روحالله سهرابی:
سینمای مستقل سینمایی ست بدون وابستگی
مدیرکل نظارت برعرضه و نمایش سازمان سینمایی به ادعاهای مطرح شده در خصوص سینمای مستقل در ایران واکنش نشان داد.
به گزارش ایلنا به نقل از ادارهکل روابط عمومی سازمان سینمایی، متن یادداشت مدیرکل نظارت برعرضه و نمایش سازمان سینمایی بدین شرح است:
تعریف برخی دوستان از سینمای مستقل چیست؟ منظورشان احیانا فیلمهایی نیست که بودجهاش را سفارتخانهها و واسطهها در قالب به اصطلاح «fund» و به بهانههای مختلف در اختیار تهیهکنندگان و فیلمسازان قرار میدهند؟! چراکه هر چه سوابق درخواستها و تقاضاها را مرور کردم با اثر مستقلی که واقعا مستقل و دارای سطح کیفی قابل قبول بوده باشد اما موفق به دریافت مجوز نشده باشد مواجه نشدم. الا آن دسته آثاری که منشا پولشان ناپیدا و طبق شواهد و قراین مشکوک است. سینمای مستقل سینمایی مهم و شناسنامهدار در همه دنیاست اما یکبار بنشینیم و با مصادیق و مثال درباره صحت و سقم این ادعا در ایران، صحبت کنیم تا ببینیم همین امسال چه تعداد فیلم با عنوان و پوسته سینمای مستقل تولید شدند؛ حال آنکه هزینه تولیدشان را از خارج و از جریانهایی کاملا خاص و در راستای اهدافی کاملا مشخص دریافت کردند و از قضا مطلقا، مستقل نبودند. گویا امروز گرفتن بودجه دولتی شائبه مستقل نبودن و وابستهبودن را با خود دارد درحالی که دریافت پولهای کلان از دولتهای دیگر بویژه کشورهایی که هر آدم با اندکی هوش متوجه اهداف و برنامههایشان میشود مستقل بودن را تداعی میکند ! به نظر میرسد تاکید برخی دوستان بر حذف مجوزها علیالخصوص مجوز ساخت و نمایش ناظر به همین مسئله و در راستای هدف بلند مدت تولید آثار بدون استعلام منشأ پولهای مشکوک و آلوده است که البته محقق نخواهد شد. ناگفته نگذریم دستاندرکاران آثاری که قدم در چنین مسیری مینهند در درازمدت چیزهای بزرگتر و قیمتی تری را از دست خواهند داد. و در پایان توضیح این واضحات خالی از لطف نیست؛ سینمای مستقل سینمایی ست بدون وابستگی به هیچ گروه، جریان، جبهه و تفکری ! کلاه خودتان را قاضی کنید و ببینید چه تعداد از آثاری که با عنوان« مستقل» از آنها یاد میشود سفارتخانهها و دبیرخانه جشنوارهها و دفاتر تولید و پخش پوششی خارج کشور را گز نکردهاند و از خطوط وطندوستی و شرف عبور نکردهاند ؟! حال یکی برای توجیه لاطائلات خود به درجه اجتهاد میرسد و به فقه و اصول چنگ میاندازد و تفسیر به رای میکند غافل از اینکه دهها تعهد و تضمین امضا شده را زیرپا گذاشته و دیگری با بهرهمندی از مواهب پیدا و پنهان دولتی، با ژست اپوزیسیونی خود را مبرا از وابستگی به دولت و حاکمیت نشان میدهد.