بازیگر نمایش «میخواهم میوسوف را ببینم» مطرح کرد؛
عکس روی جلد برای کسانی است که ثروت و قدرت دارند/ رقابت اصلی در بازیگری تقابل سرمایهداری و توانمندی است

بازیگر نمایش «میخواهم میوسوف را ببینم» درباره وضعیت بازیگری در دنیای امروز، میگوید: به یکباره میبینید نفر اول تئاتر، سریالها و فیلمهایی میشوند که پارتنرهای آنها سابقهی چند دهساله دارند اما نقش اصلی برای آنهاست، عکس روی جلد برای آنهاست و همه چیز نزد آنهاست تا جاییکه حتی پیشکسوتان مشغول سلفی گرفتن و پست و استوری گذاشتن و تحسین کردن جدید الهنرمندان سرمایهدار پر رابطه میشوند!
به گزارش خبرنگار ایلنا، «میخواهم میوسوف را ببینم» به کارگردانی و تهیهکنندگی محمدجواد حبیبی عنوان نمایشی است که این روزها در فرهنگسرای نیاوران روی صحنه است و اجرای آن تا دهم اسفندماه ادامه دارد. نمایشنامه این اثر را تامارا دالمات نوشته و محمود عزیزی آن را ترجمه کرده است. امیر شریعت، متین تاجیک، گودرز هاجری، مهدی کاظم لو، سبا امیری، حدیث نجات، محمدجواد حبیبی، داود عباسی و نیکو خلیفه به ترتیب حروف الفبا بازیگراناین اثر نمایشی هستند. از دیگر عوامل این نمایش میتوان به مریم طاهری فرد (طراح صحنه و لباس) اشاره کرد.
اتفاقات این نمایش در یک آسایشگاه رخ میدهد.
امیر شریعت یکی از بازیگران نمایش «میخواهم میوسوف را ببینم» به بهانه حضور در این اثر با ایلنا گفتگو کرد.
کشف و شهود برای جستجوی شخصیتهای سردرگم
امیر شریعت گفت: به نظرم تئاتر «میخواهم میوسوف را ببینم» را حتماً باید دید، نه به دلیل اینکه من ایفاگر نقش «زاییتشوف» در این تئاتر هستم؛ بلکه به عنوان یک مخاطب حرفهای تئاتر نظرم این است که این تئاتر را نباید از دست داد.
وی درباره جزییات قصه و گرههای دراماتیک آن اضافه کرد: در لایه میانی، این تئاتر در جستجوی شخص مهمی است که پیدا کردنش گرهای از مشکلاتش بازنمیکند، اما ما در این جستجو با شخصیتهای سردرگم که هر کس به طریقی دنبال شخصی میگردند در نمایش همراه میشویم؛ شاید بیشتر میخندیم اما در انتها و یک ساعت بعد از اجرا به فکر فرو میرویم که واقعاً «زاییتشوف» دنبال چه کسی بود و چرا؟ و حال ما بدنبال چه کسی هستیم و چرا؟ این گشتن تا به کی ادامه خواهد داشت و حاصل چیست؟!
او درباره جزییات نقش «زاییتشوف» اینگونه توضیح داد: نقش من جستجوگر اصلی قصه «زاییتشوف» کارمند دولت در بخش کارپردازی است که به زعم خود به فکر کودکان بیسرپرست است و برای حل مشکل آنها روزگار طاقت فرسایی داشته، میخواهد امضایی بگیرد که کار ناتمام خود را تمام کند، و نه فقط برای تمام کردن کار بنظر بیشتر برای اینکه بگوید «زاییتشوف» خدمتگذار کودکان مظلوم است!
مسیر بازیگری برای با استعدادها همچنان دشوار و چه بسا که سختتر است
این بازیگر در رابطه با ورود جوانان به این عرصه خاطرنشان کرد: بر این باورم در گذشته اتفاقاً این ورود سختتر و حرفهایتر است، برای مثال بیش از یک دهه گذشته به تعبیر من در یکی از نوشتههایم «مسیر سخت و صعب العبور خانه سینما»، که این سختی منجر به تلاش بیشتر برای اثبات توانمندی هنری بود؛ زیرا همانند امروز روابط و قدرت آنقدر جایگاه ویژهای در زمینههای هنر پیدا نکرده بودند. البته اگر منظور جوانان با استعداد واقعی است، بله راه همچنان سخت و حتی با موانع جدید سختتر نیز شده؛ زیرا مانعهای جدید روابط ناسالم و جریان پیچیده سرمایهداری بیش از گذشته نمایان شده است، علاوه بر این برای رسیدن به هنر باید قید کسب درآمد و شغل داشتن را بزنند، تازه اگر اقبالشان خوش باشد، اتفاقی بیفتد در غیر اینصورت پس از چند سال گرفتارتر از زمان شروع باید حالا دیگر تن به هر شغلی بدهند، البته که در طرف دیگر ماجرا کسانی که اعضای خانواده ایشان در این حرفهها سابقه دارند همانند آب خوردن ستاره میشوند و همینطور برای کسانی که میانبر ثروت و قدرت را دارند، بسیار هم سادهتر!
پیشکسوتان مشغول تحسین جدیدالهنرمندان سرمایه دارند
او افزود: به یکباره میبینید نفر اول تئاتر، سریالها و فیلمهایی میشوند که پارتنرهای آنها سابقهی چند دهساله دارند اما نقش اصلی برای آنهاست، عکس روی جلد برای آنهاست و همه چیز نزد آنهاست تا جاییکه حتی برخی پیشکسوتان مشغول سلفی گرفتن و پست و استوری گذاشتن و تحسین کردن جدید الهنرمندان سرمایهدار پر رابطه میشوند!
شریعت در رابطه با فضای رقابت با هنرمندان شناخته شده افزود: اگر منظور از شناخته شده، افراد معروف و به اصطلاح سلبریتی است، خیر رقابتی برای من وجود ندارد؛ زیرا هدفم از بازیگری معروفیت نبوده و نیست، به شوخی بعضاً میگویم که دیوانهوارآمدهام از مسیر لذت ببرم.
او در ادامه بیان کرد: از طرفی فضای رقابت برای کسی ترسناک است که باوری به استعداد و توانمندی خویش نداشته باشد، امروز فضای رقابت اصلی تقابل سرمایه داری و توانمندی است، خب این فضا ترسناک نیز هست اما دیری نپاید که سلیقهی هنرمندانه، متفکر و هنرجوی مخاطبها، راه دیده شدن را برای سنگهای کف رودخانه (هنرمندان واقعی) مثل تمام سالها و تجارب گذشته باز میکند و این کفهای روی آب را، آب با خود خواهد برد!
در زمان بودنِ روایت، ویژگی مهم تئاتر خوب است
بازیگر فیلم سینمایی «ملاقات با جادوگر» عنوان کرد: یک تئاتر خوب باید بتواند ذهن، احساس، قدرت تفکر و حال خوب را درهم آمیخته کند، حال اگر کار کمدی باشد، شادی آفرین اما تأمل بیافریند چه بهتر، در فضای جدی باید بتواند مخاطب را با خود همراه کند و یکی از مهمترین ویژگیهای تئاتر خوب به نظر من در زمان بودن روایت است و اینکه مخاطب بتواند در کارکترهای روی صحنه خود را زندگی کند، که این همزاد پنداری اگر ایجاد بشود مخاطب را علاقمند به همراهی بیشتر خواهد کرد.
او ادامه داد: نظرات مخاطبین هنر در این روزگاری که بسیاری از موارد مهمتر از جایگاه بلندمرتبه هنر شده، جالب و قابل توجه هستند، بدون شک ذهنی که در تمام این بحرانهای فکری به نقد هنر میپردازد، دارای ارزش و قطعا برایم بسیار دلنشین است.
شریعت گفت: حضور ذهنی مخاطب که منجر به نظر دادن میشود، بسیار حائز اهمیت است و قطعا این نظرات بعضاً هوشمندانه به دلیل آنکه از نگاه دیگری است که تو را دنبال کرده و برای تو ارزش قائل شده و اعلام نظر میکند، اتفاقهای عجیبی را میتواند در مسیر یک بازیگر رقم بزند، این کلمات میتواند یک بازیگر را به جادوی محبوب شدن برساند و به لحاظ مسلط شدن بر دمای ذهنهای جامعه از اهمیت بسیار ویژهای برخوردار است.
بازیگر نمایش «میخواهم میوسوف را ببینم» در رابطه با همکاری با محمدجواد حبیبی، کارگردان این نمایش گفت: در دو کلمه لذتبخش و خاطره انگیز، محمدجواد حبیبی همکلاسی دبستان و رفیق ۳۰ساله من است، این رفاقت از جنس کودکی است و امروز که در کنار یکدیگر هستیم قدرت دوست داشتن واقعی و تعهد رفاقت که نشأت گرفته از روزگار خردسالی است را بیش از همیشه حس میکنیم و برایمان خوشحال کننده است که هر دو موفق در مسیری حرکت میکنیم که رویای ماست. ما شباهتهای زیادی به یکدیگر داریم که در موردش حرف نمیزنم؛ اما این شباهتها باعث شده بیش از هر چیز درک متقابلی برای تلاش اینکه اتفاق درستی رقم بزنیم، داشته باشیم.
او ادامه داد: نکته مهمی که نباید از دست بدهم این است که محمدجواد حبیبی کارگردانی است که به همه جزئیات کارش فکر میکند، اینکه خودش بازیگر، نویسنده و کارگردان توانمندی است، باعث میشود بتوانی به عنوان بازیگرش با اعتماد به رهبری که در طول کل پروسه انجام میدهد اتفاقی رقم بزنی که منتظرش نبودی و مخاطب را به وجد بیاوری.
شریعت در پایان تاکید کرد: به شخصه معتقدم ما هیچ راهی در این روزگار سخت نداریم جز اینکه باید همدیگر را درک کنیم و به رویاهای هم احترام بذاریم.