در گفت‌وگو با ایلنا مطرح شد؛
سوخت‌بران سیستانی ماهیانه ۳ میلیون تومان درآمد دارند/طرح کارآموزی جذابیتی برای جوانان استان ندارد
عضو هیات مدیره کانون شورای کار سیستان و بلوچستان معتقد است طرحی که ماهیانه به یک کارآموز ۳۱۰ هزار تومان مزد می‌دهد در استان ما که جوانان از مشاغل کاذب و پرخطری مانند سوخت‌بری، نزدیک به ۳ میلیون تومان عایدی دارند، قابل اجرا نسیت. آنها سودای پول بیشتر را به زندگی کارگری ترجیح می‌دهند.
محمد گل بامری (عضو هیات مدیره کانون شورای کار سیستان و بلوچستان) در گفت‌وگو با ایلنا، با اشاره به مطرح شدن طرح‌های کارآموزی و مهارت‌آموزی از سوی وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی، خاطرنشان کرد: همواره در کشور ما چنین طرح‌هایی در مقاطع مختلف تحصیلی برای ارتقای سطح دانش و فن‌آموزی مطرح شده بود ولی اجرای آنها تاکنون نتیجه مثبتی دربرنداشته‌است.
وی با یادآوری این مطلب که به موجب فصل پنجم از قانون کنونی کار، سازمان فنی و حرفه‌ای متولی مهارت‌آموزی به نیروی کار در کشور است، افزود: این سوال پیش می‌آید که ما تاکنون چه استفاده‌ای از این سازمان کرده‌ایم؟
این فعال صنفی کارگری با مطرح کردن عدم وجود نظارت بر طرح‌هایی مانند کارآموزی و مهارت‌آموزی، گفت: تنها مطرح کردن چنین طرح‌هایی برای حل مشکل بیکاری کفایت نمی‌کند. چون ما در موضوع نظارت بر عملکرد دانشجویان و دانش‌آموزان در محیط‌های کارآموزی چالش مهمی داریم زیرا تجربه نشان داده جوانان در چنین شرایطی از زیر کار شانه خالی می‌کنند.
عضو هیات مدیره کانون شورای کار به انتقاد از مبلغ حقوق ماهیانه شرکت‌کنندگان در طرح کارآموزی پرداخت و افزود: مشخص نیست که مسئولان برچه اساسی مبلغ ۳۱۰ هزار تومان را برای مزد ماهیانه درنظر گرفته‌اند. یک فرد فارغ‌التحصیل چگونه می‌تواند با این پول امرار معاش کند؟ او اگر بخواهد فقط نان و پنیر و آب بخورد و پول برق و گاز را بپردازد؛ باید بیشتر از این‌ها درآمد داشته باشد.
گل بامری درمورد عدم وجود انگیزه در بین جوانان برای شرکت در طرح کارآموزی در بسیاری از مناطق ادامه داد: در سیستان و بلوچستان جوانان تحصیل کرده بسیاری هستند که به دلیل بیکاری، در محدوده مرزی به سوخت‌بَری مشغولند. حرفه سوخت‌بری در سیستان و بلوچستان به اندازه حرفه کولبری خطرناک است و تا امروز بسیاری از جوانان این منطقه در حوادث مربوط به جابه‌جا کردن سوخت جان خود را از دست داده‌اند اما بعید است که اجرای طرح‌های مانند کارورزی و مهارت‌آموزی بتواند مردم را از انجام چنین حرفه‌ای بازدارد.
او در توجیه علت استقبال بیکاران بلوچستان از انجام حرفه کاذب سوخت‌بری، به دلیل فقر نسبتا بالای این منطقه اشاره کرد و گفت: اگرچه ریسک این حرفه زیاد است اما سوخت‌بران به صورت میانگین در هر روز دست‌ک یکصدهزار تومان درآمد دارند که این مبلغ به مراتب از مزد ماهیانه یک کارگر شرکت کننده در طرح کارآموزی بیشتر است.
بامری با طرح یک سوال ادامه داد: چه کسی می‌تواند ۳ میلیون درآمد در ماه را با ۳۱۰ هزار تومان تعویض کند؟ آنهم در شرایطی که هیچ تضمینی برای استخدام، بیمه و ادامه همکاری وجود ندارد.
این فعال کارگری با اشاره به خطراتی که سوخت‌بران را تهدید می‌کند، گفت: سوخت‌بران در زمان کار همواره مورد تهدید خطرات بسیاری هستند و ممکن است در این راه جان خودشان را از دست بدهند. درآمد این کار آنقدر زیاد است که حتی درگیری با ماموران انتظامی، تصادف در جاده، مرگ و ... هم نمی‌تواند آنها را از این کار بازدارد.
وی در همین خصوص ادامه داد: هیچکس سوخت‌بری را به فعالیت در رشته مرتبط با تحصیلات دانشگاهی ترجیح دهد. متاسفانه سیستم کار کشور ما دچار مشکل است. از کارگر روزی هشت تا ده ساعت کار می‌خواهند بدون در نظر گرفتن اضافه کار و حق بیمه و پس از آن در آخر هر ماه با منت و فلاکت به او مزد پرداخت می‌کنند که این زیبنده شخصیت فردی کارگران نیست.
این فعال کارگری در پایان به وضعیت کار در استان سیستان و بلوچستان اشاره کرد و گفت: جوانان استان ما می‌خواهند مشغول به کار شوند و آبرومندانه زندگی کنند. آنها می‌خواهند به‌جای سوخت‌بری و درگیری‌ها هر روز، صبح مانند یک کارگر یا کارمند سر کار بروند ولی به دلیل مشکلات موجود این رویا دور از انتظار آنهاست.
