما می‌دانم که در آن حقیقتی نهفته است.

بنابراین در روز جهانی زن،‌ می‌خواهم از زنان سیاه‌پوست جنبش اعطای حق رای به زنان یادی کنم: ماری چرچ ترل، فرانسیس الن واتکینز هارپر، سارا پارکر ردموند، هریت فورتن پرویس و مارگارت فورتن و دیگران.

در روز جهانی زن باید تاریخ را دوباره از آن خود کنیم، تاریخ تمامی زنان را. باید درباره چیزهایی بنویسیم که اشتباه‌ هستند و آزاردهنده. باید ذهن خود را باز کنیم و با یکدیگر بخوانیم،‌ آن هم نه فقط برای «سرگرمی». همچنین‌ باید کتاب‌هایی را بخوانیم که از امکان‌های جدید، برای تمام زنان، سخن به میان می‌آورند.