کاهش انگیزه کشورهای عربی برای مشارکت در کریدور هند-اروپا

محمد راستاد در گفت‌وگو با خبرنگار اقتصادی ایلنا درباره میزان استقبال تجار و کشورها از کریدور هند -خاورمیانه -اروپا که سال گذشته میلادی در جریان اجلاس ٢٠ رونمایی و مطرح شد، اظهار داشت: هیچ خبر یا تحول جدی در رابطه با کریدور اشاره شده دیده یا شنیده نشده است. اساساً عملیاتی شدن آن مستلزم تکمیل زیرساخت های زنجیره شقوق مختلف حمل و نقل در مسیر کریدور است که اجرای آنها زمانبر است و اخباری هم مبنی بر عملیاتی شدن پروژه‌های مرتبط وجود ندارد. بنابراین در این مقطع نمی توان در رابطه با استقبال کشورها از کریدور مذکور ارزیابی دقیقی داشت.

وی با اشاره به رقابت این کریدور با کریدورهای مطرح منطقه و احتمال جایگزینی با سایر کریدورها از جمله کریدور کمربند جاده و شمال – جنوب تاکید کرد: معتقدم که این کریدور به هیچ وجه تهدید جدی برای سایر کریدورها از جمله کمربند و جاده نیست. چراکه  اولاً باید در نظر داشت که مبدا و مقصد اصلی کمربند و جاده، چین است در حالی که کریدور هند- خاورمیانه- اروپا از مبدا هندوستان است بنابراین ما در رابطه با دو بازار متفاوت صحبت می‌کنیم.  ثانیاً کریدور شمال-جنوب هم به همین ترتیب ارتباطی با مسیر تعریف شده برای کریدور جدید هند از نظر بازار مبادلات بازرگانی ندارد. از این رو، اگر کریدور مذکور نهایتاً فعال و عملیاتی شود، تامین کننده نیاز یک بازار خاص خواهد بود.

مدیرعامل سابق سازمان بنادر و دریانوردی در پاسخ به این سوال که با توجه به مواضع عربستان و امارات در حمایت از کشورهای اسلامی درباره اتفاقات اخیر در غزه و همچنین هزینه‌های حمل بار از این کریدور آیا کریدور هند- خاورمیانه - اروپا آیا این کشورهای عربی و تجار این کشورها  از این این پیشنهاد کریدوری حمایت و استقبال می‌کنند؟ گفت: با تحولات اخیر در خاورمیانه، بعید است که روند شکل گیریِ کریدور هند- خاورمیانه- اروپا به روال گذشته ادامه یابد و احتمالا انگیزه کشورهای عربی برای مشارکت در چنین کریدوری که رژیم صهیونیستی هم در آن نقش دارد، کاهش یافته و نمی‌توان به آینده آن حداقل در کوتاه مدت خوش بین بود.

راستاد درباره ادعای اعضای گروه 20 که این کریدور می‌تواند هزینه جابه جایی کالا و بار به اروپا را تا نصف کاهش دهد، ادامه داد: ممکن است این کریدور برای برخی اقلام که در احجام کم جابجا می‌شوند و برای مقاصد خاصی حمل می‌شوند، اقتصادی باشد، اما در مجموع تغییرچند باره شیوه حمل در مسیر این کریدور یک نقطه ضعف از نظر تحمیل هزینه های مازاد و غیراقتصادی بودن خواهد بود و از طرف دیگر در چنین شرایطی زمان طولانی تری باید صرف انتقال کالاها از کریدور شود. بنابراین به هیچ وجه این کریدور قابلیت رقابت با کریدور دریایی شرق به غرب که مسیر عمدۀ تجارت جهان از خاور دور (به ویژه چین) به سمت اروپا است، نخواهد داشت.