«از نیل و آفتاب» منتشر شد

ایلنا: «از نیل و آفتاب» عنوان مجموعه سروده‌های محسن صلاحی راد است که به تازگی از سوی نشر افراز منتشر و به بازار آمده است.

صلاحی راد درمورد این مجموعه شعر به خبرنگار ایلنا گفت: این کتاب از سه دفتر تشکیل شده؛ «بی‌بهانه» سروده‌های عاشقانه‌ی من را در بر دارد، «از شوق روزهای بهاری» شعرهایی اجتماعی هستند و «آبگینه‌ی شکسته» بیشتر حاصل تاملات شخصی من است.

وی صمن بیان این مطلب که «از نیل و آفتاب» در مجموع ۴۴ سروده را شامل می‌شود، به سابقه‌اش در سرایش شعر اشاره کرد و افزود: از سال ۷۸ فعالیت جدی خود را در تبریز آغاز کردم و با جریان‌های مختلف شعر آشنا شدم اما دوست داشتم به استقلال برسم و شعر خودم را داشته باشم.

این شاعر ادامه داد: بعد از مطالعه جریانهای شعر معاصر دریافتم شعر فارسی بعد از دهه‌ی ۵۰، با غلبه‌ی زبان ترجمه روبرو شده که به ایجاد موج‌ها و جریان‌های مختلف شعری منجر شده است که این گرایش‌ها و زیرشاخه‌ها رفته رفته مخاطب را از شعر دور کرده.

وی ضمن بیان این مطلب که سعی کرده با اتکا به بوطیقای شعر دهه‌ی ۳۰ و ۴۰، شاخصه‌های ذهنی و روحی خود را در آثارش انعکاس دهد، گفت: به نظر من «نیمایی» نزدیک‌ترین صورت را به شعر فارسی دارد زیرا شعر سپید، جز در موارد خاص مثل اشعار شاملو، با وجود تلاش‌ها و تجربه‌های مختلف امکان زمزمه شدگی را از دست داده‌اند و این مساله؛ همانا سنت دیرینه‌ی مردم با شعر فارسی بوده است.

صلاحی راد گفت: نیما با طرح قالب «نیمایی» فرصت تازه‌ای را برای شعر معاصر ایجاد کرد که بعد‌ها توسط شاعران شاگران دیگرش به بستر شعر فارسی تبدیل شد. به نظر من امتیاز این نوع شعر این است که هنوز در آن، موسیقی جای خودش را حفظ کرده و همین مساله باعثشده که امکان زمزمه شدگی توسط مردم را داشته باشد.

وی افزد: این مساله‌ی مهمی است که شعر در سه دهه‌ی اخیر از آن بی‌بهره بوده. به همین دلیل من با شعری که کاملا بی‌ورزن باشد مشکل دارم زیرا معتقدم عروض؛ بیشترین قابلیت‌ها را به شعر فارسی افزوده و حتی در آثار شاملو نیز وزن را در حد آهنگی درونی حس می‌کنیم! اما معتقدم شعری که هیچ وزن و آهنگی نداشته باشد نمی‌تواند نظر مخاطبان شعر را جلب کند.

شاعر «از نیل و آفتاب» راجع به سایر سروده‌هایش نیز گفت: در حال حاضر دو مجموعه شعر دارم که به احتمال زیاد در سال آینده منتشر خواهند شد. اولی «از کوچه کلارا» نام دارد که سروده‌های نیمایی من را شامل می‌َود و دومی «از فراهنگ زمان‌ها» ست که شعرهای کلاسیک من است؛ هرچند از حدود کلاسیک تجاوزهایی هم داشته‌ام.