چراغ های سوخته سایپا

به گزارش ایلنا، باشگاه های قدیمی و به نوعی باشگاه های ریشه دار دارای امتیاز های مثبت و منفی زیادی هستند. شکل گیری ساختار و توسعه زیرساخت ها از ویژگی های مثبت آنهاست و برهم زدن نظم و نظام آنها توسط افرادی به اصطلاح ورزشی پیشکسوت می تواند نقطه تاریک ماجرایشان باشد.

باشگاه سایپا که یکی از نمونه های همیشه قابل نمایش فدراسیون های ورزشی کشور در برنامه های بین المللی و داخلی همچون فدراسیون  فوتبال(حضور نمایندگان کنفدراسیون آسیا در این باشگاه توسط متولیان مجوز حرفه ای) بوده نیز از این قاعده مستثنی نیست.

این باشگاه که دارای ساختار و نظام اداری تبیین و تعریف شده ای است با اختلالی در این سال ها روبرو بوده و دیگر آن صلابت و جایگاه ویژه مورد انتظار جامعه ورزش و عموم مردم ایران را ندارد.

باشگاهی که در آن واژه وفاداری و بازیکن سازی با نسل ابراهیم صادقی شکل گرفته است با بازنشسته هایی همراه شده که پیام های پی در پی آنها برای مدیران ارشد کارخانه این باشگاه را در مسیر افول و نابودی پیش برده است!

ابراهیم صادقی و هم دوره هایش با بیش از ۱۰ سال حضور در این باشگاه ادعای برخی قدیمی هایی که سال های حضورشان در این باشگاه کمتر از انگشتان یک دست است را ندارند.

سندرومی که این سال های سایپا با آن مواجه شده پیامک ها و نامه نگاری هایی است که بعد از هر باخت ورزشی برای مدیریت ارشد کارخانه و باشگاه ارسال می شود.

پیامک هایی که مسیر موفقیت این سازمان دولتی را تغییر داده و فرآیند بازیکن سازی را متوقف کرده است.

آکادمی سابپا بعد از یک فصل با سه قهرمانی توسط مدیرآکادمی جوان خود، محسن بیاتی نیا به دستان سعید رجبی سپرده شد تا در ۲ فصل هدایت او باشگاهی که در سه رده اصلی در یک فصل قهرمان شده بود تنها ۲ قهرمانی در تهران آنهم در ۲ فصل در لیگ تهران کسب و تیم جوانانش با شانس و اقبال در لیگ باقی بماند.

جالبتر اینکه رجبی در ۲ فصل گذشته عضو کمیته فنی باشگاه سایپا بوده که عدم نتیجه گیری نشان می دهد نتوانسته کمکی به سایپا انجام دهد.

سایپایی که همیشه دستاورد مهمی برای ورزش تهران به ارمغان داشته اینروزها به یک باشگاه چراغ خاموش در ورزش کشور تبدیل شده است.