پیکر حمید منوچهری به خانه ابدی بدرقه شد

به گزارش خبرنگار ایلنا، فرزاد حسنی که اجرای این مراسم را بر عهده داشت در ابتدا گفت: کلام و نگاه استاد حمید منوچهری بر همه ما آشکار است. چگونه می‌توان از کسی گفت که در هر لحظه نام مولا علی (ع) را بر زبان داشت و حالا همزمان با برگزاری مجالس عزای فرزند او ما را ترک کرد.

حسنی در ادامه پیام تسلیت پیمان جبلی رییس صداوسیما را قرائت کرد.

در ادامه علی بخشی‌زاده معاون صدا در طی سخنانی اظهار داشت: در طول مدت یک یا دو سالی که با استاد عزیزم حمید منوچهری دمخور بودم، تجربیاتی داشتیم که او را بهتر درک کردم و همیشه می‌دیدم او از مولا علی (ع) می‌گفت و خودش هم رنگ مولا را گرفته بود. او دائم از دوستان و همکارانش میگفت و هیچگاه ندیدم از خود چیزی بگوید یا درخواستی شخصی داشته باشد.

وی در پایان گفت: ریشه همه مشکلات و بدی‌های انسان‌ها این است که به دنبال خودخواهی هستند و او این را کنار گذاشته بود و خوش بحالش که در تربیت خود کوشید.

امیر منوچهری (فرزند حمید منوچهری) نیز طی سخنانی کوتاه گفت: پدر همیشه به دنبال کار بچه‌های رادیو بود و این به او امید و انگیزه میداد، دغدغه پدر همیشه این بود که نوع دوست و انسان باشیم.

محمود قنبری نیز در بخشی از این مراسم اظهار داشت: در روز عزیزی که حمید عزیزمان به آسمان پرواز کرد، سخنم را با تسلیت به همسر و فرزندانش و همکاران و یارانش آغاز می‌کنم. حمید سرشار از عشق و وفا بود. او عشق وافری به رادیو داشت و ۶۴ سال با عشق و تلاش در رادیو کار کرد.

وی افزود: در میانه کار با رادیو به توصیه بزرگان وقت به دوبله هم پای گذاشت و با صدای خاص خودش گوینده‌ای موفق شد و بعد از مدتی به مدیر دوبلاژی هم روی آورد. در خلال کار در رادیو و دوبله پای در صحنه تئاتر هم گذاشت و از آنجا به سینما هم روی آورد و در چند فیلم بازی کرد و اینها همه ثمره عشقش به هنر هفتم یا صدا و تصویر بود و لحظه‌ای را به بطالت نگذراند و وفایش را ثابت کرد.

این پیشکسوت دوبله خاطرنشان: حمید منوچهری ایمان قوی به خداوند داشت و نام مولا علی(ع) همانگونه که سایر دوستان گفتند وِرد زبانش بود. همواره خدا را شاکر بود و مدد می‌جست از مولا علی(ع). نمازش ترک نمی شد و در مراسمات خاص و ویژه شرکت می‌کرد و همین صفای باطنش را تشکیل می داد. او مردی بود شکرگذار الهی و متواضع. روحش شاد و یادش جاویدان.

در ادامه ایوب آقاخانی اظهار داشت: کسی نیست اینجا که استاد حمید منوچهری را نشناسد. فکر می‌کنم موقعیت من تراژیک‌تر از برخی از شماست. من هم اوایل اردیبهشت پدرم را از دست دادم و حالا برای بار دوم بی هر تعارفی، فکر می‌کنم پدرم را از دست دادم.

وی افزود: من اینجا نیامدم که از حمید منوچهری بگویم؛ ما اینجا جمع شده‌ایم تا با هم به سوگ خودمان بنشینیم. با تمام ایمانم می‌گویم جای حمید منوچهری الان از تک‌تک ما بهتر است. ما شایسته سوگواری هستیم که دیگر برای رفع تشنگی سرچشمه‌ای نداریم. آخرین فردی از نسل فعالی که می‌توانست تشنگی ما را رفع کند، رفت!

وی افزود: حمید منوچهری سنگر را با همه دلایلی که وجود داشت ترک نکرد. هر بار در بیمارستان به ملاقات او رفتم درباره کاری که می‌خواست بعد از ترخیص در رادیو انجام دهد، حرف زد. این حد از عشق به حرفه فکر نمی‌کنم برای هیچ کدام از ما پیدا شود. ما شایسته سوگواری هستیم که دیگر فانوس راه نداریم؛ آن‌هم در دورانی که مفاهیم جا به جا و گمراه شدند و خوبی و بدی مشخص نیست، سره و ناسره قابل تشخیص نیست و مرزهای زشت کاری و کندرفتاری گم است. زمانی که در این جاده تاریک قدم می‌زدیم هر جا احساس میکردیم پایمان به سنگی خورد، کافی بود برگردیم و لبخند پایدار و مانای حمید منوچهری را بینیم که بفهمیم راه هموارتر کدام طرف است اما الان گم شده‌ایم و تاریکی و ظلمات بیشتر شده است. 

آقاخانی در پایان سخنانش گفت: آرزوی قلبی‌ام این است که او شفاعت ما را بکند همانطور که بارها اینجا شفاعت ما را نزد کسانی کرد که دستی بر آتش دارند.

این مراسم با اقامه نماز بر پیکر زنده یاد حمید منوچهری و بدرقه پیکر او به سمت قطعه هنرمندان بهشت زهرا (س) به پایان رسید.