در گفت‌وگو با ایلنا مطرح شد:
انتقال آب گره کم آبی اصفهان را کورتر می‌کند/ خطر افزایش مهاجرت و تشنه‌تر شدن اصفهان
بک کارشناس حوزه آب گفت: نیاز آب شرب مردم اصفهان ۵۰۰ میلیون متر مکعب است، اکنون زاینده‌رود ۱.۶ میلیارد متر مکعب آورد دارد و کل استان اصفهان هر سال ۳.۵ میلیارد متر مکعب تولید آب می‌کند. پس اگر مسئله تامین آب شرب است مردم اصفهان هرگز با کمبود آب شرب روبرو نبوده و نخواهند بود.
محمد درویش در گفت‌وگو با خبرنگار اقتصادی ایلنا، درباره تبعات و تاثیر انتقال آب دریای عمان به اصفهان و حل مشکل کم‌آبی در این استان اظهار داشت: مشکل اصفهان این است که به دلیل استقرار پرتراکم صنایع آب‌بر، با افزایش محسوس بار آلودگی و در کنار آن با کاهش منابع آب روبرو شده است، یک دلیل که صنایع آب‌بر و آلاینده نتوانسته در اصفهان آنگونه که باید گسترش یابد محدودیت منابع آب بوده است. حال اگر ما بخواهیم آب را از دریای عمان به اصفهان منتقل کنیم محدودیتی که تاکنون بود از بین می‌رود، اما نتیجه اینکه اگر امسال شاخص آلودگی هوا در اصفهان به ۳۴۵ رسید که ۳۴۰ درصد هم بیشتر از حد مجاز بود، در آینده به مرزهای فاجعه خواهیم رسید و شاخص از ۶۰۰ هم بالاتر می‌رود و این خیلی خطرناک است.
وی افزود: ما معمولا در جایی به سمت انتقال آب می‌رویم که هیچ راهی برای استقرار جمعیت در آن منطقه وجود نداشته و بیم مهاجرت وجود داشته باشد اکنون اصفهان بیش از ۳ میلیارد متر مکعب از سفره‌های آب زیرزمینی برداشت می‌کند و مسئله این است که بیش از آنچه تولید آب می‌شود از منابع این شهر آب فروخته می‌شود یعنی کل حوضه آبریز زاینده‌رود، بعلاوه بر کوهستان راهبردی کرکس را فدای توسعه صنعت و کشاورزی ناپایدار می‌کنیم.
این کارشناس حوزه آب و محیط زیست تصریح کرد: زمانی که کوهرنگ یک احداث شد اعلام کردند که مشکل آب در اصفهان حل می‌شود اما کوهرنگ یک باعث شد به جای هر یک لیتر آبی که وارد اصفهان می‌شود ما برای مصرف ۶ لیتر بارگذاری کنیم. نتیجه اینکه وضعیت در اصفهان بدتر شد و به همین ترتیب با احداث کوهرنگ ۲، چشمه لنگان و خدنگستان همچنان اوضاع بدتر شد، مردم اصفهان، دولت‌مردان سیاست‌گذاران اصفهانی باید درس عبرت بگیرند که این طرح‌های انتقال آب نه تنها نمی‌تواند مشکل را حل کند بلکه اصفهان را به یک کانون مهاجرپذیر تبدیل می‌کند و جمعیت زیادی از نقاط محروم وارد اصفهان می‌شوند و باز هم اصفهان با کمبود آب مواجه می‌شود، منابع آب از بین می‌رود و بار آلاینده‌ها بیشتر می‌شود، به طوری که اکنون به یکی از بزرگترین کانون‌های بحرانی خطرناک در معرض بیماری ام‌اس قرار گرفته است.
وی تاکید کرد: گران‌ترین شکل تامین آب شیرین کردن و انتقال آن است که هر متر مکعب بالای ۵ دلار هزینه دارد و در حالی که با این رقم می‌توانستیم در راستای ارتقای زیرساخت آموزش و پروش هزینه کنیم و کشور را به سمت پایداری واقعی هدایت کنیم. اصفهان یکی از ارزشمندترین و جذاب‌ترین حوزه‌ها در زمینه گردشگری تاریخی و فرهنگی است، نیازی نیست به کلکسیونی از صنایع آب‌بر و آلاینده تبدیل شود. اگر قرار است این شهر به مهد تولید ثروت و کار تبدیل شود؛ می‌تواند به بزرگترین مزارع خورشیدی و استحصال انرژی از طریق خورشید تبدیل شود و یا اینکه مهمانپذیر در این شهر ایجاد کنیم و یا با تقویت توریسم سلامت می‌تواند تولید پول کند که هیچ‌یک هم نیاز به انتقال آب از دریای عمان، خرسان، کوهرنگ ۳ و .. ندارد.
درویش خاطرنشان کرد: کل نیاز آب شرب مردم اصفهان ۵۰۰ میلیون متر مکعب است، اکنون زاینده‌رود ۱.۶ میلیارد متر مکعب آورد دارد و کل استان اصفهان هر سال ۳.۵ میلیارد متر مکعب تولید آب می‌کند اگر مسئله تامین آب شرب است مردم اصفهان هرگز با کمبود آب شرب روبرو نبوده و نخواهند بود، اما مسئله اینجاست که ما آنچنان به سمت توسعه صنایع آب‌بر و انرژی‌بر و کشاورزی ناپایدار رفته‌ایم که آب شرب مردم در معرض تهدید قرار می‌گیرد.
