در نامه یک تشکل کارگری مطرح شد؛
فقدان مدیریت صحیح را نباید به پای کارگران آذرآب و هپکو نوشت/ ضرورت رسیدگی مسئولان به مشکلات کارگران
یک تشکل صنفی کارگری خواستار رسیدگی به مشکلات صنفی کارگران کارخانههای آذرآب و هپکو و دلجویی از آنان به دلیل حاشیههای مربوط به اجتماعات صنفی اخیر شد.
به گزارش خبرنگار ایلنا، یک تشکل صنفی کارگری خواستار رسیدگی به مشکلات صنفی کارگران کارخانههای آذرآب و هپکو و دلجویی از آنان به دلیل حاشیههای مربوط به اجتماعات صنفی اخیر شد.
کانون هماهنگی شوراهای اسلامی کار استان آذربایجان شرقی که از نهادهای صنفی کارگری استان آذربایجان شرقی محسوب میشود، در حمایت از مطالبات صنفی کارگران دو کارخانه بحرانزده استان مرکزی (هپکو و آذرآب) بیانیهای را صادر کرد.
در ابتدای این بیانیه صنفی آمده است: یکی از معیارهای کلیدی اخلاقی بودن رفتارهای انسان رعایت و محترم شمردن اصل (کرامت انسانی ) است بر اساس این اصل ، رفتارهایی پسندیده است که در آن اصل کرامت انسانی رعایت شده باشد؛ در حقیقت چون گرانبهاترین سرمایه آدمی کرامت و انسانیت اوست پس باید در همه ابعاد زندگی به ویژه در حوزه روابط کارگر و کارفرما این کرامت انسانی حفظ گردد.
کانون هماهنگی شوراهای اسلامی کار استان آذربایجان شرقی در ادامه بیانیه خود آورده است: از مصادیق بارز و مهم حقوق کارگر تعیین شدن دقیق دستمزد وی مطابق با زحمت و تلاشی که میکند بگونهای که طبق ماده ۲ و ۳ از قانونکار جمهوری اسلامی ایران، حدود و وظایف کارگر و کارفرما تعریف شدهاست، بنابراین دور از انصاف بوده که عدم اهلیت و فقدان مدیریت صحیح در شرکت های بحرانی به خصوص آذرآب و هپکو اراک را به پای کارگران و تلاشگران نوشت.
در قسمت دیگری از این بیانیه آمده است: در این شرایط اقتصادی کارگران معترض که حق و حقوقشان پایمال شده و چندین ماه حقوق دریافت نکرده اند و شرمنده خانواده شان و آن هم در آستانه بازگشایی مدارس گردیده اند چه انتظاری می توان داشت ؟ اگر با نگاه دین محورانه به حوزه روابط کارفرما و کارگر توجه نماییم، آیات قرآنی و روایات مذهبی متعدد در کنار سخنان و تاکیدات اشخاص معاصری همچون بنیانگذار کبیر جمهوری اسلامی ایران و مقام معظم رهبری یکی از منابع مهمی است که باید بر مبنای کرامت انسانی کارگر باشد.
در خاتمه بیانیه این نهاد صنفی آمده است: کانون هماهنگی شوراهای اسلامی کار استان آذربایجانشرقی رفتار ناشایست انجام شده با کارگران و تلاشگران شرکت های هپکو و اراک را محکوم کرده و از مسئولان دلسوز خواستار ورود و رسیدگی به مشکلات کارگران این واحدهای بحرانزده و سایر و واحدهای بحرانی را دارد.
البته پیش از این نیز در واکنش به رخدادهای بعد از ظهر روز سهشنبه شهر اراک، مرتضی سورانه عضو شورای اسلامی شهر اراک نیز با انتشار نامهای سرگشاده خطاب به استاندار مرکزی و فرماندار اراک واکنش خود را نشان داد.
در ابتدای این نامه عضو شورای اسلامی شهر اراک با اشاره به سابقه مشکلات کارگران کارخانههای یاد شده، آمده است: شنیدم و شنیده اید و شاهدیم که در روزهای گذشته در شرکت آذرآب و از ماه ها پیش در شرکت هپکو کارگران زحمت کش درگیر بد مدیریتی مدیر نمایانی شدهاند که منجر به تعویق و تاخیر چند ماهه حقوق ماهانه خود شده و در این وانفسای گرانی شرمنده اهل وعیال و زن وفرزند خود شدهاند و از سر استیصال و نگرانی تامین معیشت خود وخانواده که اصلیترین وظیفه پدر خانواده است با تجمع محترمانه ابتدا در ناهارخوری کارخانه و پس از آن با بیاعتنایی مدیران نامسئول اجبارا به فضای باز کارخانه و باز هم به دلیل بیتدبیری و بیاعتنایی سرمستانه مدیران و مسئولان و از روی اجبار با تمام نجابت و حیا با وقار و آرام به میدان اصلی شهر ورود کردند تا صدای خود را به گوش شما بزرگواران برسانند .
در ادامه این نامه سرگشاده آمده است: اینان همان کارگرانی هستند که رسول خدا و پیامبر عظیم الشان ما به آنها و رعایت حق وحقوقشان سفارش فرموده و امام راحل ( ره) و پیشوای من و شمای انقلابی در شان اینها فرمود : عرق بدن کارگر کمتر از قطره خون شهید نیست.
اینجانب به نمایندگی این مردم بعنوان عضوی از شورای شهر اراک که قطعا بخشی از وظیفهام کمک به تامین آرامش و استیفای حقوق شهروندان است و بعنوان یک مسلمان پیرو امام عدالت، علی علیه السلام از باب حمایت از مظلوم به وظیفه امربمعروف و نهی از منکر از شما مدیران و مسئولان میخواهم که اجازه ندهید نظام مقدس اسلامی وحاصل خون مطهر شهیدان جولانگه و کهف امن مدیران بی تدبیر و بی صلاحیت باشد و هرچه سریعتر با احقاق حقوق کارگران عزیز وبی پناه شهرم از آسیب دیدگان این بیحرمتی دلجویی شود و در تاوان آن از مدیران نالایق ذیربط در این امر مهم سلب مسئولیت شده از مقام خود خلع شوند و به محاکم ذیصلاح معرفی گردند.
یادآوری میشود در روز سه شنبه (بیست و هشتم شهریورماه) کارگران دو کارخانه آذرآب و هپکو در استان مرکزی در اعتراض به برزمین ماندن مطالبات مزدی خود تجمعات صنفی جداگانهای برپا کرده بودند که در نهایت این اجتماعات صنفی با برخورد عوامل انتظامی مواجه شد.