دهقانی: تنها آرزویم ایستادن روی سکوی پارالمپیک است

حسن دهقانی، ملی‌پوش تیم دوو میدانی جانبازان و معلولین است که در بازی‌های پاراآسیایی اینچئون موفق به کسب نشان نقره در ماده پرتاب وزنه شد.

به گزارش ایلنا، حسن دهقانی ۱۴ سال پیش وارد عرصه ورزش شد و در رشته فوتسال فعالیت می‌کرد. پس از آن با تشخیص یکی از مربیان استانی برای رشته دوومیدانی انتخاب و در اولین حضورش در مسابقات قهرمانی کشور موفق به رکوردشکنی شد و به اردوهای تیم ملی راه یافت.

اولین حضور برون‌مرزی دهقانی قرار بود در مسابقات جهانی لهستان اتفاق بیافتد که به دلیل حذف ماده‌ تخصصی وی از دور مسابقات، از شرکت در این رویداد ورزشی بازماند. پس از آن موفق شد در مسابقات جهانی سوئد در رده سنی بزرگسالان به عنوان نهم و در رده سنی جوانان به عنوان سوم دست یافته و بدین ترتیب اولین حضور برون مرزی او در رقابت‌های جهانی سوئد رقم خورد. دهقانی از مسابقات جهانی تونس و مسابقات جهانی سوئد، ۲ نشان نقره بدست آورد و در مسابقات جهانی ایتالیا به عنوان چهارم دست یافت.

حضور او در مسابقات جهانی چک که سال ۹۲ انجام شد، حضور پرباری بود؛ وی توانست از این رقابت‌ها به نشان طلا در ماده پرتاب نیزه، نشان‌برنز در پرتاب دیسک و عنوان چهارم در پرتاب‌وزنه دست یابد و در ماده پرتاب‌نیزه نیز رکورد جهان را جابجا کرد.

دهقانی درباره آمادگی برای مسابقات پاراآسیایی گفت: پس از مسابقات جهانی چک تمرکزم را بر روی مسابقات پاراآسیایی گذاشتم و زیر نظر منصور روشن قیاس و بهمن رضایی تمرین می‌کردم و بدن‌سازی را نیز با نظارت حسن درویشی انجام می دادم.

وی افزود: این روند یک‌سال به طول انجامید و در این مدت هر روز صبح و بعد از ظهر تمرینات پرتابی و شب‌ها تمرینات بدن‌سازی انجام می‌دادم و تلاش کردم با آمادگی کامل به این رقابت‌ها اعزام شوم.

دارنده نشان نقره بازی‌های پاراآسیایی گفت: پیش از مسابقات پاراآسیایی و نزدیک به زمان اعزام دچار یک آسیب‌دیدگی شدم که به خاطر همان نتوانستم رکوردی که در تهران ثبت کردم را در اینچئون تکرار کنم. به خاطر همین از رقیب مالزیایی خودم که قهرمان جهان هم هست، عقب افتادم و در نهایت به نشان نقره رسیدم.

دهقانی که ساکن یکی از روستاهای شهرستان میناب در استان هرمزگان است، در خصوص آمادگی برای مسابقات جهانی قطر و نیز مسابقات جهانی اکوادور گفت: پس از اینچئون، تمریناتم را آغاز کردم و اگرچه در روستای محل سکونتم ودر زمین خاکی نامناسب تمرین می کنم، اما تمام توانم را به کار می گیرم تا در دو رویداد جهانی پیش رو بهترین نتیجه را بگیرم و به آرزوی همیشگی‌ام که ایستادن روی سکوی مسابقات پارالمپیک است، برسم.

ملی‌پوش تیم دوو میدانی از تاثیرات ورزش در زندگی شخصی‌اش اینگونه می‌گوید: در این مدتی که وارد ورزش، به خصوص ورزش حرفه‌ای و عرصه مدال‌آوری شدم، به وضوح احساس می‌کنم که نگرش اطرافیان نسبت به من تغییر کرده و توام با احترام بیشتری شده است. این مساله در زندگی شخصی من هم بسیار موثر بوده و با اعتماد به نفسی که از ورزش گرفتم توانستم در تصمیم گیری هایم بهتر عمل کنم و دید بهتری داشته باشم.

وی در پایان ضمن تشکر از تمامی افرادی که در موفقیت‌های تیم ملی نقش داشته‌اند، گفت: پس از بازگشت من از اینچئون، هیچ‌کدام از مسئولین استانی سراغی از من نگرفتند. امیدوارم مسئولین با توجه بیشتر به قهرمانان ورزشی، انگیزه‌ای آنها را برای کسب نتایج بهتر در مسابقات آینده، بیشتر کنند.