برنده جایزه جهانی عکس خبری سال ۲۰۲۵/ تصویری از پسربچه‌ای اهل غزه
تصویری از محمود عجّور، پسربچه ۹ ساله‌ای که هر دو دست خود را در حمله هوایی اسرائیل از دست داده، عنوان «عکس سال» جایزه جهانی «ورلدپرس فوتو» را از آن خود کرد.
در میان هزاران تصویر از درد، ویرانی و مقاومت که هر ساله داوران جایزه جهانی ورلدپرس فوتو با آن روبه‌رو می‌شوند، امسال عکسی از محمود عجّور، پسر ۹ ساله اهل غزه، بیش از همه دیده شد و تأثیر گذاشت؛ تصویری از کودکی بدون دست، غرق در نوری گرم، ایستاده روبه‌روی پنجره و غرق در سکوتی تأمل‌برانگیز.
این عکس را «سمر ابو الوف»، عکاس فلسطینی برای روزنامه نیویورک‌تایمز ثبت کرده است. او که در دسامبر ۲۰۲۳ از غزه تخلیه شده مهاجرت کرد، اکنون ساکن دوحه قطر است و در همان ساختمان مسکونی با محمود و خانواده‌اش زندگی می‌کند. او روایت بازماندگان جنگ در غزه را مستند می‌کند، از جمله محمود که در مارس ۲۰۲۴ هنگام فرار از حمله هوایی اسرائیل در شهر غزه مجروح شد. هنگامی که محمود برای هشدار دادن به خانواده‌اش بازمی‌گشت، انفجار یکی از دستانش را قطع و دیگری را به‌شدت مجروح کرد.
سمر ابو الوف نه‌تنها این لحظه‌ی پس از فاجعه را مستند کرده، بلکه درک انسانی و نزدیکی عمیقی به سوژه‌اش دارد؛ رابطه‌ای که به عکسی فراتر از یک سند خبری منجر شده است. این تصویر، به تعبیر داوران، هم گزارشگری است و هم روایت شخصی، هم مستند است و هم شاعرانه.
محمود حالا در قطر، زندگی تازه‌ای را آغاز کرده. با پاهایش در را باز می‌کند، با تلفن بازی می‌کند، می‌نویسد و از آرزوهایش می‌گوید: «می‌خواهم دست مصنوعی داشته باشم و مثل بچه‌های دیگر زندگی کنم.»
جمانه الزین خوری، مدیر اجرایی جایزه جهانی ورلدپرس فوتو، درباره انتخاب این تصویر می‌گوید: «این عکس، در عین سکوت، صدایی بلند دارد. فقط داستان یک پسر نیست، بلکه روایتی از جنگی است که اثراتش برای نسل‌ها باقی خواهد ماند. در سال هفتادم این جایزه، وقتی به آرشیو نگاه می‌کنم، با تعداد زیادی از این تصاویر روبه‌رو می‌شوم. اما همچنان سپاس‌گزار عکاسانی هستم که با وجود خطرات جانی و فشارهای عاطفی، این داستان‌ها را ثبت می‌کنند.»
لوسی کونتیچلو، رئیس هیئت داوران و مدیر عکس مجله‌ی از نشریه‌ی لوموند، نیز درباره عکس سمر ابو الوف چنین گفته: «زندگی این کودک شایسته‌ی دیده شدن و فهمیده شدن است. این عکس، همان کاری را می‌کند که بهترین نمونه‌های فتوژورنالیسم انجام می‌دهند: ورود چندلایه به داستانی پیچیده و برانگیختن حس ماندن و تأمل در آن. از همان ابتدا برای من برنده‌ی واضحی بود.
در کنار بُعد انسانی و تراژیک این تصویر، نباید از تأثیرات اقتصادی جنگ غزه نیز غافل شد؛ جنگی که زیرساخت‌های حیاتی، بیمارستان‌ها، مدارس و مراکز تجاری را نابود کرده و هزاران خانواده را از منابع درآمد و خدمات اولیه محروم کرده است. کودکانی مانند محمود، علاوه بر آسیب جسمی، با آینده‌ای مبهم و نظام اقتصادی فروپاشیده روبه‌رو هستند که حتی تهیه اندام مصنوعی یا خدمات درمانی پایدار را به چالشی جدی بدل کرده است. تصویر محمود، نه فقط بازتاب یک فاجعه انسانی، بلکه نماد فروپاشی سرمایه اجتماعی و اقتصادی در منطقه‌ای است که سال‌ها از توسعه محروم مانده است.
این عکس در میان بیش از ۵۹ هزار تصویر ارسالی از سوی ۳۸۰۰ عکاس از ۱۴۱ کشور انتخاب شد.
دو تصویر دیگر نیز به عنوان فینالیست معرفی شدند: «عبور شبانه» اثر جان مور برای گتی ایمیجز، تصویری از مهاجران چینی که پس از عبور از مرز آمریکا و مکزیک، در باران سرد شبانه گرد هم آمده‌اند؛ روایتی شخصی از مهاجرتی که اغلب به شکلی سیاسی و آماری روایت می‌شود.
«خشکسالی در آمازون»، اثر موسوک نولته از پرو/مکزیک، که مردی جوان را در حال رساندن غذا به مادرش از میان رودخانه‌ای خشک‌شده در روستای ماناکاپورو نشان می‌دهد؛ یادآور آینده‌ای نگران‌کننده برای بزرگ‌ترین جنگل بارانی جهان.
نمایشگاه آثار برگزیده‌ی ۲۰۲۵ از ۲۳ مه تا ۲۵ اوت در گالری MPB در لندن افتتاح خواهد شد و سپس به بیش از ۶۰ نقطه‌ی جهان سفر می‌کند.
