خالق رمان «این زندگی ورزشی» و برنده جایزه بوکر درگذشت
خالق رمان پرطرفدار «این زندگی ورزشی» درگذشت.
به گزارش ایلنا، گاردین با اعلام خبر درگذشت دیوید استوری، نمایشنامه‌نویس و برنده جایزه بوکر نوشت:
دیوید استوری، نویسنده برنده بوکر و خالق رمان پرطرفدار «این زندگی ورزشی» در ۸۳ سالگی درگذشت.
در بیانیه‌ای که از سوی چهار فرزند استوری پس از درگذشتش منتشر شده، آمده است: او الهام بخش عشقی بزرگ بود و به ما جهان را و واقعیت آن را نشان داد.
مرگ این نمایشنامه نویس با ابراز تاثر همکاران دیگرش روبه رو شد و دیوید الدریج از وی به عنوان «غولی در تئاتر پس از جنگ» یاد کرد. جک ترون نیز از وی به عنوان «استاد معماری تئاتر و قصه سرایی واقعا واقعا بزرگ» نام برد.
وی که بازیکن حرفه‌ای راگبی بود، رمان «این زندگی ورزشی» را با استفاده از تجربیات ورزشی خودش خلق کرد و در سال ۱۹۶۳ نیز فیلمی تحسین شده با بازی ریچارد هریس و به کارگردانی لیندسی آندرسون با اقتباس از این رمان ساخته شد.
این رمان از زاویه دید یک بازیکن راگبی روایت شده و با کوبیده شدن سر این بازیکن به سر بازیکنی دیگر و شکستن دندان جلویش آغاز می‌شود.
دیوید استوری پسر یک معدن‌کار بود ۱۳ جولای ۱۹۳۳ در یورکشایر متولد شد و با تحصیل در مدرسه گرامر خودش را در کنار نویسندگان طبقه کارگر ازجمله استن بارستو نویسنده «یک جور دوست داشتن» و جان برنی نویسنده «اتاقی در اوج» قرار داد.
وی سپس در مدرسه هنر لندن تحصیلات عالیه خود را طی کرد و رمان دومش را با عنوان «پرواز به شهر کمدن» ادامه داد که داستان دختر یک معدن‌کار را روایت می‌کند که پس از ازدواج با یک آموزگار به لندن می‌رود. وی با این رمان موفق به کسب جایزه سامرست موام در سال ۱۹۶۳ شد.
رمان «تغییر اتاق» در سال ۱۹۷۳ نیز درباره بازی راگبی نوشته شد، اما کتاب بعدی او در سال ۱۹۷۶ که درامی خانوادگی با عنوان «سویل» بود و با الهام از تجربیات زندگی خود او با پس زمینه یورکشایر نوشته شده بود، موفق به کسب جایزه ادبی بوکر شد.
اندرسون نمایشنامه تحسین شده استوری با عنوان «خانه» اثر سال ۱۹۷۰ را در رویال کورت لندن و سپس در برادوی به صحنه برد. به جز این نمایشنامه آثار دیگری از استوری به صحنه رفته است که «گرامیداشت» نوشته سال ۱۹۶۹ ازجمله آنهاست. این نمایشنامه که درباره سه پسر است که در چهلمین سال ازدواج پدر و مادرشان دور هم جمع می‌شوند سال ۲۰۰۷ با بازی اورلاندو بلوم به صحنه رفت.
این نویسنده در سال‌های آخر عمرش به نقاشی و طراحی روی آورد و نمایشگاهی شامل ۴۰۰ اثرش را در سال ۲۰۱۶ در هپوورث برپا کرد.
