تیم ملی و چالش عبور از بازی اول: فلسطین محک ایران نیست
بازی اول هرگز محکی برای سنجش قوای تاکتیکی تیم ملی نبود.
به گزارش ایلنا، شاید بازی باهنگ کنگ هم چنین نباشد و سطح متفاوت دو تیم در میدان جمعه شب نیز فوتبالی یک سویه را در برابرمان قرار دهد و ملیپوشان فوتبال ایران به هر شکل بتوانند از سد این حریف جنوب شرقی آسیا نیز گذر کنند اما به واقع جام ملتهای آسیا از بازی با امارات برای فوتبال ایران تازه آغاز خواهد شد و تیم ملی وارد مرحلهای از دیدارهای دشوار خواهد شد.
گرچه تیمهای درجه دو و سه فوتبال آسیا در همین اندک زمانی که از جام ملتهای آسیا گذشته، ارتقا یافتهاند و نشانههایی از پیشرفت و خودباوری را از خود بروز دادهاند اما به نظر میرسد همچنان فوتبال در قاره کهن در ید مدعیان سنتی باشد و همچنان این دست تیمها یک سر و گردن بالاتر از تیمهای دیگر ایفای نقش کنند.
تیم ملی ایران نیز به احتمال زیاد تا قبل از رویارویی با مدعیان همیشگی قاره کهن محک سختی نخواهد خورد و به عنوان تیم اول از گروه صعود خواهد کرد اما آنچه باید از سوی امیر قلعهنویی و دستیارانش در خلال برگزاری رقابتها جدی گرفته شود، لزوم آنالیز دقیق رقبا در جریان این تورنمنت است.
امیر قلعهنویی اگر به دنبال موفقیت در عرصه جام ملتهای آسیا است باید فاکتور بازیخوانی را بیش از هر زمان دیگری جدی بگیرد و پیش از رویارویی با مدعیان راهکارهایی را برای عبور از این دست تیمها بیابد. رسیدن به این مهم دشوار نیست. نه ژاپن تیمی دست نیافتنی جلوه کرد، نه کره جنوبی که پیش از ایران به عنوان مدعیان اول و دوم کسب جام قهرمانی از آنها یاد شد.
داشتن استراتژی به خصوص در انتخاب ترکیب اصلی و مهمتر تعویضهای مناسب در جریان بازی رمز موفقیت مقابل این قبیل تیمها است و اگر قلعهنویی در انتخابهای خود بینقص عمل کند، فوتبال ایران برای رسیدن به جام قهرمانی شانس و اقبال بالایی خواهد داشت.
در واقع امیر قلعهنویی و همکارانش باید در جریان تورنمنت تیم خود را براساس بازی رقبا تغییر دهند؛ چه در نوع بازی و چه در انتخاب نفرات و قطعاً انتخاب یک روش پایه نمیتواند امیر را در این تورنمنت پررمز و راز که میان بازیهای مقدماتی و مراحل حذفی آن تفاوت فنی بسیار وجود دارد، به توفیق برساند.
به جز امیر قلعهنویی هیچ یک از اعضای کادر فنی تیم ملی تجربه حضور در جام ملتهای آسیا را ندارند وامیر تنها عنصری روی نیمکت است که یک بار در چنین فضایی قرار گرفته است. بنابراین شاید کسی جز امیر نتواند بیشترین یاری را در این کارزار به خودش کند.