آستانه تحمل سازمان ملل در برابر کشتار غزه کجاست؟

شماری از جامعه شناسان ایرانی درنامه‌ای به دبیر کل سازمان ملل، ضمن محکومیت تجاوز به حقوق مردم غزه خطاب به وی گفتند، اجازه ندهید آینده این سازمان و سرنوشت صلح جهانی در برابر نژادپرستی و افراطی‌گری‌های ظالمانه در معرض‌ خطر و زوال قرارگیرد.

به گزارش ایلنا، متن این نامه به شرح زیر است:

آقای بان کی مون! آستانه تحمل سازمان ملل متحد در برابر کشتار سنگدلانه غزه تا چه حد است؟

جهان ما در این روزها یک بار دیگر شاهد تجاوز ستمکارانه اسرائیل به بی دفاع ترین بخش مردم فلسطین و کشتار غیر نظامیانی است که از حداقل امکان دفاع هم برخوردار نیستند. تجاوزی که تا کنون منجر به قتل بیش از هزار نفر از شهروندان عادی و بویژه کودکان شده و علاوه بر جریحه‌دار کردن وجدان بشری، اصول بنیادی اخلاق و تمامی کنوانسیون‌های رسمی حقوق بشر را نیز آشکارا و شدیدا نقض کرده است. وجدان تاریخی انسان حاکی از محکومیت مطلق هر گونه کاربرد زورعلیه شهروندان بی‌دفاع است و چنین خشونتی را در شمار بدترین نوع ظلم و قربانیان آن را مصداق مظلومیت می‌داند؛ جای تعجب است کسانی که خود را قربانی ظلم نازیسم می‌خوانند چگونه می‌توانند اعمالی را مرتکب شوند که نتیجه آن شکست اخلاقی و بدنامی در برابر وجدان بیدار انسانی و فرهنگ جهانی و نیز مغایر با روح ادیان ابراهیمی است. چگونه می‌توان ادعای ساختن «سرزمین موعود» آنهم از طریق طرد خونین و گسترده دیگران داشت؟ آیا این توهمی نبود که ناکامی و شکستِ مطلقِ اخلاقی فجایع جنگ جهانی دوم بر غیرانسانی بودن و توحش آن گواهی روشنی داد؟

جناب آقای بان کی مون!
ما جامعه‌شناسان و پژوهشگران اجتماعی ایرانی، که مدافع جهان و جوامعی عاری از خشونت، هرگونه نژادپرستی و هرگونه کاربرد زور در منازعات سیاسی هستیم، شما را در مقام یک انسان و به عنوان دبیر کل سازمان ملل متحد خطاب قرار می‌دهیم و سوال می‌کنیم که آستانه تحمل این سازمان در برابر کشتاری که به سنگدلانه‌ترین شکل ممکن انجام می‌شود تا چه حد است و اساساً ناکامی این نهاد جهانی در مداخله اثربخش به منظور جلوگیری از جنایت علیه بشریت و نسل کشی و قطع فوری آن را چگونه می توان توجیه کرد؟

جناب آقای دبیر کل!
ناتوانی قدرت‌های جهانی و نهادهای بین المللی برای حل سریع و پایدار این بحران انسانی، در بین روشنفکران، اندیشمندان، جامعه شناسان و تحلیلگران سیاسی تردیدهای گوناگونی را درباره آینده صلح جهانی دامن زده است. جنابعالی بهتر از ما می‌دانید که هدف اصلی تشکیل سازمان ملل متحد، پس از جنگ جهانی دوم، جلوگیری از تکرار جنگ و نسل کشی، ستم نژادی و قومی، و پیشگیری از کشته شدن انسانهای بیگناه و نیز گسترش و تحکیم صلح و ثبات جهانی بوده است. اگر این سازمان در این زمانه تکرار دوباره فاجعه انسانی نتواند به وظایف اصلی خود در خاموش کردن آتش جنگ و برقراری صلح و آرامش عمل کند آیا نمی‌باید انتظار داشت که جهان پیش رو بیش از پیش آمیخته به خشونت گردد؟ زیرا مردمی که مورد ظلم و تجاوز واقع شده و خود را بی پناه می یابند، چاره‌ای جز مقاومت و مقابله نخواهند داشت. به نظر می‌رسد قدرت‌های جهانی چنان به موازنه‌های فیزیکی و کوتاه مدت قدرت می‌اندیشند که از عوامل ریشه‌دار اجتماعی و فرهنگی و تاثیر گذاری آن در تداوم درگیری‌ها و نیز گسترش حس نفرت در آینده منطقه و جهان غفلت می - کنند. فلسفه وجودی سازمان ملل و مسئولیت جنابعالی به عنوان دبیر کل آن ایجاب می‌کند که ضمن تمهید فوری شرایط رفع خشونت به یافتن راه حل‌های پایداری بیندیشید که مانع تداوم سیاست‌های نژادی و در نتیجه مانع افزایش خواسته و ناخواسته چندپارگی‌ها و شقاق‌های خاورمیانه و جهان ما در کوتاه مدت و بلند مدت گردد.

جناب آقای بان کی مون!

در آغاز این قرن امیدها وانتظارات بسیاری برای پیگیری و تحقق راهبردهای مورد توافق جامعه جهانی برای اشاعه گفتگوهای بین فرهنگی و بین تمدنی و ارتقاء سطح تعاملات فرهنگی در میان ملت ها و اقوام و ساختن جهانی عاری از خشونت و افراطی گری و به طور مشخص تلاش برای غلبه بر انواع پیشداوری های فرهنگی و بیگانه هراسی در همه جوامع ملی و قومی از جمله غلبه بر اسلام هراسی و مذهب هراسی ایجاد شده است. صلح پایدار در بین ملت ها و ادیان، تدابیر اندیشمندانه و تلاش های فرهنگی و سیاسی هر چه بیشتر سازمان ملل متحد را ایجاب می کند؛ حال آنکه به نظر می رسد سازمان ملل از همه امکانات خود برای تحقق این راهبردها استفاده نکرده باشد.

جناب آقای دبیرکل!
آیندگان این سوال را خواهند پرسید که در دوره بروز فجایع ناشی از خشونت‌های قومی اسراییل که هر انسان آزاده‌ای صدای خود را در اعتراض به آن بلند کرده بود، فعالیت‌های سازمان ملل متحد به عنوان تنها نهاد قانونی در مقیاس جهانی برای دفاع از حق زندگی مردم ستمدیده فلسطین چگونه بود؟ ما امضاء کنندگان این نامه به عنوان استادان دانشگاه و پژوهشگران اجتماعی ایرانی ازجنابعالی انتظار داریم که با استفاده از همه امکانات و ظرفیت‌های قانونی و نهادی و همچنین سرمایه نمادین سازمان ملل متحد برای اتخاذ تدابیری موثر در جهت متوقف ساختن این تجاوز آشکار و خلاف مقررات بین‌المللی، اجازه ندهید که آینده این سازمان و سرنوشت صلح جهانی در برابر مطامع نژادپرستی و افراطی‌گری‌های ظالمانه در معرض خطر و زوال قرار گیرد. ما، علاوه بر احساس همدردی با قربانیان فجایعی که در غزّه رخ می‌دهد، از زمانی هراس داریم که به دلیل بی تدبیری‌های کنونی دیگر هیچ تدبیری برای آرام کردن آتش جنگ و خشونت‌های منطقه‌ای و بالاتر از آن خشونت‌های جهانی سودمند نیفتد و به این دلیل آرزو می‌کنیم سازمان ملل متحد به عنوان یکی از امیدهای سترگ صلح جهانی از آزمون اقدام مؤثر برای غلبه بر تمامی خشونت‌های قومی، نژادی، سیاسی و مسلکی و به ویژه جلوگیری فوری از تداوم کشتار زنان و کودکان و بمباران بیمارستان ها، مدارس و خانه های مردم ستمدیده غزه پیروز بیرون آید.

امضاء کنندگان نامه

۱۷۰ نفر از اساتید جامعه شناسی و پژوهشگران اجتماعی ایران(به ترتیب حروف الفباء):

پرویز اجلالی - شیرین احمد نیا - علی‏یار احمدی – عبداله اختری - فرهنگ ارشاد - محمود اسماعیل نیا - احمد رضا اصغر پور - منصوره اعظم آزاده – سپیده اکبر پوران - پرویز پیران - حامد ایرانشاهی - لیلا آریانپور - صدرالدین بلادی موسوی - سید صمد بهشتی - سوسن باستانی - فرهاد بیانی - سلیمان پاک سرشت - یوسف پاکدامن - علی پایا - ابوالقاسم پوررضا - آزیتا پورطرق - محمد رضا پویافر - فاطمه ترابی - سمیه توحیدلو - غلامعباس توسلی - نیره توکلی - سید محمد ثقفی - حیدر جانعلی زاده چوب بستی – حمید جاودانی - صدف جاودانی - مختار جباری - ابوالفضل جعفرپور - حمید رضا جلایی پور - فخری جمشیدی - مریم جمشیدی - علی جنادله - محمد رضا جوادی یگانه - جلوه جواهری - فاطمه جواهری - علی حاتمی - ابوالفضل حاجی زاده - مهران حاجی محمدیان - ابراهیم حاجیانی - حسن حجت پناه - حاتم حسینی - حسین حیدری - هادی خانیکی - علی خرسندی – فرهاد خسرو خاور - اسماعیل خلیلی - افشین داورپناه - غلامرضا ذاکرصالحی - آرمان ذاکری - حسین راغفر - جبار رحمانی - رضا رستمی خزایی - احمد رضایی - محمد رضایی - ندا رضوی زاده - حسن رفیعی - محمد علی رمضانی - پیام روشنفکر – سید ابوالحسن ریاضی - نهال ریاضی - اکبر زارع شاه‏آبادی – نیکزاد زنگنه - محمد زینالی اناری - بهروز سپید نامه - سید حسین سراج زاده - زهره سروش فر - مهدی سلطانی - سید کاوس سید امامی - محمود شارع پور - وحید شالچی - منصور شریفی – سعید شریعتی مزینانی - عالیه شکر بیگی – عباس شکیبا - الهام شمسی - مژگان شواربی – زهره شهبازی - رسول صادقی - سید رضا صالحی امیری - ابراهیم صالحی عمران - پیام صبا - علی اصغر صباغ پور - محمود صدری - بهرنگ صدیقی - رضا صمیم - سیده مرجان طباطبایی - محمدجلال عباسی شوازی - عباس عبدی – مجتبی عبدی - فاطمه عزلتی مقدم - رضا عسکری مقدم - عباس عسکری – الهه عطایی - مژگان عظیمی - یحیی علی بابایی - فردین علیخواه - رضا علیزاده - زاهد غفاری - غلامرضا غفاری - محمدرضا غلامی - محمد فاضلی - نعمت اله فاضلی - مقصود فراستخواه - محمد فرجیها - شهرام فرضی - سیمین فروغ زاده - احسان فرهادی - ناصر فکوهی - ایرج فیضی - صلاح الدین قادری - محمود قاضی طباطبائی – سید عزیز اله قانعی راد - سید محمد امین قانعی راد - مهدی قربانی - فردین قریشی - آرش قهرمان - شهلا کاظمی پور - شهناز کریمی - مرتضی کریمی - عبدالحسین کلانتری - محمدرضا کلاهی - سید تقی کمالی - ناهید کوه شکاف - زینب کاوه فیروز - مجید کوششی - فاطمه گلابی - مسعود گلچین - محسن گودرزی - مهدی مبارکی - حسن محدثی گیلوائی - محمد حسن محقق معین - حوا محمدی - حسین محمودیان - ابوالفضل مرشدی - حمید مسعودی - محمود مشفق - حسین مصباحیان - کاوه مظفری – ابوذر معتمدی - میترا معظمی - سعید معید فر - غلامرضا مقدم - مریم مقیمی - عباس منوچهری – لاله منوچهری - سید هاشم موسوی - سید یعقوب موسوی - مهری موسوی - میرطاهر موسوی - بابک مهدیزاده - سید حسین میرزایی - حسین میرزایی - سید جواد میری - محمد میرزایی - زهرا نژاد بهرام - فهیمه نظری - عباس نعیمی - حسین نوری نیا - هادی نوری - نرگس نیکخواه - هاشم واعظی – محبوبه سادات هدی - احسان هوشمند - سعید یارمحمدی - علی یوسفی - مجید یونسیان.