بحران عدم‌قطعیت در فراکسیون‌های «غیراصلاح‌طلب» و یک خط قرمز برای لاریجانی
در حالی که در آخرین روز کاری هفته گذشته، خبر انتخاب هیات رییسه موقت فراکسیون مستقل منتشر شد، این گمان که تشکیل این فراکسیون، اقدامی است در جهت عرض اندام لاریجانی برای رقبای چپ و راست، بیش از هر زمان دیگری رنگ و بوی واقعیت به خود گرفته است.
به گزارش خبرنگار پارلمانی ایلنا، همزمان با تشکیل هیات رییسه موقت فراکسیون امید که در پی برگزاری جلسه‌های منظم از پیش از آغاز به کار مجلس دهم و تشکیل هیات رییسه موقت و در ادامه تشکیل شورای مرکزی این فراکسیون، متشکل از اعضای هیات رییسه و یک نماینده از هر استان انجام گرفت، نایب رییس فراکسیون امید در واکنش به اعلام موجودیت فراکسیون مستقل، توسط گروهی از اصولگرایان حامی دولت که اغلب به دلیل حضور در «لیست امید» موفق به کسب رای‌اعتماد مردم و ورود به بهارستان شده بودند، گفت که هر فراکسیونی که در مقابل فراکسیون امید تشکیل شود، فراکسیونی اصولگراست.
ریاست لاریجانی با همراهی «رهروان ولایت»
تابش که نزدیک به دو دهه اخیر را در مجلس گذارنده و به‌عنوان یکی از معدود با تجربه‌های فراکسیون امید، جایگاهی تاثیرگذار در مجلس و البته فراکسیون امید دارد، در ادامه صحبت‌های خود حتی پا فراتر گذاشت و در واکنش به احتمال احیای فراکسیون «رهروان ولایت» زیر بیرق فراکسیون سوم، تاکید کرد که «اسامی جدید، ماهیت افراد و گروه‌های سیاسی را دگرگون نمی‌کند و اگر منظور از تشکیل این فراکسیون جدید، احیای رهروان ولایت مجلس نهم باشد، دیگر بحثی در رابطه با اصولگرا بودنِ این فراکسیون وجود ندارد!»
معنای این تاکید تابش هنگامی کامل می‌شود که بدانیم او برخلاف دیگر یاران اصلاح‌طلبش در مجلس نهم، هیچ وقت حاضر به شرکت در جلسه‌های فراکسیون «رهروان ولایت» نشد و این درحالی بود که فراکسیون اکثریت مجلس پیشین سعی داشت همه نمایندگانی که آب‌شان با تندروهای نزدیک به پایداری و البته حلقه نزدیک به زاکانی و حدادعادل در یک جوی نمی‌رود، زیر چتر خود بگیرد و با این تاکتیک، ریاست چهارساله لاریجانی که در این سال‌ها خود را به‌عنوان پدر معنوی این جریان معرفی کرده، تضمین کند.
درحالی که به روشنی مشخص است، منظور تابش از بیان این حرف‌ها تاکید بر ترجیح موکد فراکسیون امید درخصوص دستیابی به انسجام، یکدستی و تشکیل فراکسیونی حقیقتاً اصلاح‌طلب به قیمت از دست دادن جایگاه اکثریت در مجلس است؛ کماکان مشخص نیست، هدف «دوستداران لاریجانی» از تشکیل فراکسیون مستقل، آن هم به قیمت خروج از فراکسیون اکثریت «ولایت» چیست؟!
اختلاف‌نظر میان نواب روسا
برخلاف گفته‌های نایب رییس نخست فراکسیون امید، نایب رییس نخست فراکسیون مستقل که مدعی است از الف تا یای اساسنامه این فراکسیون را به‌تنهایی نوشته است، خود و فراکسیون متبوعش را ورای دوقطبی اصلاح‌طلب-اصولگرا دانست و در پاسخ به این سوال مهم درباره جایگاه علی لاریجانی در فراکسیون مستقل و همچنین ادعای برخی از اصولگرایان مبنی بر مخالفت رییس مجلس با تشکیل فراکسیون سوم، گفت که «این فراکسیون قصد دارد کار خود را انجام دهد و نه اصلاح‌طلب است، نه اصولگرا!»
با این حال، غلامعلی جعفرزاده ایمن‌آبادی که به‌شدت متاثر از مطهری است و سعی می‌کند همچون نایب‌رییس آرام این روزهای مجلس و نماینده جنجالی روزهای نه‌چندان دور، خود را ورای دو قطبی اصلاح‌طلب-اصولگرا و البته دشمن رادیکال‌های اصولگرایی معرفی کند، همزمان با اعلام موجودیت رسمی فراکسیون مستقل، بار دیگر انگشت روی بندی از اساسنامه این فراکسیون گذاشت که به‌موجب آن، هیچ‌یک از اعضا نمی‌توانند همزمان به عضویت دیگر فراکسیون‌های سیاسی مجلس درآیند.
بند حیاتی اساسنامه فراکسیون دونبش!
اهمیت این بند اساسنامه فراکسیون مستقل که ازسوی منتقدان چپ و راست به اپورتونیسم محکوم می‌شود، هنگامی روشن می‌شود که بدانیم فلسفه وجودی این فراکسیون، اساساً انشعاب از فراکسیون اصولگرایان موسوم به «ولایت» بوده است.
به بیان دیگر دلیل اصلی تشکیل فراکسیون سوم این بود که گروهی از اصولگرایان معتدلی ـــــ که در جریان انتخابات مجلس پیرو سفارش رییس‌مجلس به رییس‌جمهور، به‌عنوان سهمیه دولت وارد «لیست امید» و متعاقباً مجلس دهم شدند، و از معرفی خود تحت‌عنوان «دوستداران لاریجانی» نیز ابایی ندارند ـــــ به‌هیچ عنوان بیعت با اصولگرایان تندرو در فراکسیون «ولایت» را نپذیرفتند و به همین دلیل، اقدام به تشکیل فراکسیونی جدید کردند.
بحران عدم‌قطعیت در مثلث مختلف‌الاضلاع «رشت آمل لنگرود»
مشکل اساسی فراکسیون مستقل اما از آن‌جا آغاز می‌شود که با وجود تاکید ویژه‌ای که نماینده رشت درمورد این بند اساسنامه دارد، دیگر اعضای فراکسیون مستقل خود را چندان پایبند به این مسئله نمی‌دانند و بدشان نمی‌آید همزمان با حضور در فراکسیون «ولایت»، کمی هم مستقل باشند.
عزت‌الله یوسفیان‌ملا که علاقه‌اش به رییس مجلس نهم را در زمان انتخاب رییس مجلس هشتم، آشکار کرده بود و در شرایطی که همه منتظر بودند، حدادعادل پس از چهارسال ریاست بر مجلس هفتم، بدون رقیب بر کرسی شماره یک مجلس هشتم نیز تکیه بزند، ناگهان بپا خاست و از علی لاریجانی که در آن زمان حتی یک روز هم سابقه نمایندگی نداشت، به‌عنوان گزینه اصلح برای ریاست پارلمان نام برد و به همین منوال در جریان رقابت عارف-لاریجانی در مجلس فعلی نیز بیش از دیگر نزدیکان لاریجانی، برای پیروزی مراد سیاسی‌اش تلاش کرد، حال باوجود تایید حضورش در فراکسیون مستقل، تاکید دارد که همزمان عضو فراکسیون «ولایت» نیز هست.
این نماینده مردم آمل که نخستین روزهای مجلس دهم را به گلاویز شدن با معاون پارلمانی وزارت جهاد کشاورزی در صحن علنی مجلس گذارند، در رابطه با تشکیل فراکسیون سوم به ایلنا گفت: باوجود این‌که یکی از اعضای هیات موسس ۲۱ نفره این فراکسیون هستم اما واقعیت این است که کار آن‌چنانی و خاصی در مورد این فراکسیون انجام نشده است.
یوسفیان‌ملا با تاکید مجدد بر این‌که علاقه دارد همزمان در هر دو فراکسیون «مستقل» و «ولایت» عضویت داشته باشد، اعلام کرد: در اساسنامه هیچ بندی که مانع حضور اعضا در دیگر فراکسیون‌ها شود، وجود ندارد.
این درحالی بود که کمی آن‌طرف‌تر مهرداد بائوج‌لاهوتی که در پی تشکیل هیات‌رییسه فراکسیون مستقل، به‌عنوان سخنگوی این فراکسیون معرفی شد، به مراتب محتاط‌تر از دو نماینده رشت و آمل به سوال خبرنگار ایلنا درباره این بند پاسخ داد.
نماینده مردم لنگرود که در چند هفته گذشته یکی از منابع اصلی اخبار مربوط به تشکیل فراکسیون سوم بوده است، در واکنش به امکان عضویت اعضای فراکسیون مستقل در دیگر فراکسیون‌ها، گفت: هنوز نمی‌توان با قطعیت درباره هیچ‌چیزی صحبت کرد!
عرض‌اندام لاریجانی با تشکیل فراکسیون مستقل
به گزارش ایلنا، فارغ از این بحران عدم‌قطعیت که در دو فراکسیون «غیراصلاح‌طلب» مجلس به چشم می‌آید، تنها فراکسیون اصلاح‌طلب این مجلس، همچنان با نظمی استوار پیش می‌رود و درحالی که فراکسیون «ولایت» هنوز نه اساسنامه و هیات رییسه‌ای دارد، و نه حتی موفق به برگزاری یک نشست خشک و خالی شده است، بی‌نظمی و تناقض در گفته‌ها و کرده‌های معدود اعضای فراکسیون مستقل که حاضر شده‌اند حضور خود در این فراکسیون را به‌صورت رسمی اعلام کنند، این گمان که تشکیل فراکسیون مستقل صرفاً نوعی عرض اندام از سوی لاریجانی برای مخالفانش در چپ و راست مجلس است، تقویت می‌کند؛ به ویژه آن‌که باوجود انتخاب هیات‌رییسه موقت فراکسیون مستقل، هنوز هیچ‌کدام از اعضای این فراکسیون نقاب از چهره برنداشته‌اند و ترجیح می‌دهند کماکان به‌طرز مرموزی مستقل بمانند!
خط قرمز اپورتونیسم پارلمانی
فارغ از نامشخص‌بودن اعضای فراکسیون سوم، مسلماً تا زمانی که آن‌ها به مهمترین سوال درباره خود که همان نقش و جایگاه لاریجانی در فراکسیون مستقل باشد، پاسخی درخور ندهند، نمی‌توان با قطعیت درباره آینده سیاسی این گروه عجیب اظهارنظر کرد. به ویژه آن‌که بعضاً تاکید می‌کنند که نه‌تنها در مسائل سیاست خارجی و اقتصاد، بلکه در حوزه‌های فرهنگی، اجتماعی و سیاست داخلی نیز با اصلاح‌طلبان فراکسیون «امید» هم‌رای هستند و به نظر می‌رسد تنها خط قرمز آن‌ها تدوام ریاست لاریجانی در پارلمان است.