وفاق باید در چارچوبی ملی تعریف شود، نه در مرزهای جناحی

به گزارش ایلنا، محمد قوچانی در همایش گفت‌وگوی ملی درباره ملی با اشاره به  شکاف میان ملت و دولت در گذشته گفت: از سال ۱۴۰۰ و به‌ویژه در سال ۱۴۰۱، شاهد شکل‌گیری یک شکاف عمیق بین ملت و حاکمیت بودیم که بازتاب آن در تمام سطوح جامعه دیده می‌شود. این شکاف، از جمله در انتخابات، با عدم مشارکت ۵۰ درصدی مردم خود را نشان داد. امروز این نیاز به وفاق ملی از همین‌جا سرچشمه می‌گیرد؛ چرا که اگر این خلأ مشارکت باقی بماند و به ۳۰ درصد یا ۲۰ درصد کاهش پیدا کند، خسارات جدی به کشور وارد خواهد شد.

وی با تأکید بر اهمیت مفهوم ملت در این شرایط گفت:این مفهوم، متأسفانه در بحث‌های عمومی، نظری و حتی قومیتی کمرنگ شده است. حالا که رئیس‌جمهور از آذربایجان است، باید توجه داشت که آذربایجان همیشه پرچمدار وحدت ملی در تاریخ معاصر ایران بوده است. وحدتی که از دوران صفویان و حتی پیش از آن وجود داشته و ملت ایران را زنده نگه داشته است، حتی در زمان‌هایی که دولت متمرکزی وجود نداشته است.

قوچانی افزود: امروز، وفاق ملی نباید به پروژه‌ای مانند اصلاحات، اعتدال یا عدالت تقلیل پیدا کند. وفاق، باید در چارچوبی ملی تعریف شود، نه در مرزهای جناحی. این وفاق قرار نیست تنها بین اصلاح‌طلبان و اصولگرایان، یا مجلس و دولت باشد. بلکه باید ساختار دولت-ملت را تقویت کند و دوباره ملت شدن را در اولویت قرار دهد.

وی با اشاره به عملکرد دولت پزشکیان گفت: اقدامات مثبتی، مانند تشکیل دولت وفاق ملی از گرایشات مختلف، صورت گرفته است. اما همچنان مسائل کلانی وجود دارد که نیازمند توافق ملی است؛ از جمله بحران انرژی، اشتغال، تحریم‌ها، حجاب و سبک زندگی، نسبت نهاد روحانیت با حکومت، محور مقاومت و دیپلماسی، و دسترسی به اطلاعات. بدون حل این مسائل، نمی‌توانیم به وفاق ملی دست یابیم.

قوچانی تأکید کرد:وفاق امروز، در واقع یک توفیق اجباری است. اصلاح‌طلبان و اصولگرایان در گذشته گاهی در حذف یکدیگر نقش داشتند. اما اکنون، اگر حول مسئله ایران و معضلات ملی وحدت نداشته باشیم، نمی‌توانیم به نتیجه‌ای مطلوب برسیم. حل مسائل کلیدی نیازمند یک نگاه ملی و فراتر از جناح‌هاست.

وی با اشاره به نقش گفتگو و تصمیمات سخت حاکمیتی گفت:اگر امروز از اینجا شروع کنیم و با وفاق ملی حرکت کنیم، می‌توانیم طی چهار سال آینده به راه‌حل‌هایی دست یابیم که شکاف‌های موجود را ترمیم کرده و پایه‌های یک ملت واحد و دولت متمرکز را مستحکم کند.