دانش‌آموزان؛ گنجینه‌های افتخارآمیز

یه گزارش ایلنا، سردار منتظرالمهدی در ادامه یادداشت آورده است:

۱. نوجوانی برای هر انسانی، خاطره انگیزترین و حتی خاص ترین، دوران زندگی است چرا که در این ایام، آدمی خود را به عنوان «هویتی مستقل» باز می‌شناسد و پیوند معناداری با دنیای پیرامون برقرار می‌کند. او در این سال‌ها به نوعی «تمایز یافتگی» از دیگران دست می‌یابد و به ارزش‌ها و باورهایی می‌رسد که اغلب تا پایان عمر در ذهن و ضمیر او جا خوش می‌کنند. به همین سبب، ما بزرگسالان، و نهادهای تربیتی و آموزشی، باید بستر و زمینه را به گونه‌ای تدارک ببینیم که نوجوانان باورها و نگرش‌های خود را از منابع معتبر و ارزشمند اخذ نمایند و نه از «حراجیِ کالاهای بنجل».

۲. نوجوان از نظر شناختی و ذهنی به درجه‌ای از رشد و تحول رسیده که می‌تواند به ماهیت پدیده ها، بیندیشد و پیرامون آن‌ها چون و چرا کند به همین دلیل در گفت و گو با نوجوان باید متوسل به استدلال منطقی شد و از مجادله، مناقشه و تحمیل نظرات خود بر او پرهیز نمود تا به وادی مخالفت ورزی و طغیانگری سوق پیدا نکند.

۳. میدانیم که نوجوان «آرمانگرا» است؛ او متناسب با فطرت پاک خویش گرایش به نیکی، عدالت و مساوات دارد و نه تنها کژی‌ها و اجحاف‌ها و بی‌عدالتی‌ها را برنمی تابد بلکه به ستیز و مخالفت با آن‌ها بر می‌خیزد. به همین سبب، باید نوجوانان را بی‌قضاوت «بشنویم»، با آنان مدارا کرده و صبور باشیم، لیکن، لازم است «آرمانگرایی» نوجوانان به سمت «واقعیت» سوق داده شود تا آنان به «آرمان گرایان واقع بین» تبدیل شوند (همانگونه که نوجوانان رزمنده در سال‌های دفاع مقدس چنین بودند).

۴. نوجوان بیش از هرکسی نیازمند احترام و پذیرش و تایید است؛ او از طرد و تنبیه بیزار است و گرایش ذاتی به تحسین و تحبیب دارد. پس برای جلوگیری از غلتیدن نوجوانان در پدیده «بحران و تعارض نوجوانی» باید حس ارزشمندی آنان با کلام و کلمه و دادن مسئولیت تقویت شود.

خلاصه آنکه، نوجوانان گنجینه‌های ارزشمندی هستند که آینده کشورمان را می‌سازند؛ به آنان احترام گذاشته و موانع رشد را از پیش پای آنان برداریم.