یک پژوهشگر درگفت‌وگو با ایلنا:
کارتن‌خواب‌ها بین استفاده از گرمخانه و مرگ در خیابان، دومی را انتخاب می‌کنند/ از هر 100 معتاد تنها 20 نفر درمان می‌شوند
یک پژوهشگر حوزه کارتن‌خوابی و حاشیه‌نشینی گفت: برای معتادان کارتن‌خواب مصرف مواد از مردن مهم‌تر است بنابراین برای ادامه مصرف مواد از دست ماموران فرار می‌کنند و به گرمخانه‌ها هم نمی‌روند زیرا می دانند در شلترها و گرمخانه‌ها اجازه مصرف مواد ندارند.
داریوش محمدی مجد در گفت‌‌وگو با خبرنگار ایلنا درباره ضرورت رسیدگی به کارتن‌خواب‌ها در فصل سرما گفت: در حال حاضر در وضعیت اضطراری فصل سرما هستیم و برای کاهش مرگ و میر کارتن‌خوابان باید فکری کرد. بالای 90 درصد ازکارتن‌خوابان تهرانی معتاد هستند و در این فصل تنها دو انتخاب دارند یعنی یا باید به گرمخانه بروند یا اینکه در فضای بیرون در اثر گرما جان خود را از دست بدهند که معمولا مورد دوم را انتخاب می‌کنند و مصرف مواد از مردن برایشان مهمتراست.
وی با اشاره به اینکه این افراد معمولا برای ادامه مصرف مواد از دست ماموران فرار می‌کنند و به گرمخانه‌ها هم نمی‌روند زیرا می دانند در شلترها و گرمخانه‌ها اجازه مصرف مواد ندارند ادامه داد:معتادان بی‌خانمان معمولا به جاهایی پناه می‌برند که غیرقابل دسترس و دور از چشم است و در انجا به مصرف مواد مخدر اقدام می‌کنند.
محمدی مجد با بیان اینکه برخی از معتادان نمی‌دانند که دراثر مصرف بیشتر مواد دمای بدنشان پایین آمده و جانشان را از دست می‌دهند، خاطرنشان کرد: معتادانی که ناشی‌تر بوده و تازه کارتن‌خواب شده‌اند فکر می‌کنند در این شب‌های سرد با مصرف مواد گرم می‌شوند لذا میزان مصرف خود را افزایش می‌دهند این درحالی است که مصرف بیش از حد مواد باعث افت فشار خون، یخ‌زدگی زود هنگام و مرگ و میر می‌شود.
این جامعه‌شناس با تاکید براینکه معمولا اجساد این افراد نیز دیر پیدا می‌شود زیرا همانطور که گفته شد به نقاط دوراز دسترس پناه می‌برند تا مجبور به رفتن به شلترها نباشند، تصریح کرد: در این روزهای سرد اولین اقدام برای متولیان امر آن است که مصرف مواد را در گرمخانه‌ها آزاد کنند تا این افراد از رفتن به گرخانه اجتناب نکنند.
این جامعه‌شناس بابیان اینکه شلترها اتاق سیگار دارند اما باید اتاق مواد هم برایشان گذاشته شود بیان کرد: در اینصورت اصلا لازم نیست دنبال کارتن خواب‌ها بگردیم آنها خودشان به گرمخانه ها خواهند رفت. اگر به دنبال درمان واقعی و بازگشت آنها به خانواده و جامعه هستیم این اعتمادسازی خواهد بود و در ادامه با فعالسازی نهادهای مردمی و تخصصی می‌توان وارد فرایند درمان همه‌جانبه‌ی این افراد شد.
وی با تاکید براینکه تجربیات جهانی و داخلی به ما می‌گوید که از هر 100 معتاد تنها 20 نفر به زندگی بدون مواد رو می‌آورند و درمان می شوند در حالیکه 80 نفر دیگر مواد برایشان مهم است، خاطرنشان کرد: در بحث مداخله در آسیب‌های اجتماعی بخصوص کارتن خوابی بایستی کاملا واقع‌بین بود تا از فاجعه‌های جبران ناپذیر جلوگیری کرد.
