از طومار نویسی به نام كارگران تا تصدی مقام در تامین اجتماعی

از آمدن سعید مرتضوی به سازمان تامین اجتماعی و آغاز چالش میان دولت و مجلس بر سر مدیرعاملی او نزدیک به یک سال می‌گذرد و امروز در آستانه یک سالگی این چالش وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی استیضاح می‌شود.

به گزارش ایلنا، هر چند اساس فعالیت صنفی اقتضا می‌كند كه تشكل‌های كارگری برای صیانت از مصالح صنفی خود به دعوای سیاسیون ورود نكنند، اما اکنون جنجنال ماندگاری سعید مرتضوی در ثروتمندترین سازمان بیمه‌گر / بنگاه اقتصادی كشور آنچنان بالا گرفته است که دامنه آن از وادی سیاست خارج شده و گریبان کارگران را گرفته است.

در ماه‌های اخیر اشخاص صاحب عنوان حقوقی «نماینده صنفی منتخب کارگران و بازنشستگان» فعالانه به نفع دولت وارد کارزار شده و در حمایت از بودن مرتضوی طومار نویسی، نامه نگاری و حتی تجمع کرده‌اند بطوری که این اقدام «بیش فعالانه» آن‌ها در مقابل مواضع منفعلانه‌ای که تاکنون از سوی آنان در قبال موضوعات حساس صنفی کارگری اتخاذ شد‌ه است باعث پیش آمدن شائبه‌هایی شده‌است.

از جمله شائبه‌های ایجاد شده نحوه عملکرد دبیر کانونعالی شوراهای اسلامی کار كشور است كه در طومار حمایت از مرتضوی خود را «دبیركل» این كانون معرفی كرده بود.
پس از انتشار كامل متن طومار به همراه امضای تمامی نهادهای كارگری حامی این مقام دولتی، یكی از كارگران در تماس با گروه كارگری ایلنا از عضویت غیر موظف این مقام عالی كارگری در هیات مدیره «شرکت سهامی خاص سرمایه‌گذاری عمران و حمل و نقل تامین» که وابسته به شرکت سرمایه گذاری تامین اجتماعی (شستا) است، خبر داد. نام این مقام كارگری حامی مدیرعامل تامین اجتماعی به عنوان عضو هیئت مدیره در پایگاه اینترنتی این شركت سرمایه‌گذاری وابسته به تامین اجتماعی قابل مشاهده است.

بر آنان كه مسائل صنفی جامعه کارگری ایران را پی‌گیری می‌كنند پوشیده نیست كه ظرف ماه‌های اخیر كارگران كشور با چه چالشهای صنفی جدی‌ و دامنه‌داری روبرو بوده‌اند و افرادی که به نام نماینده صنفی از بودن مرتضوی حمایت می‌کنند چگونه بی‌تفاوت و منفعلانه از کنار این چالش‌ها گذشته و سکوت اختیار کرده‌اند.

سقوط شدید قدرت خرید کارگران در آشفتگی اخیر اقتصادی، انتشار پیشنویس اصلاح قانون تامین اجتماعی و ارجاع لایحه اصلاح قانون کار از جمله مسائلی بود که طی ماه‌های گذشته واکنش جامعه کارگری ایران را به دنبال داشت اما با واکنش انفعالی عمده مقامات عالی کارگری مواجه شد.

دلیل آن فعالیت و این انفعال هرچه هست اکنون باعث شده تا شائبه‌هایی در خصوص نحوه فعالیت برخی فعالان صنفی کارگری مبنی بر صنفی نبودن موضع «سکوت» و موضع «فریاد» به وجود آید و چنانچه این شائبه صحت داشته باشد بی‌گمان جامعه كارگری ایران زیان‌كاران واقعی خواهند بود.