تبعیض میان كارگران ایرانی و خارجی در پارس جنوبی

یک فعال مستقل صنفی در مناطق ویژه اقتصادی از شرایط تبعیض آمیز کار و امکانات رفاهی میان کارگران ایرانی و خارجی شاغل در پروژه‌های نفت، گاز و پتروشیمی اعتراض كرد.

«ناصر آغاجری» با اعلام این مطلب به ایلنا گفت: در سالهای اخیر شرایط کار و وضعیت زندگی برای کارگران ایرانی که در پروژه‌های مناطق ویژه نفت، گاز و پتروشیمیی مشغول به کارند رو به وخامت گذاشته است.
وی بایادآوری اینکه تا یک دهه قبل، کارگران ایرانی برای یافتن شغل در پروژه‌های نفتی و پتروشیمی سر و دست می‌شکستند، گفت: امروز نه‌ تنها دیگر کارگران ایرانی برای آمدن به این مناطق علاقه‌ای ندارند بلکه باقیمانده کارگران ایرانی شاغل در منطقه عسلویه نیز از شرایط خود ناراضی‌اند.
این فعال صنفی کارگری افزود: وضعیت نامناسب کارگران ایرانی درحالی است که هم اکنون کارگران خارجی و غیر ایرانی با بهترین شرایط در کنار کارگران ایرانی مشغول کارند.
وی افزود: به عنوان مثال هم اکنون در پروژه ساخت فاز دوازهم پالایشگاه کنگان که در منطقه ویژه پارس جنوبی واقع است، تعداد زیادی از کارگران ایرانی و فلیپینی با شرایط متفاوت کاری و رفاهی در کنار یکدیگر فعالیت می‌کنند.
وی با بیان اینکه تمامی این کارگران ایرانی و غیر ایرانی بصورت پیمانکاری برای یک شرکت کره‌ای به نام «دایلم» كار می‌کنند، گفت: این شرکت از طریق یک شرکت تامین نیروی انسانی دیگر به نام «منپاوری» تعدا قابل توجهی کارگر فیلیپینی، کره‌ای، هندی، مالزیایی را با بهرتین شرایط کاری و رفاهی استخدام کرده‌ است.
به گفته ناصر آغاجری، این کارگران خارجی مانند همکاران ایرانی خود در سمت‌های مختلفی چون کارگری ساده، نظافت‌چی، مشاغل خدماتی، جوشکاری، مشاغل فنی و تخصصی و حتی مهندسی بصورت پیمانکاری مشغول کار هستند.
این فعال كارگری در خصوص دریافتی کارگران غیر ایرانی گفت: به عنوان مثال یک کارگر ساده فلیپینی که ممکن است حتی سواد خواندن و نوشتن هم نداشته باشد، از کارفرمای واسطه‌ای ماهیانه ۸۰۰ دلار دریافت می‌کند که این رقم با احتساب هر دلار ۳۴۰۰ تومان معادل بیش از ۲ میلیون و ۷۰۰ هزار تومان در ماه خواهد رسید.
وی با بیان اینکه در در همین پروژه چنین درآمدی معادل حقوق یک مهندس ایرانی است، افزود: شنیده می‌شود که شرکت کره‌ای دایلم بابت استخدام هر مهندس ایرانی مبلغ ۱۰ هزار دلار (معادل ۳۴ میلیون تومان) از دولت ایران دریافت می‌کند اما در عمل درآمد یک مهندس ایرانی حدود ۲ میلیون ۵۰۰ هزار تومان است.
آغاجری ادامه داد: به غیر از بحث درآمد، شرایط کار و خدمات رفاهی برای کارگران ایرانی و خارجی نابرابر است، چنانچه کارگران خارجی طبق شرایط قانون کار تنها ۸ ساعت در روز کار می‌کنند و درصورت انجام کار اضافی نیز اضافه حقوق دریافت می‌کنند اما در مقابل کارگران ایرانی باید روزانه ۱۲ تا ۱۶ ساعت کار کنند و توقع دریافت اضافه حقوق هم نداشته باشند.
این فعال صنفی کارگری گفت: علاوه براین كارگران ایرانی از نظر کیفت خوراک، نظافت محیط كار و مسائل بهداشتی و استراحت و... وضعیت نامناسبی دارند، بطوری كه وقتی کارگران خارجی زیر باد دستگاه تهویه هوای آسایشگاه‌ها خوابیده‌اند و یا در سالن‌های غذاخوری بهترین مواد غذایی را در اختیار دارند، کارگران ایرانی باید در زیر آفتاب سوزان جنوب و با لباس‌های عرق آلود و چرکین غدا بخورند و استراحت کنند.
وی ادامه داد فارغ از تمام این تبعیض‌ها، مسئله قابل تامل دیگر شرایط ناعادلانه تماس‌های خانوادگی کارگران ایرانی و غیر ایرانی است، چرا که از طرف کارفرما هر چند وقت یک بار کارگران خارجی برای خرید و تهیه سوغات به مراکز تفریحی و خرید اعزام می‌شوند و علاوه بر آن این، کارگران با در اختیار داشتن کارت‌های تلفن هر روز می‌‌توانند با خانواده‌های خود تماس بگیرند.
آغاجری گفت: این شرایط درحالی سات که نه تنها برای کارگران ایرانی امکان برقراری تماس در هر ساعت شبانه روز با اعضای خانواده وجود ندارد که حتی این کارگران نمی‌توانند از حق قانونی مرخصی خود برای سر زدن به اعضای خانواده‌ استفاده کنند.
این فعال صنفی کارگری گفت: در حال حاضر کارگران خارجی شاغل در پروژه‌های نفتی و پتروشیمی به مدد شرایط مطلوبی که دارند هم کسب درآمد می‌کنند و هم بر دانش و مهارت تخصصی خود اضافه می‌کنند اما در مقابل کارگران ایرانی به دلیل محروم بودن از حداقل‌های قانونی به جای کسب درآمد و تجربه، گرفتار معضلات جسمی و روحی فراوانی می‌شوند.
آغاجری بابیان اینکه چنین وضعیتی در ‌‌نهایت به زیان ایران تمام خواهد شد، گفت: از کابینه دولت یازد به ویژه وزرای کار و نفت انتظار می‌رود به شرایط تبعیض گونه حاکم در پروژه‌های نفتی خاتمه دهند و با  رسمیت شناختن حقوق قانونی و انسانی كارگران، برای کارگران ایرانی نیز به اندازه نیروی كار خارجی احترام قائل شوند.