آربی آوانسیان: كار هنرمند كشف است

نشست نمایش فیلم های آربی اونسیان بعد از ظهر  امروز(چهارشنبه 3دی)در موزه سینما برگزار شد.

به گزارش خبرنگار ایلنا، آربی اونسیان در ابتدا نشست با ابراز خوشبختی از این که بعد از مدت ها در جمع گروهی از دوستان سینمایی در ایران حضور پیدا کرده است بخش هایی از فیلم شوهر آهو خانم را که قرار بود بسازد اما نساخت را به نمایش گذاشت ودرباره آن گفت:‌قرار بود این فیلم را بسازم و بخش هایی از ان را نیز ساختم قرار بود فیلم سه ساعته ساخته شوداما فیلم نامه قیچی شد و بسیاری از صحنه های عمومی آن حذف شد.

در ادامه فیلم چگونه پیش بند سوزن دوزی شده مادرم در زندگی گسترده می شود به نمایش درآمد آربی اونسیان درباره این فیلم گفت: این فیلم با کمک دوستانم ساخته شد و درحالی که قرار بود تهیه کننده فیلم های برونسون ما را کمک کند اما ورشکست شد و من با دوستان فارسی زبانم آن را ساختم فیلم به زبان ارمنی و در ارمنستان ساخته شده است ولی بعد به دلیل سیاست های شوروی در آن زمان اجازه جشنواره ها را پیدا نکرد و فقط در جشنواره مونترال به نمایش در آمد.

وی درباره فاصله زیاد بین فیلم هایی که ساخته است گفت: یکی از مشکلات من این بود که تهیه کنندگان حاضر به همکاری با من نبودند زیرا من به همه تهیه کنندگان می گفتند که سرمایه شما در زمان حال باز نمی گردد و هیچ تهیه کننده ای قبول نمی کرد که فیلم من را بسازد البته تلویزیون کمک هایی در زمان ساخت چشمه انجام داد اما این که گفته می شود تلویزیون تهیه کننده فیلم ما بوده است درست نیست.

وی ادامه داد: نام فیلم چگونه پیش بند سوزن دوزی شده مادرم در زندگی گسترده می شود از یکی از داستان گورکی و تابلوهای وی اقتباس شده است این فیلم داستان خاصی ندارد بلکه وضعیت گروهی از افراد را روایت می کند و به نوعی یک شعر و مرثیه است که در ناخودآگاه بیان می شود و امیدواریم فضایی به وجود بیاید که این فیلم با زیرنویس فارسی به نمایش درآید.

اونسیان با اشاره به محتوای فیلم چگونه پیش بند سوزن دوزی شده مادرم در زندگی گسترده می شود گفت: مشکل تماشاگر امروز در ایران و شرق این است که از فرهنگ شرق دور افتاده است و بخشی از آن به این امر باز می گردد که رابطه عرفانی که در همه فرهنگ ها و در همه آیین ها وجود دارد در سینما نشان داده نشده است.

وی ادامه داد:‌امروز بسیاری از کسانی که در سینما و تئاتر کار می کنند عادت ندارند که به متون کهن مراجعه کنند و از درون متون کهن مطالب را بیرون بیاورند کشف کنند و به زبان سینما بیان کنند.

وی ادامه داد: من همیشه به دنبال آن بوده ام که یک قالبی در سینمای ایران پیدا کنم که از دنیا تقلید نکرده باشد و در تئاتر نیز همیشه دنبال این بودم که قالب تکراری را استفاده نکنم.

اونسیان در پاسخ به سوال پیرامون شباهت فیلم چشمه وی و رنگ انار پاراجانوف گفت: در دهه 40 میلادی در ارمنستان یک آزادی بیان به وجود آمد و نویسندگان زیادی به آنجا باز گشتند همان سال که من چشمه را ساختم از همان کتاب فیلم دیگری نیز ساخته شد اما فضای آن فیلم فورکلر بود و با فیلم ما تفاوت داشت با همکاری فریدون رهنما توانستم از طریق سفارت شوروی آن فیلم را ببینم.

وی با تاکید بر اینکه کار هنرمند کارعقلانی نیست بلکه یک کار کشفی است گفت: این فیلم و بسیاری از کارهایی که ساختم از منظر من مانند یا مراقبه و مرثیه است زیرا معتقدم هنر با ناخوداگاه ارتباط دارد و اگر هنرمند ومخاطب فقط به داستان فیلم توجه کنند در سطح می مانند.

اونسیان تاکید کرد: گروهی تصور می کنند من در سینما و تئاتر از ابتدا همه تصاویر را ترسیم کرده ام در حالی که اینگونه نیست و من هرگز کنترل شده هنگام ساخت فیلم و تئاتر رفتار نمی کنم بلکه معتقدم اگر یک رابطه ای در زمان ساخت فیلم به وجود آید گروه با هم هماهنگ می شوند زیرا فیلمسازی مانند ساخت یک جوی آب است وقتی شما جوی را درست کنید آب راه خود را پیدا می کند.

وی ادامه داد: همیشه در کار با بازیگر و ساخت فیلم مخالف  توضیح عقلانی بوده ام بلکه معتقد بودم بلکه باید یک رابطه خوب به وجود بیاید و هیچ توصیف و توضیحی نباید باشد.

وی با اشاره به تفاوت تئاتر و سینما گفت:‌تئاتر همیشه در لحظه اتفاق می افتد و بر خاطره تاثیر می گذارد و هیچ گاه هیچ تئاتر خوبی نمی تواند پیش بینی کند اما سینما زمان حال را می شکند و ضبط می کند زمان حال در رابطه بعدی رستاخیز پیدا می کند. و همین دلیل زمان حال سینما با تئاتر فرق می کند و فیلم هیچگاه کهنه نمی شود بلکه عمرش افزایش پیدا می کند امروز فیلم چشمه 28 سال و فیلم دیگر من 40 سال عمر کرده است.

در این نشست هنرمندانی همچون بهمن فرمان آرا، محمدرضا اصلانی، سعید عقیقی، عزت الله انتظامی، نظام الدین کیایی، پوران درخشنده، زابل قوکاسیان حضور داشتند.