کارهای فرهنگی برایم هیجان انگیزتر است / برای پرورش شخصیت‌های جدید موسیقی سرمایه گذاری نمی‌شود

خشایار اعتمادی از پروژهٔ فرهنگی جدید خود سخن گفت.

خشایار اعتمادی(خواننده) در گفت‌و‌گو با خبرنگار ایلنا بیان کرد: اصولا در حوزهٔ موسیقی پرکار نیستم و اعتقادم بر این است که سکوت به‌جا بهتر از حضور بی‌جا است. در کار هنری باید پیش‌نیاز فکری وجود داشته و اتاق فکری هنرمند باید هدفمند باشد. این از تعداد آثار تولیدی مهم‌تر است.

وی ادامه داد: از ابتدای فعالیتم همواره برای دلم خوانده‌ و سعی داشته‌ام تا حضور به‌جا و مفیدی داشته‌باشم. امروز جای خالی کارهای مفید و به جا در جامعه حس می‌شود. آخرین آلبومم را در سال ۱۳۹۰ منتشر کردم و در ۱۸ سال کارنامهٔ کاری خود ۱۰ آلبوم دارم و این برایم راضی کننده است و تنها چیز مهم تأثیرگزاری آثارم بر مخاطبان است.

اعتمادی از کارهای جدیدش خبر داد و گفت: هم‌اکنون بر یک پروژهٔ فرهنگی به نام «از پارس تا خزر ایران نشسته است» با موضوع وحدت و هم‌بستگی ملی، کودکان کار و صیانت از خانواده‌های ایرانی کار می‌کنم. برای این پروژه نشست‌های فراوانی با هنرمندان صورت گرفته و دولت، صدا و سیما، سازمان تامین اجتماعی و دفتر دولت در مجلس شورای اسلامی از این طرح حمایت‌های بسیاری کرده‌اند.

این خواننده افزود: مدت ۱سال و نیم بر این پروژه‌ که شامل موسیقی، فیلم‌های مستند، پژوهش‌ها و موضوع قومیت‌های مختلف است کار می‌کنم اما چون مرحله به مرحله است و به فازبندی نیاز دارد؛ هنوز تکمیل نشده و زمان دقیق انتشارش را نمی‌دانم.

وی گفت: «از پارس تا خزر ایران نشسته است» ۳ دستاورد صدا و سیما، اجرایی و شبکهٔ خانگی دارد که به طور هم‌زمان اجرا می‌شود. تمام آثار این مجموعه زیرنویس است و جنبهٔ فرا ملی دارد ولی تا کامل نشود، عرضه نخواهد شد.

خشایار اعتمادی از وضع موسیقی امروز ایران چنین گفت: در حال حاضر موسیقی جریان دارد و هرکسی در جایگاه خود قرار گرفته است. اما به نظر من باید موسیقی پاپ به سمت محتواگرایی و سازندگی کار‌شناسانه پیش برود. زیرا با توجه به پتانسیل هنرمندان ایرانی در زمینهٔ موسیقی پاپ، انتظار بیشتری است؛ اما متاسفانه ساختار‌ها رو به یکنواختی پیش می‌رود.

وی در ادامه گفت: علاوه بر بزرگسالان، قشر نسل دوم و سوم نیز از این یکنواختی خسته شده‌اند. می‌توان گفت تعداد اتفاق‌های حوزهٔ موسیقی و کاری که علاوه بر ساختار جدید محتوای قوی داشته باشد، کم شده است. تکنیک‌ها، نوع ارائه کردن آثار، ساختار آن‌ها و حتی کنسرت‌ها به یک شکل ارائه و برگزار می‌شوند و مهم‌ترین دلیل این موضوع محتوای اشعار و ترانه‌ها است.

وی دلیل اجرا نکردن کنسرت و روی صحنه نرفتن خود را چنین توضیح داد: حدود ۵ سال است که به روی صحنه نرفته‌ام زیرا به کارهای فرهنگی علاقه پیدا کرده‌ام و این من را راضی‌تر نگاه می‌دارد و برایم هیجان‌انگیز‌تر است. البته در کنارش هنوز کار هنری هم انجام می‌دهم.

اعتمادی گفت: اوضاع اقتصادی موزیسین‌ها در ایران برای همه یکسان نیست و با تمام تلاشی که دولت انجام می‌دهد، اوضاع خوب اقتصادی موسیقی را در انحصار عدهٔ خاصی است و کمپانی‌ها فقط از خوانندگانی استقبال می‌کنند که برایشان پول ساز باشند و تلاشی برای نسل جدید و سرمایه گذاری برای پرورش شخصیت‌های جدید موسیقی صورت نمی‌گیرد.